Δενδρολίβανο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γνωστό [[φυτό]] στην αρχαιότητα όταν οι [[Αρχαίοι Έλληνες]] το χρησιμοποιούσαν σε διάφορες θρησκευτικές τελετές και γιορτές, σε στολισμούς κτηρίων, ναών και ως καύσιμο για θυμίαμα. Η καταγωγή του είναι από τις περιοχές της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] αλλά σήμερα εκτός από τις περιοχές αυτές καλλιεργείται ως [[καλλωπιστικό φυτό|καλλωπιστικό]] για τα ωραία κυανά [[άνθος|άνθη]] του σε όλη σχεδόν την [[Ευρώπη]] και τις εύκρατες περιοχές της [[Αμερική]]ς. Περιέχει [[τανίνη]] και [[αιθέριο έλαιο]], το οποίο εξάγεται με απόσταξη κυρίως από τις κορυφές των ανθοφόρων βλαστών. Τα άνθη του προτιμώνται από τις [[μέλισσα|μέλισσες]] και γίνονται πηγή για την παραγωγή [[μέλι|μελιού]].

 

Είναι πυκνόφυλλος και πολύκλαδος θάμνος με ύψος που δε ξεπερνά τα 2 μέτρα. Τα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] του είναι δερματώδη, μικρά , γραμμοειδή και μοιάζουν με πευκοβελόνες. Η πάνω επιφάνεια των φύλλων έχει χρώμα σκούρο πράσινο και η κάτω επιφάνεια είναι ελαφρώς χνουδωτή με χρώμα λευκό ή αχνά γκριζωπό.

Τα άνθη βρίσκονται κατά ομάδες και βγαίνουν στις μασχάλες των φύλλων. Το χρώμα τους είναι μοβ, κυανόλευκο ή και λευκό. Δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη από πότισμα και μπορεί να φυτρώσει και σε βραχώδεις ορεινές περιοχές. Οι βλαστοί έχουν ένα ευχάριστο άρωμα που μοιάζει με αυτό του τσαγιού και η γεύση τους είναι ελαφρώς πικρή και λίγο καυτερή.