Πτολεμαίος ΣΤ΄ Φιλομήτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[ΕικόναΑρχείο:Ptolemaeus VI.jpg|thumb|250px|''Τετράδραχμο από την Πάφο με τη μορφή του Πτολεμαίου Στ' του Φιλομήτορα.'']]

<td>[[Πτολεμαίος Ευπάτωρ]]<br />[[Πτολεμαίος Ζ' Νέος Φιλοπάτωρ]]<br />[[Κλεοπάτρα Θεά]]<br />[[Κλεοπάτρα Γ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα Γ']]

Ο Πολύβιος, ιστορικός σύγχρονος του Πτολεμαίου Στ', θεωρεί πως στον αντίποδα των παραπάνω, ο χαρακτήρας του φαραώ υπήρξε ο καλύτερος και γοητευτικότερος από αυτούς των προκατόχων και διαδόχων του. Σε μια εποχή που η βία και η σκληρότητα βασίλευαν, ο Πτολεμαίος Στ' επέδειξε ευγένεια ψυχής και ανθρωπιά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιστορικού κανένα από τα πρόσωπα που τον περιστοίχιζαν δεν εξορίστηκε με κάποια κατηγορία, ενώ κανένας Αλεξανδρινός δεν θανατώθηκε κατόπιν εντολής του (Πολύβιος XXXIX.18.) Η καλοσύνη αυτή του Πτολεμαίου Στ' δεν στάθηκε ικανή να σβήσει τις φιλοδοξίες του αδερφού του, με τον οποίο μοιραζόταν το θρόνο, κι έτσι ο τελευταίος επέζησε για να φέρει μπελάδες. Τα χρόνια της διπλής βασιλείας ήταν γεμάτα αναστάτωση, καθώς ο νεότερος Πτολεμαίος, που ανέβηκε στο θρόνο κατόπιν απαίτησης του λαού, ήταν δημοφιλής, ενώ ο Πτολεμαίος Στ' δεν ήταν.

Πάπυροι και επιγραφές μας πληροφορούν πως τον Οκτώβριο του [[163 π.Χ.]] το βασιλικό ζεύγος έκανε περιοδεία στο Νείλο. Βρέθηκαν ξανά στο Σεραπείο τον Οκτώβριο του [[158 π.Χ.]]. Τον ίδιο χρόνο, ένας από τους σταθμούς τους ήταν οι Φίλες. Τα επόμενα χρόνια έγιναν κατασκευές και αναπαλαιώσεις σε διάφορα μνημεία, γεγονότα για τα οποία αντλούμε πληροφορίες από διάφορες επιγραφές. Στο νησί του Ελ-Χεσέχ, νότια των Φιλών, ανακαλύφθηκε η βάση τριών αγαλμάτων των οποίων η επιγραφή αναφέρει πως απεικόνιζαν τον Πτολεμαίο Φιλομήτορα, την Κλεοπάτρα και το γιο τους. Η βάση ενός αγάλματος του Φιλομήτορος ανακαλύφθηκε και στο γειτονικό [[Ασουάν]]. Και στις δύο περιπτώσεις το όνομα του ατόμου που έκανε την αφιέρωση έχει διαγραφεί, και τα θεϊκά ονόματα [[Ίσις]] και [[Ώρος]] έχουν σκαλιστεί για να γεμίζουν το κενό στο μάτι, παρόλο που δεν έχουν νόημα στην εν λόγω θέση.

Το [[155 π.Χ.]] ο κυβερνήτης της Κύπρου, Αρχίας, συνελήφθη να κάνει μυστικές διαπραγματεύσεις με τον ηγεμόνα των Σελευκιδών, που εποφθαλμιούσε το νησί. Επρόκειτο για τον ίδιο [[Δημήτριος Α' Σωτήρ|Δημήτριο]] που, το [[164 π.Χ.|164]] – [[163 π.Χ.]], υπήρξε φιλικός με τον Πτολεμαίο Στ' στη Ρώμη, και που το [[162 π.Χ.]] διέφυγε στη Συρία και ανέλαβε το θρόνο των προγόνων του. Οι άμυνες του νησιού μετά από αυτό ενισχύθηκαν. Το [[154 π.Χ.]] ο αδερφός του Πτολεμαίου έκανε την επανεμφάνισή του στη Ρώμη, και έδειξε στη Σύγκλητο σημάδια πάνω στο σώμα του τα οποία όπως υποστήριξε έκαναν φονιάδες που είχε προσλάβει ο Πτολεμαίος. Η Ρώμη απευθύνθηκε στους συμμάχους της στην Ανατολική Μεσόγειο διατάζοντάς τους να τον εγκαταστήσουν στη Κύπρο με τη δύναμη των όπλων, αλλά η Ρώμη δεν κινήθηκε η ίδια, και οι σύμμαχοί της δεν έκαναν βιαστικές κινήσεις. Ο Φιλομήτωρ επέμεινε στην ήσυχη στάση του και όταν ο αδερφός του έφτασε στο νησί το μόνο που του είχε μείνει ήταν οι δικές του δυνάμεις.

