Ελληνική Οπερέτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Διόρθωση λάθους CHECKWIKI 52 + επιμέλεια με τη χρήση AWB (8463) |
||
Γραμμή 6:
==Η παράσταση της «Mam'zelle Nitouche» το 1908==
Το κοινό της [[Αθήνα]]ς είχε ήδη γνωρίσει την γαλλική οπερέτα από το 1871 από περιοδεύοντα γαλλικό θίασο. Το Σεπτέμβριο του 1908 ο θιασάρχης [[Αντώνιος Νίκας]] αποφασίζει να ανεβάσει μία ξένη οπερέτα με Έλληνες εκτελεστές. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1908, έπειτα από σύντομες αλλά εντατικές πρόβες, ανεβαίνει σε ελληνική μετάφραση η γαλλική οπερέτα "Μαμζέλ Νιτούς" (Mam'zelle Nitouche) του [[Florimond Ronger - Hervé]] (1825-1892) με πρωταγωνίστρια τη [[
:''«Εσήκωσα αποφασιστικά την μπαγκέττα. Επηκολούθησε απόλυτος σιγή τριών – τεσσάρων δευτερολέπτων. Αρχίζω την εισαγωγή. Ανοίγει η αυλαία. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλοι οι ηθοποιοί ήσαν ψύχραιμοι και τούτο διότι ήσαν τελείως κάτοχοι των ρόλων των. Η «εντράτα» του Χρυσομάλλη και το κουπλέ του μοναστηριού «Τι καλά να ζει κανείς πάντοτε εκτός μονής» εκτελεσθέντα από την κ. Νίκα και το κόρο των μαθητριών έκαναν καλή εντύπωση απλώς στο κοινόν. Αλλά όταν μετ’ ολίγον ηκολούθησεν η εκτέλεσις της κ. Νίκα, του κ. Χρυσομάλλη του ντουέττου του «μολυβένιου στρατιώτη» με την περίφημη και πεταχτή ρεφραίν του «πάρσκ ιλ ετέ, πάρσκ ιλ ετέ», τότε εξέσπασεν η μπόρα. Τι χειροκροτήματα ήταν εκείνα ! Χίλιοι κεραυνοί αν έπεφταν μαζί, δεν θα προξενούσαν τόσο εκκωφαντικό πάταγο. Οι εκτελεσταί υπεχρεώθησαν να επαναλάβουν το ντουέττο πέντε φορές εν μέσω γενικής φρενίτιδος. Από κείνη τη στιγμή η υπόθεσις ήρχισε να θεωρείται πλέον κερδισμένη. Γρήγορη σαν αστραπή πέρασε τότε από μπροστά μου μια οπτασία. Μου φάνηκε πως έβλεπα κάποια μοίρα που μου έδειχνε να πάρω το δρόμο της οπερέττας, δρόμο που μου υπέδειξαν την άλλη μέρα και οι κριτικοί των εφημερίδων. Την ίδια επίσης στιγμή, η ίδια μοίρα φαίνεται πως έδειξε στον [[Ιωάννης Παπαϊωάννου|Παπαϊωάννου]] τον ίδιο δρόμο. Έτσι συναντηθήκαμε αργότερα και οι δυο στο κοινό μας διάβα, ως τη στιγμή που κάποια άλλη μοίρα, βάσκανη αυτή, μας αποτράβηξε από την ζωή της οπερέττας και από την… οπερέττα της ζωής».'' (βλ. Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο 24/5/1960, σελ. 3)
Γραμμή 12:
==Τα πρώτα ελληνικά έργα==
Γρήγορα ο ηθοποιός και θιασάρχης [[
Σε λίγο ακολουθούν ο ένας μετά τον άλλον οι θιάσοι "Έλσας Ένκελ", "Κονταράτου", "Αφεντάκη", "Αθηναϊκή Οπερέττα", "Λαγκαδά", "Νίκα" και άλλοι.
