Γυάρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Γυάρος''' (και Γιούρα) είναι ένα κυκλαδίτικο [[νησί]] του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου Πελάγους]] μεταξύ [[Τήνος|Τήνου]], [[Σύρος|Σύρου]] και [[Κέα|Κέας]]ς. Σήμερα το νησί είναι ακατοίκητο. Χρησιμοποιήθηκε σαν τόπος εξορίας στους ρωμαϊκούς χρόνους αλλά και στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας από το [[1947]] μέχρι το [[1952]], από το [[1955]] μέχρι το [[1961]] και από το [[1967]] μέχρι το [[1974]].<ref name="anosyros">[http://www.anosyros.gr/istoria7.asp Δήμος Άνω Σύρου, ιστορικά στοιχεία για την Γυάρο]</ref>

Η πρώτη μη αμφισβητούμενη πληροφορία αρχαιογνωστικού περιεχομένου για το νησί προέρχεται από τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] μέσω του [[Κλαύδιος Αιλιανός|Αιλιανού]]: ''"Εδώ, οι ποντικοί καταβροχθίζουν ακόμη και τη σιδηρίτιδα γη"''. Ο [[Αντίγονος ο Καρύστιος|Αντίγονος ο Καρύστιος]] μας πληροφορεί για τον θανατηφόρο άχερδο-είδος αγριοαπιδιάς- που αν τον μπίξει κάποιος σε ένα δέντρο, το ξεραίνει.

Στα [[Ρωμαϊκή εποχή|Ρωμαϊκά χρόνια]] το νησί αναφέρεται ως τόπος εξορίας επωνύμων: επί [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος |Τιβερίου]] εξορίζεται ο [[Γάιος Σιλανός]], ανθύπατος της Ασίας.<ref>Αντ. Σακελλαρίου, ''Οι Κυκλάδες ως τόπος εξορίας επί Τιβερίου'', Πλάτων τομ.50 (1998),σελ.169, «Όταν ο Γ. Σιλανός δικάζεται ενώπιον της Συγκλήτου για οικονομική αφέμαξη των επαρχιών (repetundarum), ο Λ. Πείσων προτείνει τον εκτοπισμό του Σιλανού στη Γυάρο. Ο [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος |Τιβερίος]], θεωρεί πολύ σκληρή την εξορία αυτή, γιατί η νήσος είναι τραχεία και ακατοίκητη και προτείνει τον περιορισμό στην Κύθνο (ille...addidit insulam Gyarum inmitem et sine cultu hominum esse...ut Cythnum potius concederet» </ref>. και ο Βίμπιος Σέρενος ανθύπατος της Εκτός Ισπανίας. Επί [[Γάιος Καλιγούλας|Γαΐου Καλλιγούλα]], ο Φλάκκος Αουίλλιος, επίτροπος Αλεξανδρείας Αιγύπτου. Εδώ επί [[Νέρων|Νέρωνα]]α εξορίζεται ο στωικός φιλόσοφος [[Μουσώνιος Ρούφος|Μουσώνιος Ρούφος]]. Θα ανακαλύψει μια κρήνη και θα επιβιώσει. Ο στωικός [[Επίκτητος|Επίκτητος]] αναρωτιέται: ''"τί Ρώμη, τί Γυάρος, τί Αθήνα, τι φυλακή..."''

Όμως μέσα σε αυτόν τον δύσκολο τόπο μαρτυρείται η λατρεία της [[Αφροδίτη|Αφροδίτης]]ς Μυχίας βάσει επιγραφής. Είναι πιθανή επίσης η λατρεία της [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]] και η απόδοση τιμών στον [[Περσέας|Περσέα]], καθώς οι μορφές τους απεικονίζονται σε νομίσματα χάλκινα των Γυαρίων (300-200 π.Χ.). Επιγραφή από τη [[Σάμος|Σάμο]] και άλλη από την Παλαιόπολη της [[Άνδρος|Άνδρου]], μιλούν για "δήμο ο Γυαρίων".

Ήδη ο [[Κλων Στέφανος|Κλών Στέφανος]] από το [[1870]] αναγνωρίζει οτι η επιγραφή περί Αφροδίτης Μυχίας προέρχεται από τον ερειπιώνα της αρχαίας πολίχνης του νησιού. Προκειται για τον οικισμό των ψαράδων του Πλούταρχου ή εκείνον των αλιέων κοχυλιών πορφύρας του Λουκιανού; <ref> Αλέξανδρος Γούναρης,όπ.π., σελ.220-221</ref> Οι αναφορές για το νησί τα επόμενα χρόνια είναι ελάχιστες.<ref name="anosyros"/>

Η πορεία του πληθυσμού από το 1928:<ref>Επίτομο γεωγραφικό Λεξικό, Σταματελάτου, Εκδ. Ερμής [[ISBN|ISBN: 960-320-133-2]]</ref>