Γκούνια-καλά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|04|11|2011}}
Το '''Κάστρο''' ([[Ρωσική γλώσσα|ρωσ.]] '''[[Гуниакала]] - Γκουνιά Καλά''') ιδρύθηκε το 1830 από τους [[Έλληνες]] που προήλθαν από το Κάστρο της [[
Πρώτα, το χωριό Κάστρο βρισκόταν γύρω από το κάστρο της Τσάλκας, που μετά έμεινε κάτω στα νερά της [[δεξαμενή της Τσάλκας|δεξαμενής της Τσάλκας]]. Το 1833 με τη θέληση των ρωσικών αρχώ, έγινε δεκτός ο Έλληνας Μητροπολίτης Θεόκλητο, που ταξίδευε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και περνώντας από τη [[Γεωργία]] ζήτησε να του επιτρέψουν να εκτελέσει τη [[Θεία Λειτουργία]] στις ορθόδοξες εκκλησίες της περιοχής αυτής, αλλά και των άλλων περιοχών όπου ζούσαν οι Έλληνες. Μετά απ’ αυτό η Τσάλκα έγινε θρησκευτικό κέντρο της περιοχής.
Γραμμή 11:
Τα ελληνικά Πατριαρχεία ενδιαφέρονταν για τους Έλληνες της διασποράς στην περιοχή της Τσάλκας. Μερικές φορές η Ρωσική κυβέρνηση και το ρωσικό Πατριαρχείο επέτρεπαν στην Κωνσταντινούπολη, την [[Ιερουσαλήμ]] και την [[Αντιόχεια]] να βοηθούν τους Έλληνες της διασποράς. Στη δεκαετία 1840-50, Έλληνες ιερείς από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] έρχονταν στην περιοχή αυτή για να επισκεφτούν τους Έλληνες. Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, με επικεφαλής το [[Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολη]]ς, φρόντιζε τους Έλληνες της Τσάλκας στέλνοντας τους και εκκλησιαστικά βιβλία γραμμένα στα ελληνικά.
Στο νότο οι Έλληνες συνόρευαν με τους [[αρμένιοι|Αρμενίους]] των περιοχών [[Αχαλτσίχε]] και [[Αχαλκαλάκι]], στη δύση με τους [[Τατάροι|Τατάρους]] του Μπορτσαλό, στην ανατολή με τους [[Οσετίνοι|Οσετίνους]], ληστές που τους φοβούνταν και εξαιτίας τους δεν μπορούσαν να βγουν έξω από τα σύνορα της περιοχής τους και στο βορρά ήταν τα απροσπέλαστα [[καύκασος|Καυκασιανά βουνά]]. Ο μόνος δρόμος για την [[
Πολλοί μορφωμένοι Έλληνες της περιοχής Τσάλκας, που τον 19ο αιώνα είχαν επισκεφτεί τα άγρια μέρη στην Ανατολή και τον τάφο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, έφεραν μαζί τους θρησκευτικά βιβλία, εικόνες και διάφορα εκκλησιαστικά είδη. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι ελληνικές εκκλησίες αυτής της περιοχής έγιναν κάτοχοι αυτών των εκκλησιαστικών ειδών. Πολλοί επισκέπτες της Τσάλκας ήταν ιεραπόστολοι, καθώς υπήρχαν ανησυχίες για την αφομοίωση των Ελλήνων. Στο σχολείο του Κάστρου, που λειτουργούσε για πρώτη φορά το 1873, τα μαθήματα γίνονταν στην ελληνική γλώσσα, ενώ τα επίσημα έγγραφα του γράφονταν σε [[ρωσικά|ρωσικό]] πρωτόκολλο.
| |||