Το δρόμο που άνοιξε ο [[Θεόφραστος Σακελλαρίδης]] ακολουθούν αμέσως οι:
*[[Διονύσιος Λαυράγκας]], "Λήδα" (1909), σε κείμενο [[Πολύβιος Δημητρακόπουλος|Π. Δημητρακόπουλου]], "Άσπρη Τρίχα" (1917) κ.ά.
*[[Ξενοφών Αστεριάδης]], "Σατανάς" (1909), σε κείμενο Γ. Ασπρέα,
*[[Σπυρίδων Σαμάρας]]: "Πόλεμος εν πολέμω" (1914), "Πριγκήπισσα της Σασσώνος" (1915), "Κρητικοπούλα" (1916),
*[[Νίκος Χατζηαποστόλου]]: "Μοντέρνα καμαριέρα" (η πρώτη του οπερέτα, 1916) και άλλοι συνθέτες όπως οι:
*[[Ναπολέων Λαμπελέτ]],
*[[Ιωσήφ Ριτσιάρδης]] ("Όνειρο Αποκριάτικης Βραδιάς"),
*[[Μάρκος Μαστρεκίνης]],
*[[Ανδρέας Μαστρεκίνης]], ("Ο Βαρκάρης του Βόλγα"),
*[[Σπυρίδων Καίσαρης]],
*[[Αττίκ|Κλέων Τριανταφύλλου ή Αττίκ]],
*[[Στάθης Μάστορας]] ("Η Ριρίκα μας"),
*[[Δημοσθένης Ζάττας]],
*[[Ερμής Πόγγης]],
Γραμμή 33:
*[[Ιωάννης Παρίδης]], ("Ο Ναστρεδίν Χότζας"),
*[[Ιούλιος Κοφίνο]],
*[[Κωνσταντίνος Δουράκης]],
*[[Γεώργιος Βιτάλης]],
*[[Γιάννης Κομνηνός]],
*[[Γρηγόρης Κωνσταντινίδης]],
*[[Παναγιώτης Γλυκοφρύδης]],
*[[Γιάννης Κυπαρίσσης]],
*[[Αλέξανδρος Κυπαρίσσης]]
*[[Θεόδωρος Σπάθης]],
*[[Χρήστος Χαιρόπουλος]] ("Γυναίκες, γυναίκες"),
*[[Μίμης Κατριβάνος]] ("[[Το φιντανάκι]]"),
*[[Άγγελος Μαρτίνος]],
*[[Ντάβος Ιωάννης]],
Γραμμή 200:
* "Εφημερίδα Ελευθερια", άρθρο του Κωστή Χ. Χαιρόπουλου αφιερωμένο στα 50 χρόνια της ελληνικής οπερέττας που δημοσιεύτηκε στις 24/5/1960 σελ. 3.
[[Κατηγορία: Οπερέτες]]▼
* "Εφημερίδα Σκριπ" 22/4/1909 σελ. 1 & 9/5/1909 σελ. 3
Γραμμή 208 ⟶ 207 :
* "7 Ημέρες" Αφιέρωμα της εφημερίδας "Η Καθημερινή" στο Ελληνικό Θέατρο και το Ελληνικό Μελόδραμα, 4 Απριλίου 1999.
* "Λεξικό της Ελληνικής μουσικής", Τάκη Καλογερόπουλου. Εκδόσεις Γιαλλελή, 2001
* "Η Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού", Κώστα Μυλωνά. Εκδόσεις Κέδρος. τ. 1.
Γραμμή 215 ⟶ 214 :
*Εμμανουήλ Σειραγάκης, «Ο χορός στην Οπερέττα. Η ανάδυση των ελλήνων χορογράφων στη δεκαετία του 1930», Αριάδνη, Επιστημονική Επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής, Τόμος 13ος, Ρέθυμνο 2007, 115-126.
*Εμμανουήλ Σειραγάκης, «Το λαϊκό στοιχείο στην ελληνική Οπερέττα», στο πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τους Απάχηδες των Αθηνών, Αθήνα 2008, σ. 31-36.
| |||