Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος''' ([[1448]] – [[1479]]) ήταν [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης Παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]], [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] και [[Ιθάκη|Ιθάκης]], Δούκας [[Λευκάδα|Λευκάδας]] και [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]] ως Λεονάδρος Α΄ Τόκκος (Κύριος της [[Άρτα|Άρτας]]).

Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρολο Β΄ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε ως επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia, η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος που βρέθηκε όμηρος στη Θεσσαλονίκη κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 ως υποτελής του Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.