Κόμμα Μαύρων Πανθήρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Νέα σελίδα: Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, ήταν μία επαναστατική, αφροαμερικανική, αριστερή οργάνωση, που έδ... |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 10:42, 30 Αυγούστου 2012
Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, ήταν μία επαναστατική, αφροαμερικανική, αριστερή οργάνωση, που έδρασε στις Η.Π.Α από το 1968 εώς το 1982. Η "προκλητική ρητορικη, η αγωνιστική στάση και τα πολιτικά και πολιτιστικά άνθη" της ομάδας, "άλλαξαν μονιμα το περιγραμμα της Αμερικανικής ταυτότητας". [1] Ιδρύθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας στις 15 Οκτώβρη του 1966, και αρχικός στόχος ήταν η προστασία της Αφροαμερικανικής κοινότητας απο της αστυνομική βαρβαρότητα. Η ηγεσία της ασπαζόταν την κομμουνιστική (ιδιαίτερα τη Μαοϊκή) θεωρία όμως εξαιτίας του αρχικής φήμης της ομάδας ώς μαύρης εθνικιστικής γκρούπας, προσέλκυσε ποικίλα μέλη. Στο απώγειο της το 1969, 250.000 άνθρωποι λάμβαναν την εφημερρίδα της οργάνωσης, ενώ είχε 10.000 μέλη. [2][3]
Κανόνες και Στόχοι
Κανόνες συμπεριφοράς μελών
Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων είχε κάποιους κανόνες που ρύθμιζαν τη λειτουργία του κόμματος αλλά και των μελών του, όσο αντιπροσώπευαν το κόμμα ή συμμετείχαν στις εργασίες του.http://leeblockman.tripod.com/blackpantherparty/id9.html
Τα Δέκα Σημεία
Οι στόχοι του κινήματος συνοψίζονταν στα Δέκα Σημεία. 1. Θέλουμε ελευθερία. Θέλουμε τη δύναμη να καθορίζουμε τη μοίρα των μαύρων της Κοινότητας μας.
Πιστεύουμε ότι οι μαύροι άνθρωποι δεν θα είμαστε ελεύθεροι μέχρι να είμαστε σε θέση να καθορίσουμε τη μοίρα μας.
2. Θέλουμε πλήρη απασχόληση για τους ανθρώπους μας. Πιστεύουμε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να δώσει σε κάθε άνθρωπο είτε απασχόληση, είτε ένα εγγυημένο εισοδήμα. Πιστεύουμε ότι αν οι λευκοί Αμερικανοί επιχειρηματίες δεν δώσουν πλήρη απασχόληση, στη συνέχεια, τα μέσα παραγωγής θα πρέπει να παίρνονται από τους επιχειρηματίες και να τοποθετούνται στην κοινότητα, έτσι ώστε οι άνθρωποι της Κοινότητας να μπορούν να οργανώσουν και να απασχολούν όλους τους ανθρώπους της και να τους δώσει ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης.
3. Θέλουμε ένα τέλος στην κλοπή από τους λευκούς της μαύρης Κοινότητας μας. Πιστεύουμε ότι αυτή η ρατσιστική κυβέρνηση μας λήστεψε και τώρα ζητάμε το ληξιπρόθεσμο χρέος "των σαράντα στρέμματα και δύο μουλαριών". Σαράντα στρέμματα και δύο μουλάρια είχαν υποσχεθεί πριν από 100 χρόνια (η κυβέρνηση Λίνκολν) ως αποκατάσταση για την καταναγκαστική εργασία και τη μαζική δολοφονία των μαύρων ανθρώπων. Δεχόμαστε την πληρωμή σε χρήματα, η οποία θα διανεμηθεί στις πολλές κοινότητες μας. Οι Γερμανοί βοηθούν τώρα τους Εβραίους στο Ισραήλ για τη γενοκτονία του εβραϊκού λαού που έκαναν. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους. Ο αμερικανός ρατσιστής έχει λάβει μέρος στη σφαγή πάνω από 50 εκατομμύρια μαύρων- ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι αυτά είναι μετριοπαθή αιτήματα.
4. Θέλουμε αξιοπρεπή στέγαση, κατάλληλη για τη στέγαση ανθρώπων. Πιστεύουμε ότι αν οι λευκοί ιδιοκτήτες δεν δώσουν αξιοπρεπή στέγαση στη μαύρη κοινότητα μας, τότε η στέγαση και η γη θα πρέπει να παρθεί από συνεταιρισμούς ώστε η κοινότητα μας, με τη βοήθεια της κυβέρνησης, να μπορεί να χτίσει και να παρέχει αξιοπρεπή στέγαση στους ανθρώπους της.
