Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:GR PIOP 1131 12.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Εσωτερική άποψη του αποκατεστημένου κτηρίου του νερόμυλου με τις συστεγασμένες υδροκίνητες εγκαταστάσεις του αλευρόμυλου (σε πρώτο πλάνο) και της νεροτριβής.]]

 

 

Σε έκταση ενός στρέμματος, μέσα σε πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, έχει αποκατασταθεί ένα σύνολο εγκαταστάσεων και υδροκίνητων μηχανισμών, με σκοπό τη μουσειακή αξιοποίησή τους. Κάθε ένα από τα αναστηλωμένα κτήρια των παλιών παραδοσιακών εργαστηρίων έχει μια μόνιμη έκθεση με θεματικό περιεχόμενο σχετικό με το εργαστήριο στο οποίο στεγάζεται:

 

 

Το λιθόστρωτο οδηγεί σε ένα πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται μια φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον '''μπαρουτόμυλο'''. Η Δημητσάνα ήταν ένα από τα εκατοντάδες χωριά που γνώριζαν τη συλλογή του ακάθαρτου νίτρου από τον 16ο αιώνα και το παρείχαν αντί φόρου στους Τούρκους. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του [[1821]], οι Δημητσανίτες δραστηριοποιήθηκαν για να τροφοδοτήσουν τον αγώνα με το απαραίτητο πολεμικό υλικό. Ο [[Κολοκοτρώνης]] γράφει χαρακτηριστικά: ''"Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα"''.