Μορίχοβο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αποτελούσε στο παρελθόν την ''"ακρόπολη του σλαβόφωνου Ελληνισμού"'' <ref>Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος , Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, Ο Μακεδονικός Αγώνας, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 142</ref>. Κατά τη διάρκεια του [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]] οι [[Βούλγαροι]] πυρπόλησαν 100 χωριά με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος "Η Ένοπλη Φάση του Μακεδονικού Αγώνα 1904-1908", Θεσσαλονίκη</ref>. Κατά τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]], τον Οκτώβριο του [[1912]], το εθελοντικό σώμα του [[Αντώνιος Ζώης|Αντώνιου Ζώη]] απελευθέρωσε το [[Μορίχοβο]] από τους Τούρκους και ύψωσε την [[Ελλάς|Ελληνική]] σημαία δηλώνοντας ότι το απελευθερώνει εν ονόματι του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου]]. Τελικά μετά τη [[Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913)|Συνθήκη του Βουκουρεστίου]], η περιοχή πέρασε στο [[Γιουγκοσλαβία|Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]] ως αντάλλαγμα για τα χωριά ανατολικά της [[Φλώρινα|Φλώρινας]] που είχαν καταλάβει οι [[Σέρβοι]]. Η ανταλλαγή κρίθηκε σκόπιμη για να εξορθολογιστεί η χάραξη της Ελληνοσερβικής μεθορίου<ref>Νεότερη ιστορία της Μακεδονίας 1830-1912, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, Εκδόσεις Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη, 2000</ref><ref>Λέων Τρότσκι, Τα Βαλκάνια και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913, Αθήνα, Θεμέλιο, 1993</ref><ref>Κωνσταντίνος Δούφλιας, Μακεδονία – Μακεδονικός Αγώνας, Εκδόσεις: Αιγαίο – Σ. Βάρφης και Σία Ο.Ε, Θεσσαλονίκη, 1992, σελ. 262</ref>.

Στη [[Θεσσαλονίκη]] υπάρχει πλατεία στα ''Λαδάδικα'', με το όνομα "''πλατεία Μοριχόβου''".