Ήταν η στιγμή για τον Φιλομήτορα να κινηθεί και το έκανε γρήγορα και αποτελεσματικά. Ο εισβολέας αποκλείστηκε στην πόλη της Κύπρου με το όνομα [[Λάπηθος]] και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Ο Φιλομήτωρ τότε έκανε κάτι που δείχνει το χαρακτήρα του. Όχι μόνο συγχώρεσε τον αδερφό του, μα έκανε νέα συνθήκη μαζί του, σύμφωνα με την οποία μπορούσε να γυρίσει ειρηνικά στην Κυρηναϊκή (η οποία είχε περιέλθει και πάλι στα χέρια του Πτολεμαίου) και επρόκειτο να λαμβάνει κάθε χρόνο ένα φορτίο από [[σιτηρά]]. Τον αρραβώνιασε επίσης με μια από τις κόρες του, την [[Κλεοπάτρα Θεά]]. Ο αδερφός του δεν διεκδίκησε ξανά την Κύπρο προτού πεθάνει ο Πτολεμαίος. Ο γάμος με τη νεαρή Κλεοπάτρα δεν έγινε για κάποιο λόγο, ίσως οι σχέσεις τους κάποια στιγμή να ξαναψυχράθηκαν. Όμως έπαψε πια να δέχεται υποστήριξη από τη Ρώμη. Ο Φιλομήτωρ βρήκε έναν ικανότατο δικηγόρο στη Ρώμη, στο πρόσωπο του [[Κάτων|Μάρκου Κάτωνα]].

Ο Δημήτριος Α', βασιλιάς των Σελευκιδών αποδείχτηκε άνδρας με μεγάλο κουράγιο και σθεναρή αποφασιστικότητα. Αυτό ήταν αρκετό, εκτός από τη φυγή του χωρίς άδεια από τη Ρώμη, για να προκαλέσει την εχθρότητα της Συγκλήτου. Δυστυχώς, ανησύχησε και τους γειτονικούς βασιλείς. Τον εξάδερφό του στην Αίγυπτο τον έκανε εχθρό με τα σχέδιά του να κατακτήσει την Κύπρο. Ο βασιλιάς της [[Πέργαμος|Περγάμου]] έφερε στο προσκήνιο ένα νέο διεκδικητή του θρόνου της Συρίας, έναν όμορφο νέο άντρα, του οποίου η πραγματική καταγωγή είναι αμφίβολη, αλλά ο ίδιος υποστήριζε πως ήταν γιος του Αντίοχου Δ' του Επιφανούς. Όταν ο νεαρός αυτός είχε ήδη πάει στη Ρώμη και κερδίσει την εύνοιά της, επέστρεψε στην Ανατολή, για να κατακτήσει τη Συρία. Ο Πτολεμαίος έστειλε σε βοήθειά του στρατό, υπό της διαταγές του Γαλαίστη, ενός άντρα ευγενικής καταγωγής από τη Βόρεια Ελλάδα. Ο Δημήτριος εξέπεσε και τη θέση του πήρε ο διεκδικητής του θρόνου το [[150 π.Χ.]] Αποκαλούσε τον εαυτό του [[Αλέξανδρος Α' Βάλας|Αλέξανδρο]], αλλά οι Σύροι του έδωσαν το παρατσούκλι ''Βάλας''.

