Πολυπροπυλένιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:220px-Polypropene migrograph.png|thumb|right]]

To '''πολυπροπυλένιο''' είναι ένα θερμοπλαστικό πολυμερές που χρησιμοποιείται σε μια ευρεία ποικιλία εφαρμογών συμπεριλαμβανομένης της συσκευασίας και της επισήμανσης, στα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα (π.χ., σχοινιά,χαλιά κτλπ.), χαρτικά, πλαστικά μέρη και επαναχρησιμοποιούμενα δοχεία διαφόρων τύπων, εργαστηριακό εξοπλισμό και εξαρτήματα αυτοκινήτων. Επιπλέον είναι ένα πολυμερές το οποίο γίνεται από το μονομερές προπυλενίου, είναι τραχύ και ασυνήθιστα ανθεκτικό σε πολλά χημικά διαλυτικά, οξέα και βάσεις.<ref name = a>http://www.manufacturingterms.com/Greek/PP.html</ref>

 

 

 

Τα περισσότερα εμπορικά πολυπροπυλένιο είναι συμμετρική και έχει ένα ενδιάμεσο επίπεδο της διαύγειας μεταξύ εκείνου του πολυαιθυλενίου χαμηλής πυκνότητας (LDPE) και υψηλής πυκνότητας πολυαιθυλένιο (HDPE). Το πολυπροπυλένιο είναι συνήθως σκληρο και ευέλικτο, ειδικά όταν συμπολυμερή με αιθυλένιο. Αυτό επιτρέπει πολυπροπυλένιο για να χρησιμοποιηθεί ως ένα πλαστικό μηχανικής, με ανταγωνιστικά υλικά, όπως το [[Ακρυλονιτρίλιο βουταδιενίου στυρολίου]] (ABS). Το πολυπροπυλένιο είναι οικονομικό, και μπορεί να γίνει διαφανές όταν είναι αχρωμάτιστο, αλλά δεν γίνεται τόσο εύκολα διαφανές σαν το πολυστυρένιο, ακρυλικό, ή ορισμένες άλλες πλαστικές ύλες. Είναι συχνά αδιαφανείς ή χρωματιστό χρησιμοποιώντας χρώμα και έχει καλή αντοχή στην κόπωση.

Υπάρχουν τρεις γενικές κατηγορίες πολυπροπυλενίου: ομοπολυμερή, τυχαίο συμπολυμερη, και συμπολυμερη. Το συμπολυμερη χρησιμοποιείται συνήθως με το [[αιθυλένιο]]. Αιθυλενίου-προπυλενίου ή καουτσούκ EPDM προστίθεται ομοπολυμερές πολυπροπυλένιο αυξάνει χαμηλή αντοχή στην κρούση της θερμοκρασίας. Τυχαία πολυμερισμένα μονομερές αιθυλένιο προστίθεται ομοπολυμερές πολυπροπυλενίου μειώνεται το πολυμερές κρυσταλλικότητας και κάνει το πολυμερές πιο διαφανή.<ref name = b>http://en.wikipedia.org/wiki/Polypropylene</ref>

 

Το ατακτικό πολυπροπυλένιο (άμορφο) ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα (το 1950) από τον Fontana, ενώ η σύνθεση του ισοστατικού πολυπροπυλενίου (ημι-κρυσταλλικό) το οποίο έχει βιομηχανικές εφαρμογές, έγινε το 1954 από τον Giulio Natta, ο οποίος μοιράστηκε το βραβείο Nobel Χημείας με τον Karl Ziegler το 1963.<ref name = c>www.interplast.gr/Downloads/AtlasPlus/03.pdf</ref>

 

 

Το πολυπροπυλένιο είναι ανακυκλώσιμο και έχει τον αριθμό "5" και επαναχρησιμοποιείται για δοχεία μαργαρίνης και δίσκους φαγητού για το φούρνο μικροκυμάτων.<ref name = d>http://www.anakyklosi.com.gr/site.php?&file=pages.xml&catid=70</ref>

 

{{παραπομπές}}

 

[[Κατηγορία:Πολυμερή]]