Κοταντέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
===Μεσαίωνας===
Κατά την εποχή της δυναστείας των Μεροβιγγίων η χερσόνησος αποτελούσε τμήμα της [[Νευστρία|Νευστρίας]]. Δεν απέφυγε τις βίαιες επιθέσεις των [[Βίκινγκ|Βίκινγκς]], οι οποίοι αν και στις μάχες ήταν ιδιαίτερα σκληροί, συνεισέφεραν σημαντικά στον πολιτιστικό τομέα, ο οποίος σημείωσε σημαντική αναγέννηση. Ενδεικτικά αναφέρεται η ονομασία της πόλης "Μπρικμπέκ" (Bricquebec) που προέρχεται από τις σκανδιναβικές λέξεις bekkr = υδάτινο ρεύμα και brekka = λόφος).
Υπό τη δυναστεία των Καρολιγγείων η περιοχή διοικούνταν από υποκόμητες - μέλη της οικογένειας Saint-Sauveur με έδρα τη μονή Βενεδικτίνων (Saint-Sauveur-le-Vicomte) η οποία ιδρύθηκε το 1080 στον ποταμό Ντουβ (Douve).<ref>P. Chesnel, ''Le Cotentin et l'Avranchin sous les ducs de Normandie, 911-1204'', 1912, noted in C. Warren Hollister, ''Henry I (Yale English Monarchs)'', 2001:51ff and map, xviii</ref> Η περιοχή, ωστόσο, κατατμήθηκε και αποτέλεσε "λάφυρο" της πολιτικής των Δουκών της Νορμανδίας, οι οποίοι δημιούργησαν έτσι μεγάλα φέουδα. Οι Δούκες διατήρησαν ωστόσο, σημαντικά σημεία και δημιούργησαν στην Κοταντέν ιδιόκτητες κατοικίες. Ο [[Γουλιέλμος ο Κατακτητής]] διέθετε στην περιοχή της Βαλόνι κυνηγετικό καταφύγιο.
Το 1204 η χερσόνησος καταλήφθηκε από τον βασιλιά [[Φίλιππος Αύγουστος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας]]. Το 1259 ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας]] αναγνώρισε οριστικά, με την Συνθήκη των Παρισίων, την Γαλλική κατοχή της Νορμανδίας και από την εποχή αυτή άρχισε να ασκείται πολιτική για την ανάπτυξη "εθνικού αισθήματος" των [[ΝορμανδοίΝορμανδών]] κατοίκων. Ο βασιλέας Λουδοβίκος ο ΙΧ περιόδευσε στην περιοχή της Βαλόνι σε μια εποχή που σηματοδότησε την ευημερία της περιοχής. Ο [[Εκατονταετής Πόλεμος]] ωστόσο δεν άφησε την Κοταντέν αλώβητη. Ο Εδουάρδος ο Γ΄ αποβιβάστηκε πολύ κοντά στην Βαλόνι το 1346 και αργότερα υπέγραψε συνθήκη με την οποία απέδιδε την επικυριαρχία τμήματος της Νορμανδίας στον Κάρολο της Ναβάρρας. Πολιορκούμενο από το Κάρολο τον Ε΄ το φρούριο της Βαλόνι χρησίμευσε ως προσωρινό προπύργιο για την ανάκτηση της Κοταντέν.
<!--
La conquête de la Normandie en 1204 fut suivie d’une politique propre à ménager le sentiment "national" des normands. Le voyage de Louis IX, qui séjourna à Valognes, coïncide avec une période de prospérité.
La Guerre de Cent ans devait toucher de plein-fouet le Clos du Cotentin. Le débarquement d’Edouard III en 1346 se fait non loin de Valognes, où est bientôt signé un traité consacrant l'octroi d'une partie de la Normandie à Charles de Navarre. Investi par Charles V, le château de Bricquebec sert de point d’appui provisoire pour la reconquête de la presqu’île. En 1375, le château de Saint-Sauveur-le-Vicomte, légué au roi d'Angleterre par Geoffroy d'Harcourt, fait l’enjeu de l’un des premiers sièges d’artillerie de notre histoire militaire. L’aspect actuel
| |||