Βασίλειο της Ολλανδίας

Το Βασίλειο της Ολλανδίας (1806-1810) ιδρύθηκε από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη ως κράτος-μαριονέτα για να προσφέρει το θρόνο του νεοσύστατου βασιλείου στον αδελφό του Λουδοβίκο και να ελέγχει καλύτερα τις Κάτω Χώρες. Το όνομα της επαρχίας Ολλανδία, δόθηκε σε όλη τη χώρα. Το 1807 η πρωσική Ανατολική Φρισλάνδη και η περιοχή Γιέφερ προστέθηκαν στο βασίλειο, το 1809 όμως, μετά από μια βρετανική εισβολή, το Βασίλειο υποχρεώθηκε να εκχωρήσει τις περιοχές νότια του ποταμού Ρήνου στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά επίσης, ολλανδικές δυνάμεις πο υπολεμούσαν στο πλευρό των Γάλλων, συμμετείχαν στην καταστολή της αντι-βοναπαρτικής γερμανικής εξέγερσης του Φερδινάνδου φον Σιλλ, στη Μάχη του Στράλσουντ.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος δεν αναταποκρίθηκε στις προσδοκίες του Ναπολέοντα, καθότι προσπάθησε να υπηρετήσει τα ολλανδικά συμφέροντα παρά αυτά του αδερφού του και έτσι το βασίλειο διαλύθηκε με απόφαση του Ναπολέοντα το 1810, με τις Κάτω Χώρες να προσαρτώνται στη Γαλλία μέχρι την ήττα της το 1813. Το Βασίλειο της Ολλανδίας κάλυπτε την περιοχή της σημερινής Ολλανδίας, με την εξαίρεση την επαρχία της Λιμβουργίας και τμήματα της επαρχίας της Ζηλανδίας, τα οποία ήταν άπό την αρχή υπό γαλλική κατοχή. Η Ανατολική Φρισλάνδη (τμήμα της σημερινής Γερμανίας) ήταν επίσης μέρος του βασιλείου.