5. Θέλουμε εκπαίδευση για τους ανθρώπους μας, που να ξεσκεπάζει την αληθινή φύση αυτής της παρακμιακής αμερικανικής κοινωνίας. Θέλουμε παιδεία που να διδάσκει την αληθινή ιστορία μας και το ρόλο μας στην σημερινή κοινωνία. Πιστεύουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δώσει στο λαό μας(την μαύρη κοινότητα) τη γνώση του εαυτού του. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει γνώση για τον εαυτό του και τη θέση του στην κοινωνία και τον κόσμο, τότε έχει ελάχιστες πιθανότητες να συσχετιστεί με οτιδήποτε άλλο.
6. Θέλουμε όλοι οι μαύροι άνδρες να εξαιρούνται από τη στρατιωτική θητεία. Πιστεύουμε ότι οι μαύροι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αναγκάζονται να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία για να υπερασπιστούν μια ρατσιστική κυβέρνηση που δεν μας προστατεύει. Εμείς δεν θα πολεμήσουμε για να σκοτώσουμε ανθρώπους άλλου χρώματος σε έναν κόσμο που, όπως οι μαύροι άνθρωποι, κι αυτοί γίνονται θύματα της λευκής ρατσιστικής κυβέρνησης της Αμερικής. Θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από τη εξουσία και τη βία της ρατσιστικής αστυνομίας και του ρατσιστικού στρατού, με οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο.
7. Θέλουμε ένα άμεσο τέλος στην αστυνομική βία και τις δολοφονίες των μαύρων ανθρώπων. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε την αστυνομική βία στην μαύρη κοινότητα μας οργανώνοντας αυτοαμυντικές ομάδες από μαύρους, που θα είναι αφιερωμένες στην υπεράσπιση της μαύρης κοινότητας μας από την ρατσιστική καταπίεση της αστυνομίας και την βαρβαρότητα της. Η Δεύτερη Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να φέρουν όπλα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι όλοι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να εξοπλιστούν για αυτοάμυνα.
8. Θέλουμε ελευθερία για όλους τους μαύρους άνδρες που κρατούνται σε ομοσπονδιακές, πολιτειακές, κομητειακές και δημοτικές φυλακές. Πιστεύουμε ότι όλοι οι μαύροι άνθρωποι πρέπει να απελευθερωθούν από τις φυλακές, επειδή δεν έχουν λάβει μια δίκαιη και αμερόληπτη δίκη.
9. Θέλουμε όλους τους μαύρους ανθρώπους, όταν προσάγονται σε δίκες για να δικαστούν από ενόρκους, αυτό να γίνεται από ισάξιους (ομότιμους) συνανθρώπους τους ή από άλλα μέλη της μαύρης κοινότητας. Πιστεύουμε ότι τα δικαστήρια πρέπει να ακολουθήσουν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, έτσι ώστε οι μαύροι άνθρωποι να λαμβάνουν δίκαιη δίκη. Η 14η Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ δίνει σε κάποιον το δικαίωμα να δικαστεί από ομάδα ομοτίμων του. Ένας ομοτίμος του είναι ένα πρόσωπο με παρόμοια οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική, γεωγραφική, περιβαλλοντική, ιστορική και φυλετική καταγωγή. Για να γίνει αυτό, το δικαστήριο θα πρέπει να επιλέξει ενόρκους από τη μαύρη κοινότητα από την οποία ο κατηγορούμενος άλλωστε προέρχεται. Έχουμε δικαστεί, και δικαζόμαστε από αποκλειστικά λευκούς ενόρκοους, που δεν έχουν καμία κατανόηση της «μέσης συλλογιστικής" των ανθρώπων της μαύρης κοινότητας.
