ΣΤ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4|3=Κατάλογος ελληνικών εξεγέρσεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία}}
{{μάχη
| εικόνα =
| λεζάντα =
| μάχη = Ελληνική επανάσταση 1684
| πόλεμος = [[Ελληνική επανάσταση|Ελληνικές επαναστάσεις επί Τουρκοκρατίας]]
|χρονολογία = 1684 - 1688
| τόπος = Μάνη, Πελοπόννησο, Ήπειρο, Ελλάδα
| έκβαση = Νίκες των Ενετών και των Ελλήνων
|
|μαχόμενος2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]
| αρχηγός1 = [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]], [[Ευστ. Ρωμανός ή Μανέτας]], [[Β. Μεταξάς]], [[Αγ. Δελλαδέτσιμος]], [[Αγγέλης Σουμίλας]], [[Πάνος Μεϊντάνης|Π. Μεϊντάνης]], [[Χορμόπουλος]], [[Λιβίνης]], [[Σπαθογιάννης]], [[Κούρμας]], [[Βαρβάτης]], [[Ι. Κουτούβαλης]]
| αρχηγός2 = Σιαβούσχ Πασάς, Ισμαήλ Πασάς, Χαλίλ Πασάς, Μουσταφά Πασάς, Τζαφέρ Πασάς
| σθένος1 =
| σθένος2 =
| απώλειες1 =
| απώλειες2 =
}}
Η '''Ελληνική επανάσταση του 1684''' υπήρξε μια από τις σημαντικότερες ανάμεσα στις [[Ελληνική επανάσταση|πολλές επαναστάσεις των υπόδουλων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας]]. Ξέσπασε με αφορμή τον [[Έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο]]. Υποκινήθηκε από τους [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Ενετούς]], και υποστηρίχθηκε από τους Έλληνες αρματολούς και κληρικούς.
== Η εξέλιξη των γεγονότων ==
Οι Ενετοί το [[1684]] με αρχηγό τον [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνη]] κατέβηκαν στο [[Ιόνιο Πέλαγος]] και έστειλαν τους Ζακυνθινούς συνταγματάρχη [[Παύλος Μακρής|Παύλο Μακρή]] και [[Δοξαράς|Δοξαρά]] στη Μάνη, προσκαλώντας τους σε επανάσταση. Ταυτόχρονα αποβίβασε τους αρματολούς [[Αγγέλης Σουμίλας|Αγγέλη]], [[Πάνος Μεϊντάνης|Μεϊτάνη]] και [[Χορμόπουλος|Χορμόπουλο]] στην περιοχή της [[Βόνιτσα]]ς, αυτός όμως επιτέθηκε κατά της [[Λευκάδα]]ς και [[Πρέβεζα]]ς, τις οποίες μετά από στενή πολιορκία κυρίευσε. Στους αρματολούς ενώθηκαν και οι [[Χρήστος Βαλαωρίτης|Χρήστος]] και [[Μόσχος Βαλαωρίτης|Μόσχος Βαλαωρίτες]], [[Σπαθόγιαννος]] από το [[Ξηρομέρι]], και άλλοι. Στην [[Ευρυτανία]] και [[Ακαρνανία]] πυρπόλησαν το [[Αγρίνιο]], [[Αγγελόκαστρο]], [[Μεγάλη Χώρα Αιτωλοακαρνανίας|Ζαπάντι]], και άλλες πόλεις και χωριά. Οι Χειμαριώτες ταυτόχρονα ξεσηκώθηκαν και αυτοί, απαγχόνισαν τους Τούρκους και έστειλαν τα κεφάλια τους στους Ενετούς, οι οποίοι ανταπέστειλαν δώρα και υποσχέσεις βοηθείας. Στην Μάνη οι κάτοικοι κατατρόπωσαν τον Πασά, διοικητή της Πελοποννήσου και τους 10.000 άνδρες του. Ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] από τα παράλια της Ρούμελης κατέβηκε στην Πελοπόννησο για να ενωθεί με τους Μανιάτες. Αλλά ενώ ήταν αγκυροβολημένος στις [[Σαπιέντζα|Οινούσσες]] ένας απεσταλμένος των Μανιατών τον προειδοποίησε ότι οι Τούρκοι επιτέθηκαν στις κωμοπόλεις, τις πυρπόλησε και πήρε ομήρους τα γυναικόπαιδα.
Ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] αποβιβάστηκε με 9.000 άνδρες για να εκπορθήσει την Κορώνη, στην οποία έσπευσαν ο Χαλίλ πασάς της Ναυπάκτου και ο Μουσταφά πασάς της Πελοποννήσου. Η επίθεση του [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνη]] έγινε την νύχτα της 31 Ιουλίου [[1685]], τους κατατρόπωσε και πήρε πλούσια λάφυρα κει τις σημαίες τους. Εν συνεχεία πήγε στην Κορώνη μετά από πρόσκληση των Μανιατών και κατέλαβε αμέσως το φρούριο των Κυτριών.
Ο Οθωμανός ναύαρχος στο Ναύπλιο προετοίμαζε εκστρατεία κατά των Ενετών, αλλά ο Γερμανός στρατηγός [[Άνιμπαλ φον Ντέγκενφελντ]] με 1500 Μανιάτες και άλλους μισθοφόρους τον έτρεψε σε φυγή. Μετά από λίγο παραδόθηκαν στους Ενετούς η Καλαμάτα, Ζαρνάτα, Κελεφάς, και Πασσαβάς. Από εκεί ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] αφού διόρισε αρμοστή στην Λακωνία τον Λορέντζο Βενιέρο πήγε στην Κέρκυρα.
Ακολούθησε η εκστρατεία του [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνη]] κατά της Πύλου, στην οποία είχαν καταφύγει οι δύο πασάδες της Πελοποννήσου, Μουσταφάς και Τζαφέρ. Την πτώση της Πύλου ακολούθησαν η κυρίευση της Μεθώνης, Ναυπλίου, Κυπαρισσίας και άλλων.
Ενώ δε ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] κατακτούσε την Πελοπόννησο και οι αρματολοί την Δυτική Ελλάδα και Ήπειρο, οι επίσκοποι [[Επίσκοπος Σαλώνων Φιλόθεος|Φιλόθεος ο Σαλόνων]], [[Ιερόθεος ο Θηβών]], [[Μακάριος ο Λαρίσσης]], [[Ιάκωβος ο Αθηνών]] και [[Αμβρόσιος ο Ευβοίας]] υποκινούσαν την επανάσταση στην Ανατολική Ελλάδα. Την επανάσταση κήρυξαν και οι μητροπολίτες Πολυανής (''περιοχή [[λίμνη Δοϊράνη|Δοϊράνης]] και [[Δήμος Κιλκίς|Κιλκίς]]'') και [[Κασσάνδρα Χαλκιδικής|Κασσάνδρας]], στη [[Μακεδονία]], καθώς και ο μητροπολίτης [[Λήμνος|Λήμνου]]<ref>[http://www.egolpion.com/ekklhsia_agwnes_ethnous.el.aspx Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, H Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τους αγώνας του έθνους, Αθ. Ε. Καραθανάση, Καθηγητού του Α.Π.Θ.]</ref>.
Ο Αρματολός της Παρνασσίδας και Δωρίδας Κούρμας επιτέθηκε στο Λοιδορίκι και στα περίχωρα και φόνευσε τους Τούρκους. Συγχρόνως ο επίσκοπος Φιλόθεος σήκωσε την σημαία της Επανάστασης στα Σάλωνα, και επικεφαλής των επαναστατών έδιωξε τους Τούρκους από την Παρνασσίδα.
Ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] επανήλθε τον Αύγουστο του [[1687]] στον Κορινθιακό κόλπο και μετά από μάχες στην ξηρά και θάλασσα διέλυσε τους Τούρκους, οι οποίοι περίτρομοι αναχώρησαν [[Πολιορκία της Πάτρας (1687)|αφήνοντας τα φρούρια της Πάτρας]], Ρίου, Αντιρίου και Ναυπάκτου στα χέρια των Ελλήνων και Ενετών.
Ο Κούρμας με πεντακόσιους αρματολούς, αφού βοήθησε από την ξηρά τους Ενετούς στην άλωση της Ναυπάκτου και του Αντιρίου κυνήγησε τους Τούρκους και τους κατατρόπωσε φονεύοντας δύο χιλιάδες, ενώ αιχμαλώτισε διπλάσιους.
Ο [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνης]] αφού συγκάλεσε συμβούλιο στην Κόρινθο, στην οποία παρευρέθηκε ο επίσκοπος των Σαλόνων Φιλόθεος, εξεστράτευσε εναντίον των Αθηνών, όπου ο επίσκοπος Ιάκωβος είχε επαναστατήσει. Η πολιορκία της Ακρόπολης τερμάτισε στις 29 Σεπτεμβρίου [[1687]], μετά από αδιάκοπο κανονιοβολισμό, την καταστροφή του Παρθενώνα, και την παράδοση των Τούρκων.
Ο αρματολός Κούρμας και ο επίσκοπος Φιλόθεος εξεστράτευσε κατά της Φθιώτιδας και κατατρόπωσε τους Τούρκους στην Υπάτη, πολιόρκησε τη Λαμία, όπου είχαν συσσωρεύσει οι Τούρκοι από όλες τις περιοχές. Έδιωξαν τους Τούρκους, κυρίευσαν την Αταλάντη και πυρπόλησαν τη Θήβα. Ο Κούρμας πληγώθηκε σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους.
== Πηγές ==
* {{Cite book
| author = [[Κωνσταντίνος Σάθας]]
| editor = Ειρηναίος Ασώπιος (1825-1905)
| title = Η κατά τον ΙΖ' αιώνα επανάσταση της Ελληνικής φυλής (1684-1715), Χρυσαλλίς, Τόμ. 3, Αρ. 71
| publisher = Εκ του Γραφείου της Χρυσαλλίδος
| location = Αθήνα
| year = 15 Δεκεμβρίου 1865
| pages = [http://xantho.lis.upatras.gr/test2.php?art=2901 689-693]
| url = http://xantho.lis.upatras.gr/kosmopolis/index.php/xrysallis/issue/view/234
|accessdate = 31 Μαΐου 2012
}}
* {{Cite book
| author = [[Κωνσταντίνος Σάθας]]
| editor = Ειρηναίος Ασώπιος (1825-1905)
| title = Η κατά τον ΙΖ' αιώνα επανάσταση της Ελληνικής φυλής (1684-1715), Χρυσαλλίς, Τόμ. 3, Αρ. 72
| publisher = Εκ του Γραφείου της Χρυσαλλίδος
| location = Αθήνα
| year = 30 Δεκεμβρίου 1865
| pages = [http://xantho.lis.upatras.gr/test2.php?art=2908 713-722]
| url = http://xantho.lis.upatras.gr/kosmopolis/index.php/xrysallis/issue/view/235
|accessdate = 31 Μαΐου 2012
}}
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
{{ιστορία-επέκταση}}
[[Κατηγορία:Τουρκοκρατία]]
[[Κατηγορία:Επαναστάσεις]]
[[Κατηγορία:Βενετοτουρκικοί πόλεμοι]]
[[Κατηγορία:Οθωμανική αυτοκρατορία]]
{{Link FA|vec}}
Γραμμή 74 ⟶ 81 :
[[nn:Moreakrigen]]
[[ru:Турецко-венецианская война (1684—1699)]]
[[sh:Morejski rat]]
[[sq:Lufta e Moresë]]
[[tr:Mora Savaşı]]
[[vec:Guera de Morea]]
|