Αναΐς Νιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Thijs!bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ robot Adding: sh:Anaïs Nin
Smeira (συζήτηση | συνεισφορές)
Εικόνα + ->Volapük
Γραμμή 1:
{{επιμέλεια}}
 
[[Εικόνα:AnaisNin1.jpg|thumb|200px|Αναΐς Νιν]]
Γαλλίδα συγγραφέας, παθιασμένη, ταξιδεύτρια και διηγηματογράφος-δοκιμιογράφος, που ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτον ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία, μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία. "Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα".
H Αναΐς Νιν γεννήθηκε στις 21 Φλεβάρη 1903 στο Νεϊγί στη Γαλλία. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης-πιανίστας Joaquin Nin γεννημένος στη Κούβα, όπου επέστρεψεν αργότερα, μα μεγαλωμένος στην Ισπανία, και μητέρα της η Rosa Culmell y Vigaraud, γαλλο-κουβανο-δανικής καταγωγής, κλασσική αοιδός και πολύ κοινωνική. Μετά από μια κοσμοπολίτικη παιδική ζωή, η Ρόζα εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη, το 1914, μαζί με τα 3 της παιδιά, -είχεν άλλους 2 γιους, γιατί ο άντρας της την εγκατέλειψε. Η Αναΐς Νιν ήταν αυτοδίδακτη, περνώντας πολύ χρόνο κατά τη νεότητά της, σε ταξίδια και διαβάζοντας σε βιβλιοθήκες. Έγραφε από μικρή, κυρίως στα γαλλικά κι άρχισε να γράφει στ' αγγλικά, μετά τα 17 της.
 
Στα 20 της στη Νέα Υόρκη γράφεται να σπουδάσει Τέχνη, σε καθολικό σχολείο, μα αποβάλλεται. Ξεκινά να δουλεύει σα μοντέλο και χορεύτρια και στα 23 παντρεύεται τον τραπεζίτη και καλλιτέχνη, Hugh Guiler, που αργότερα έγινε γνωστός σαν παραγωγός ταινιών. Όταν άρχισε να γράφει μυθιστοριογραφία, μετακόμισε με τον σύζυγό της στο Παρίσι και συνδέθηκε με την ομάδα της Βίλας Σερά. Σημαντικό ρόλο κι επίδραση είχε στη ζωή της ο αμερικανός συγγραφέας, Χένρι Μίλερ. Γνωριστήκανε το 1932 και ξεκινήσανε μια μακράς διάρκειας σχέση, επηρεάζοντας ο ένας τον άλλο τόσο στη τέχνη του όσο και στη ζωή του. Του χρηματοδότησε μάλιστα και το πρώτο του βιβλίο, "Ο Τροπικός Του Καρκίνου", που έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Όταν η σχέση τους διακόπηκε, τονε κατηγόρησε πως τρέφει άποψη μειωτική για όλες τις γυναίκες, πως "τις βλέπει σα μια τρύπα, μια βιολογική ντροπή". Με τον Όττο Ρανκ, έναν άλλον εραστή της, ξεκίνησε να μελετά ψυχανάλυση, μετά από μερικές συνεδρίες ως ασθενής του Ρενέ Αλαντί, αλλά και του Καρλ Γιούνγκ για σύντομο διάστημα, κι εργάζεται κι ως λαϊκή ψυχαναλύτρια.
 
Η καριέρα της ως συγγραφέας ξεκίνησε το 1932 που δημοσιεύσε μια σπουδή για το έργο του Ντ. Χ. Λόρενς και συνεχίστηκεν αργότερα μ' αρκετά βιβλία. Στις αρχές της 10ετίας του '40, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύσεν έργα της με δικά της έξοδα. Με τον όλο κατανόηση για τις εξωσυζυγικές της δραστηριότητες, σύζυγο, απόλαυσεν έναν ευτυχή κι ήρεμο γάμο που κράτησε πάνω από 50 χρόνια. Ωστόσο, στη Καλιφόρνια, διατηρούσεν ακόμα ένα ...σύζυγο, τον Rupert Pole και μαζί του έζησε 25 χρόνια. Δηλαδή η ζωή της από ένα σημείο και μετά, μοιράζονταν μεταξύ των δυο. Στις 10ετίες '40 & '50, έκανε γνωριμίες με πολλούς νέους συγγραφείς της εποχής, μεταξύ αυτών οι: Robert Duncan, Gore Vidal & James Leo Herlihy.
 
Ωστόσο, ακόμα και μέχρι το 1960 παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα "Ημερολόγιά" της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της. Το δημοσιευμένο κομμάτι απ' αυτά -10 ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα, η πορεία της ως γυναίκα και καλλιτέχνις, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο όταν ήταν ήδη 63 ετών κι εκτός από βιογραφικό έργο, πρόκειται και για μιαν αναμφισβήτητα καλλιτεχνικήν εργασία. Κάθε τόμος έχει έν ενοποιημένο, ομογενές και πλήρες θέμα. Σκηνές κι άτομα, ζωηρά, πράγμα που εμφανίζεται σαφώς στους διαλόγους κι οι μακροσκελείς παρατηρήσεις, αντιπαραβάλλονται μ' αινιγματικά σχόλια. Παρόλο που χαρακτηρίστηκε ναρκισσίστρια, η φεμινιστική τάση της, μαζί με την αέναη αναζήτηση της αυτογνωσίας της, τη κάναν ελκυστικήν ομιλήτρια για διαλέξεις, στ' αμερικανικά πανεπιστήμια. Βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ακτιβίστρια στο φεμινιστικό κίνημα και δε πίστεψε ποτέ στις αλλαγές των πολιτικών συστημάτων, επειδή: "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογικήν αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".
 
Οι τελευταίοι τόμοι δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο, στις αρχές της 10ετίας του '80. Είχε πεθάνει στις 14 Γενάρη του 1977, στο Λος 'Αντζελες. "Πιστεύω μόνο στη φωτιά. Φωτιά. Ζωή. Ούσα μέσα στη φωτιά, έβαλα φωτιά και σ' άλλους. Ποτέ θάνατος. Φωτιά και ζωή". Παιγνίδια".
 
[[Κατηγορία:Γάλλοι συγγραφείς]]
Γραμμή 25 ⟶ 30 :
[[sh:Anaïs Nin]]
[[sv:Anaïs Nin]]
[[vo:Anaïs Nin]]