Ο Πτολεμαίος του έδωσε για σύζυγο την κόρη του Κλεοπάτρα Θεά με κάποια επιφύλαξη. Πιστεύεται πως είχε αρχικά στο μυαλό του να ξαναπάρει την Κοίλη-Συρία, αλλά η πρόταση του Αλεξάνδρου για γαμήλια ένωση των δύο οίκων τον έκανε να το σκεφτεί διαφορετικά. Σε δύο χρόνια όμως φάνηκε πως ο Αλέξανδρος δεν ήταν καλός ηγέτης αν και ήταν δημοφιλής με τους Εβραίους. Ένας καλύτερος διεκδικητής του θρόνου έκανε την εμφάνισή του στην [[Κιλικία]], ο μικρός [[Δημήτριος Β' Νικάτωρ|Δημήτριος]], γιος του Δημητρίου Α'. Βλέποντας την απειλή για εισβολή της Συρίας από το Βορρά, ο Πτολεμαίος Στ' με ισχυρή δύναμη πέρασε τα σύνορα φτάνοντας μέχρι την Πτολεμαΐδα το [[148 π.Χ.]] Εκεί γλίτωσε από μια απόπειρα δολοφονίας την οποία απέδωσε στον Αλέξανδρο Βάλα και τον θεώρησε από κει κι έπειτα εχθρό. Ανακτώντας την κόρη του, τη βασίλισσα της Συρίας, άγνωστο πως, τη μεταβίβασε στο νεαρό Δημήτριο.

Η [[Αντιόχεια]] έδιωξε τον Αλέξανδρο, που διέφυγε στην Κιλικία και ο Πτολεμαίος Φιλομήτωρ μπήκε στην μεγάλη πόλη, την οποία ο πρόγονός του [[Πτολεμαίος Γ' Ευεργέτης]] είχε κατακτήσει ακριβώς έναν αιώνα πριν. Ο λαός της πόλης, που δεν ήθελε ούτε τον Αλέξανδρο ούτε το Δημήτριο για ηγεμόνα, τον παρακάλεσε να φορέσει το στέμμα της Συρίας μαζί με αυτό της Αιγύπτου. Ο ίδιος άντρας που υπήρξε μάρτυρας στην παιδική του ηλικία της μεγαλύτερης ταπείνωσης που έκαναν οι Σελευκίδες στους Πτολεμαίους, τον Αντίοχο να κάνει το φαραώ στη Μέμφιδα, έζησε τη στιγμή όπου του ζητήθηκε να ενώσει τα υπολείμματα του κράτους των Σελευκιδών στην επικράτεια της Αιγύπτου. Ωστόσο, με τη σκιά της Ρώμης πάνω από τον κόσμο, υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός για να αποδεχτεί την πρόταση. Έπεισε το λαό να δεχτεί το νεαρό Δημήτριο στο θρόνο των προγόνων του, με ανταμοιβή φυσικά να επιστρέψει η Κοίλη-Συρία στα χέρια των Πτολεμαίων.

Ο [[Πολύβιος]] αναφέρει πως ο Πτολεμαίος Φιλομήτωρ συνδύαζε με την καλοσύνη του και την ευγένειά του, μια διαύγεια μυαλού και μεγάλο κουράγιο σε επικίνδυνες κρίσεις, αλλά και στο πεδίο της μάχης ''(στασιμον ικανως καὶ γενναῖον ἐν τοῖς κινδύνοις ὑπάρχοντα)'', αλλά όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά ήταν επιρρεπής στο να δείχνει χαλαρότητα και αδράνεια. Οι πράξεις του ωστόσο δείχνουν πως υπήρξε αποφασιστικός στα σπουδαία ζητήματα. Η διπλωματία του απέναντι στη Ρώμη χαρακτηριζόταν από κουράγιο, ικανότητα και κοινωνική άνεση. Πήρε αυτοπροσώπως μέρος σε περισσότερους από έναν πόλεμο, και όλοι από αυτούς είχαν επιτυχημένο αποτέλεσμα: εκείνος απέναντι στους εθνικιστές επαναστάτες στην Αίγυπτο, τον πόλεμο ενάντια στον αδερφό του στην Κύπρο και εκείνον απέναντι στον Αλέξανδρο Βάλα. Και δέχτηκε το θανάσιμο χτύπημα ιππεύοντας, ανάμεσα στους στρατιώτες του, όπως οι παλαιοί Μακεδόνες στρατηγοί από τους οποίους καταγόταν.