Αναγεννησιακή τέχνη στη Γερμανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[Αναγεννησιακή μουσική|μουσική της Αναγέννησης]] στη Γερμανία καθορίζεται από το γενικότερο πλαίσιο της [[Προτεσταντισμός|εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης]] του [[Μαρτίνος Λούθηρος|Μαρτίνου Λούθηρου]] και εντοπίζεται στην περίοδο της ώριμης Αναγέννησης, κατά τον 16ο αιώνα. Η μουσική χρησιμοποιείται ως μέσο απόδοσης ενός φιλελεύθερου πνεύματος, προκειμένου να γίνει μεγαλύτερη η προσέλευση των πιστών. Η εύκολη μελωδία και οι μεγαλόπνοες φόρμες είναι τα γενικά χαρακτηριστικά των μουσικών ύμνων ([[κοράλχορικό|χορικά]]), τους οποίους χειρίστηκαν με προσωπικό ύφος συνθέτες όπως ο [[Γιόχαν Βάλτερ]], ο [[Γκεόργκ Ράου]], ο [[Γιοχάνες Έκαρντ]] και ο [[Μίχαελ Πρετόριους]]. Το χορικό (ευρέως γνωστό και ως ''κοράλ'') έφρασε στο απόγειό του πολύ αργότερα, κατά τον 18ο αιώνα μέσω του [[Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ|Μπαχ]]. Κατά την ίδια περίοδο στη Γερμανία αναπτύχθηκαν και άλλες φόρμες που θεμελιώθηκαν στη γαλλοφλαμανδική Σχολή, όπως [[λειτουργία (μουσική)|λειτουργίες]], [[καντάτα|καντάτες]], [[πάθος (μουσική)|πάθη]] και [[φαντασία (μουσική)|φαντασίες]] για [[εκκλησιαστικό όργανο]].<ref>Μάμαλης Ν. (2001), 55-56.</ref>