10. Θέλουμε γη, ψωμί, στέγαση, εκπαίδευση, ένδυση, δικαιοσύνη και ειρήνη. Και ως μείζων πολιτικός στόχος μας, ενα από τα Ηνωμένα Έθνη-επιβλεπόμενο δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί σε όλες τις μαύρες αποικίες, στις οποίες μόνο μαύροι υπήκοοι θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν, για τον καθορισμό του εθνικού πεπρωμένου των μαύρων ανθρώπων. Όταν στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, καθίσταται αναγκαίο για έναν λαό να διαλύσει τους δεσμούς του που τον συνδέουν μεταξύ του και να αναλάβει, μεταξύ των δυνάμεων της γης, την ξεχωριστή και ίση θέση την οποία οι νόμοι της φύσης και Ο Θεός τους δίνει δικαίωμα , ένας ελάχιστος σεβασμός στις απόψεις της ανθρωπότητας απαιτεί ότι θα πρέπει να διακηρύξει τους λόγους που τον ωθούν στην απόσχιση. Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες να είναι αυταπόδεικτες, ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι. Ότι είναι προικισμένοι από τον Δημιουργό τους με ορισμένα απαράγραπτα δικαιώματα. Ότι μεταξύ αυτών των δικαιωμάτων είναι ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας. Για να εξασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα, ιδρύονται κυβερνήσεις από τους ανθρώπους, που απορρέουν τις εξουσίες τους από την συναίνεση των κυβερνωμένων. Κι ότι, κάθε φορά που μια μορφή κυβέρνησης γίνεται πολέμια των σκοπών αυτών, είναι δικαίωμα του λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει , και να θεσπίσει μια νέα Κυβέρνηση θέτοντας τα θεμέλιά της σε τέτοιες αρχές και οργανώνοντας τις εξουσίες της σε τέτοια μορφή, ώστε να τους φανεί πιθανότερο να επιφέρουν την ασφάλεια και την ευτυχία τους. Η σύνεση, όντως, θα υπαγορεύει ότι οι κυβερνήσεις που ειναι πολύ καιρό καθιερωμένες, δεν θα πρέπει να αλλάζουν για ασήμαντα και παροδικά αίτια. Ως εκ τούτου, η εμπειρία έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα είναι περισσότερο διατεθειμένη να υπομείνει, όσο τα κακά είναι υποφερτά, παρά να διορθώσει την πορεία της, καταργώντας μορφές κυβέρνησης τις οποίες έχει συνηθίσει. Όμως, όταν μια μακρά πορεία καταχρήσεων και σφετερισμών, που επιτείθεται στους ίδους ανθρώπους συνέχεια, και εκδηλώνει σχέδιο για την υπόβάθμιση τους κάτω από τον απόλυτο δεσποτισμό, τότε, είναι δικαίωμά αυτών των ανθρώπων(που δέχονται επίθεση) και είναι καθήκον τους, να αποτινάξουν μια τέτοια Κυβέρνηση και να εγκαθιδρύσουν νέους Φύλακες για τη μελλοντική τους ασφάλεια.[4] (Η τελευταία παράγραφος είναι απόσπασμα από της Δικύρηξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών)
Δράσεις
Κοινωνικές Δραστηριότητες
Οι Δράσεις των Μαύρων Πανθήρων άρχιζαν από τα λεγόμενα "Προγράμματα Επιβίωσης", εμπνευσμένα από τον Μάο Τσε Τούνγκ. Το πρώτο τέτοιο ήταν το "Δωρεάν Πρωινό για τα Παιδιά", που απευθνόταν σε όλα τα φτωχά παιδιά των Η.Π.Α. Η δράση επεκτάθηκε, και στο απώγειο της, τάιζε κάθε πρωί 10.000 παιδιά. Ήταν τέτοια η ντροπή της Ομοσπονδικής Κυβέρνησης, που αναγκάστηκε λίγο αργότερα να υιοθετήσει παρόμοια προγράμματα. [5]. Επίσης γίνονταν μαθήματα πάνω στις πρώτες βοήθειες, σεμινάρια αυτοάμυνας, μαθήματα οικονομίας και πολιτικής, ενώ υπήρχε και διανομή ρούχων σε απόρους, καθώς και προγράμματα επανένεταξης για αλκοολικούς και τοξικομανείες. [6]
Πολιτικές Δραστηριότητες και Συγκρούσεις με την Αστυνομία
Οι πολιτικές δράσεις της οργάνωσης περιλάμβαναν συνεργασίες με φοιτητικές οργανώσεις, καθώς και πορείες και διαδηλώσεις ενάντια σε πολιτειακούς νόμους που ψηφίστηκαν ενάνται στην οργάνωση και τη δράση της- συγκεκριμένα στο δικαιώματα της για οπλοκατοχή σε δημόσιους χώρους. Μέλη της, αλλά και η ίδια η οργάνωση συνεργάστηκε με ειρηνικά κινήματα αλλά και άλλες αντιρατσιστικές και αριστερές οργανώσεις, όπως το ΚΚΗΠΑ και το Κόμμα Ειρήνης και Ελευθερίας. [7][8] Οι συγκρούσεις με την αστυνομία υπήρξαν πολλές. Ο αρχηγός του FBI, Τζ. Έντγκαρ Χούβερ τους χαρακτήρισε ως "Τη μεγαλύτερη απειλή στην εσωτερική ασφάλεια της χώρας"[9], ενώ η αστυνομία σκότωσε συνολικά 34 μέλη των Μαύρων Πανθήρων [10]
Παρακμή
Το Κόμμα τελικά κατέρρευσε λόγω της αύξησης των εξόδων του και των εσωτερικών διαφορών. Το 1974 ο Huey Newton όρισε την Elaine Brown ως πρώτη πρόεδρος του κόμματος. Υπό την ηγεσία της Μπράουν, το κόμμα έδρασε με πιο ριζοσπαστικές προεκλογικές εκστρατείες, συμπεριλαμβανομένων της ανεπιτυχής πορείας της Μπράουν για το Δημοτικό Συμβούλιο του Όκλαντ αλλά και την επιτυχή εκλογή του Lionel Wilson ως ο πρώτου μαύρου δήμαρχου του Όκλαντ.
