Α΄ Επιστολή Ιωάννη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
==Ενότητα του κειμένου==
Tην ενότητά της αμφισβήτησαν οι ερευνητές στηριζόμενοι στη απουσία συστηματικότητας στη διάταξη του περιεχομένου, και της σπειροειδούς επανάληψης με αντιθετικές προτάσεις των θεμάτων της αγάπης, και της ορθής πίστεως. Για παράδειγμα διδάσκει την αναμαρτησία και την άφεση των αμαρτιών συγχρόνως. Άλλοι εκκινώντας από συγκεκριμένες περικοπές της επιστολής, όπως την 2, 29-3,10 ή την 1,5-2,2 που την σπάνε στις 1,5-1,10 και 2,1 -2,2 θεωρούν πως υπήρχε ένα αρχικό κείμενο και μια μεταγενέστερη επεξεργασία του.
Άλλοι πάλι θεωρούν πως ο συγγραφέας έχει ταξινομήσει τα θέματά της σε επτάδες και τα επεξεργάζεται σε ύφος αποκαλυπτικό, προφητικό και ομιλητικό. Αυτή η επεξεργασία σε επτάδες έχει εσχατολογικό και αποκαλυπτικό χαρακτήρα . Τέλος, άλλοι θεωρούν πως πρόκειται περί μιας βαπτισματικής κατήχησης η οποία αρχικά επικεντρωνόταν στην προσήλωση των χριστιανών νεοφώτιστων στην αναμαρτησία κι έπειτα και λόγω της διάδοσης στις χριστιανικές κοινότητες διαφόρων [[Γνωστικισμός|γνωστικών]] διδασκαλιών προσέθεσε και το θέμα της άφεσης των αμαρτιών <ref> Σάββας Αγουρίδης, Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, εκδ.Γρηγόρης, Αθήνα, 1991, σελ. 380-381</ref>
Με την φιλολογική-κριτική ενότητα του κειμένου συνδέεται το χωρίο 4,2-3 όπου αναφέρεται πως μόνο εκείνοι που αναγνωρίζουν τον Ιησού ως πράγματι ενανθρωπήσαντα, ανήκουν στο Θεό. Εκείνοι όμως που κάνουν το αντίθετο είναι του αντίχριστου. Το συγκεκριμένο χωρίο έχει μια παραλλαγή : δεν αναφέρει εκείνον που δεν ‘’παραδέχονται τον Ιησού’’ αλλά στον Ιησού που ‘’χάνει τον Χρηστό’’. Αυτή η παραλλαγή υπάρχει μόνο σε ένα χειρόγραφο του 10ου αιώνα που έχει αντιγραφεί από χειρόγραφο του 4ου αιώνα. Το χειρόγραφο του 10ου αιώνα αναφέρει κάποια ονόματα πατέρων του 2ου και των αρχών του 3ου αιώνα που γνώριζαν αυτήν την παραλλαγή, η οποία υπάρχει και στην Βουλγάτα. Επειδή αναφέρεται ελάχιστα η παραλλαγή αυτή-και σε κανένα προγενέστερο ελληνικό χειρόγραφο- δεν γίνεται αποδεκτή ως πρωτότυπο κείμενο. Η παραλλαγή αυτή που δημιούργησε κάποιος χριστιανός αντιγραφέας εντάσσεται στα πλαίσια τους χριστολογικού ανταγωνισμού μεταξύ χριστιανών και [[Γνωστικισμός|γνωστικών]] καθώς οι τελευταίοι τραβούσαν μια τέτοια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο Ιησού. <ref>Bart D. Ehrman, Παραφράζοντας τα λόγια του Ιησού , μτφρ. Νίκος Παπαδάκης, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα, 2008, σελ.230-232</ref>
| |||