Κοταντέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 20:
Κατά την εποχή της δυναστείας των Μεροβιγγίων η χερσόνησος αποτελούσε τμήμα της [[Νευστρία|Νευστρίας]]. Δεν απέφυγε τις βίαιες επιθέσεις των [[Βίκινγκ|Βίκινγκς]], οι οποίοι αν και στις μάχες ήταν ιδιαίτερα σκληροί, συνεισέφεραν σημαντικά στον πολιτιστικό τομέα, ο οποίος σημείωσε σημαντική αναγέννηση. Ενδεικτικά αναφέρεται η ονομασία της πόλης "Μπρικμπέκ" (Bricquebec) που προέρχεται από τις σκανδιναβικές λέξεις bekkr = υδάτινο ρεύμα και brekka = λόφος).
 
Υπό τη δυναστεία των Καρολιγγείων η περιοχή διοικούνταν από υποκόμητες - μέλη της οικογένειας Saint-Sauveur με έδρα τη μονή Βενεδικτίνων και φορύριο Σαιν-Σωβέρ-λε-Βικόντ (Saint-Sauveur-le-Vicomte) η οποία ιδρύθηκε το 1080 στον ποταμό Ντουβ (Douve).<ref>P. Chesnel, ''Le Cotentin et l'Avranchin sous les ducs de Normandie, 911-1204'', 1912, noted in C. Warren Hollister, ''Henry I (Yale English Monarchs)'', 2001:51ff and map, xviii</ref> Η περιοχή, ωστόσο, κατατμήθηκε και αποτέλεσε "λάφυρο" της πολιτικής των Δουκών της Νορμανδίας, οι οποίοι δημιούργησαν έτσι μεγάλα φέουδα. Οι Δούκες διατήρησαν ωστόσο, σημαντικά σημεία και δημιούργησαν στην Κοταντέν ιδιόκτητες κατοικίες. Ο [[Γουλιέλμος ο Κατακτητής]] διέθετε στην περιοχή της Βαλόνι κυνηγετικό καταφύγιο.
 
Το 1204 η χερσόνησος καταλήφθηκε από τον βασιλιά [[Φίλιππος Αύγουστος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας]]. Το 1259 ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας]] αναγνώρισε οριστικά, με την Συνθήκη των Παρισίων, την Γαλλική κατοχή της Νορμανδίας και από την εποχή αυτή άρχισε να ασκείται πολιτική για την ανάπτυξη "εθνικού αισθήματος" των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]] κατοίκων. Ο βασιλέας Λουδοβίκος ο ΙΧ περιόδευσε στην περιοχή της Βαλόνι σε μια εποχή που σηματοδότησε την ευημερία της περιοχής. Ο [[Εκατονταετής Πόλεμος]] ωστόσο δεν άφησε την Κοταντέν αλώβητη. Ο Εδουάρδος ο Γ΄ αποβιβάστηκε πολύ κοντά στην Βαλόνι το 1346 και αργότερα υπέγραψε συνθήκη με την οποία απέδιδε την επικυριαρχία τμήματος της Νορμανδίας στον Κάρολο της Ναβάρρας. Πολιορκούμενο από το Κάρολο τον Ε΄ το φρούριο της Βαλόνι χρησίμευσε ως προσωρινό προπύργιο για την ανάκτηση της Κοταντέν. Το 1375 το φρούριο Σεν-Σωβέρ, το οποίο είχε δοθεί στον βασιλέα της Αγγλίας από τον Ζοφρουά ντ' Αρκούρ (Geoffroy d'Harcourt) ήταν ένα από τα πρώτα θέατρα πολιορκίας πυροβολικού στη γαλλική πολεμική ιστορία. Η όψη του φρουρίου οφείλεται, κατά κύριο λόγο, σε οχυρωματικά έργα τα οποία εκτελέστηκαν τον 14ο αιώνα.
 
Με τη λήξη του πολέμου η γεωργία γνωρίζει αλματώδη ανάπτυξη κατά την περίοδο του 15ου και 16ου αιώνα, γεγονός στο οποίο οφείλουν τη δημιουργία τους πολλά αγροκτήματα, ενώ οι μεγαλοκτηματίες κατασκευάζουν αρχοντικά και μέγαρα σε [[Αναγέννηση|Αναγεννησιακό]] στυλ.<ref name=cult/>
 
Όπως συνέβη και σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, η Κοταντέν επηρεάστηκε ιδιαίτερα από πολλές υποθέσεις σχετικά με μαγεία: Ο 11ος αιώνας αποτελεί το σημείο εκκίνησης μαζικών διώξεων σχετικά με υποθέσεις μαγείας. Το απόγειό τους σημειώνεται κατά την περίοδο 1580 - 1630 με σημαντικότερο επεισόδιο αυτό της δίκης μάγων στο Λα-Αιγ-ντυ-Πυί (La Haye-du-Puits)
<!--
 
La conquête de la Normandie en 1204 fut suivie d’une politique propre à ménager le sentiment "national" des normands. Le voyage de Louis IX, qui séjourna à Valognes, coïncide avec une période de prospérité.
La Guerre de Cent ans devait toucher de plein-fouet le Clos du Cotentin. Le débarquement d’Edouard III en 1346 se fait non loin de Valognes, où est bientôt signé un traité consacrant l'octroi d'une partie de la Normandie à Charles de Navarre. Investi par Charles V, le château de Bricquebec sert de point d’appui provisoire pour la reconquête de la presqu’île. En 1375, le château de Saint-Sauveur-le-Vicomte, légué au roi d'Angleterre par Geoffroy d'Harcourt, fait l’enjeu de l’un des premiers sièges d’artillerie de notre histoire militaire. L’aspect actuel
de cette imposante forteresse résulte essentiellement des travaux de fortifications qui y sont exécutés au XIVe siècle.
 
Comme nombre de régions françaises, le Cotentin est tout particulièrement touché par de multiples affaires de sorcellerie. Avec le XIe siècle commence une longue période marquée par des persécutions massives. Mais l’apogée de la grande vague de répression se situe entre 1580 et 1630. La région est surtout marquée par le procès des sorciers de La Haye-du-Puits qui commence en 1669[8].
 
 
Γραμμή 38 ⟶ 39 :
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}