Εκτός από την αλλαγή κατεύθυνσης του Κόμματος προς μεγαλύτερη συμμετοχή στην εκλογική αρένα, η Μπράουν αύξησε επίσης την επιρροή των γυναικών Πανθήρων με την τοποθέτηση τους σε πιο εμφανείς ρόλους μέσα στην ανδροκρατούμενη οργάνωση. Η Μπράουν ισχυρίζεται πως αυτή η προσπάθεια της ενάντια στον διάχυτο σεξισμό μέσα στο Κόμμα ήταν πολύ αγχωτική γι 'αυτήν και την οδήγησε στην εξάρτηση της σε Thorazine ως έναν τρόπο για να ξεφύγει από τις πιέσεις του Κόμματος. [11]
Το 1977, μετά την επιστροφή του Newton, ενός ηγετικόυ στελέχους των Μαύρων Πανθήρων που έιχε βρεί άσυλο στην Κούβα, μετά από κατηγορίες από την αστυνομία, και της διαταγή του για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας μέλους που είχε οργανώσει πολλά από τα κοινωνικά προγράμματα του Κόμματος, η Μπράουν έφυγε από το Κόμμα. [12]
Αν και πολλοί επιστήμονες και ακτιβιστές σήμερα , ορίζουν την πτώση του Κόμματος στην περίοδο πριν η Μπράουν γίνει ηγέτης, ένας ολοένα και μικρότερος αριθμός μελών των Πανθήρων συνέχισε να υπάρχει στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μέχρι το 1980, η συμμετοχή είχε συρρικνωθεί στα μόλις 27 μέλη, και τελικά έκλεισε τελικά το 1982, αφού είχε γίνει γνωστό ότι ο Newton είχε υπεξαιρέσει κεφάλαι από το κόμμα για να αγοράσει ναρκωτικά. [13]
Παραπομπές
- ↑ [[Curtis. Life of A Party. Crisis ; Sep/Oct2006, Vol. 113 Issue 5, p30-37, 8p]]
- ↑ Asante, Molefi K. (2005). Encyclopedia of Black Studies. Sage Publications Inc.. pp. 135–137
- ↑ "%20Journal%20of%20Negro%20History,%20Vol.%2085,%20No.%203%20(Summer,%202000),%20pp.%20162–174 Jessica Christina Harris. Revolutionary Black Nationalism: The Black Panther Party." Journal of Negro History, Vol. 85, No. 3 (Summer, 2000), pp. 162–174
- ↑ http://www2.iath.virginia.edu/sixties/HTML_docs/Resources/Primary/Manifestos/Panther_platform.html
- ↑ http://www.blackpanther.org/legacytwo.htm
- ↑ http://seattletimes.com/html/localnews/2002270461_danny11.html
- ↑ http://www.rain.org/homeschool/peace-studies/history/peace-and-freedom-party-history.html
- ↑ "Interview with Angela Davis". BookTV. 2004-10-03.
- ↑ Stohl, Michael. The Politics of Terrorism CRC Press. Page 249
- ↑ interview with Kathleen Cleaver on May 7, 2002 published by the PBS program P.O.V. and being published in Introduction to Black Panther 1968: Photographs by Ruth-Marion Baruch and Pirkle Jones, (Greybull Press)
- ↑ Perkins, Margo V. Autobiography As Activism: Three Black Women of the Sixties. University Press of Mississippi. Jackson,2000. p. 5, 13.
- ↑ Brown, Elaine. A Taste of Power: A Black Woman's Story. Double Day. New York, 1992. pp. 444–450
- ↑ Pearson 1994, pp. 299