Μάχη της Μυκάλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Nataly8 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση συνδέσμου
Γραμμή 21:
Η '''Μάχη της Μυκάλης''' διεξήχθη στις 27 Αυγούστου 479 π.Χ στη [[Μυκάλη]] της [[Ιωνία]]ς μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά τη [[δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα]]. Έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων και είχε ως επακόλουθο την ελληνική αντεπίθεση.
 
Το 480 π.Χ, οι Πέρσες πέτυχαν νίκες στις [[Μάχη των Θερμοπυλών|Θερμοπύλες]] και στο [[Ναυμαχία του Αρτεμισίου|Αρτεμίσιο]], έχοντας καταστρέψει τη [[Βοιωτία]], τη [[Θεσσαλία]] και την [[Αττική]] - ωστόσο, οι Έλληνες πέτυχαν αποφασιστική νίκη στη [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] και εμπόδισαν την προώθηση των Περσών. Τον Αύγουστο του 479 π.Χ, οι Έλληνες συγκέντρωσαν στρατό για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στις Πλαταιές, όπου οι Έλληνες πέτυχαν αποφασιστική νίκη - παράλληλα, ο [[Λεωτυχίδας Β΄ο Λακεδαιμόνιος|Λεωτυχίδας Β']], διοικητής του ελληνικού στόλου, επιτέθηκε στους Πέρσες και κατέστρεψε τον στόλο τους και, αργότερα, το πεζικό τους.
 
Μετά τις δύο αυτές μάχες ακολούθησε η ελληνική αντεπίθεση και ο πόλεμος συνεχίστηκε για περίπου 30 έτη. Αν και οι δύο μάχες είχαν αποφασιστική σημασία δεν θεωρούνται θρυλικές όπως η αυτές του [[Μάχη του Μαραθώνα|Μαραθώνα]], των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας.
Γραμμή 49:
[[Αρχείο:Battle of Thermopylae and movements to Salamis and Plataea map-el.png|right|thumb|300px|Οι κινήσεις των Περσών και των Ελλήνων από το 480 π.Χ μέχρι το 479 π.Χ]]
 
Ο Ξέρξης, φοβούμενος ότι οι Έλληνες μετά τη νίκη τους στη Σαλαμίνα θα κατέστρεφαν τη γέφυρα του Ελλησπόντου, αποφάσισε να υποχωρήσει με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του<ref name = VIII97>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#97|Ουρανία 97]]</ref>. Ο Μαρδόνιος έμεινε με τους στρατιώτες που διάλεξε<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#113|Ουρανία 113]]</ref>. Πέρασε τον χειμώνα στη Βοιωτία και στη Θεσσαλία, ενώ οι Αθηναίοι επέστρεψαν στην πόλη τους. Παρ' ολ' αυτά, οι σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων χάλασαν, καθώς οι Πελοποννήσιοι αρνήθηκαν να στείλουν στρατό στα βόρεια για να βοηθήσουν τους Αθηναίους - οι Αθηναίοι απέσυραν τον στόλο τους και την ηγεσία του ελληνικού στόλου ανέλαβε ο Λεωτυχίδας Β'<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#131|Ουρανία 131]]</ref>.
 
Ο Μαρδόνιος, με τη βοήθεια του [[Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας|Αλέξανδρου Α']], προσπάθησε να πείσει τους Αθηναίους να δεκτούν ειρήνη, αλλά οι τελευταίοι, αφού εξασφάλισαν την παρουσία των Σπαρτιατών στην Αθήνα, αρνήθηκαν - κατά τον Ηρόδοτο, απάντησαν τα εξής: ''καὶ αὐτοὶ τοῦτό γε ἐπιστάμεθα ὅτι πολλαπλησίη ἐστὶ τῷ Μήδῳ δύναμις ἤ περ ἡμῖν, ὥστε οὐδὲν δέει τοῦτό γε ὀνειδίζειν. ἀλλ᾽ ὅμως ἐλευθερίης γλιχόμενοι ἀμυνεύμεθα οὕτω ὅκως ἂν καὶ δυνώμεθα'' (μετ. αν και ξέρουμε ότι οι Μήδοι είναι περισσότεροι από εμάς, εμείς όμως θα αμυνθούμε καθώς αγαπούμε την ελευθερία μας)<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#143|Ουρανία 143]]</ref>. Οι Αθηναίοι εκκένωσαν την πόλη τους, την οποία κατέλαβε ο Μαρδόνιος, ο οποίος επανάλαβε την προσφορά του στη Σαλαμίνα. Οι Αθηναίοι ζήτησαν τη βοήθεια της Σπάρτης<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη#7|Καλλιόπη 7]]</ref>, αλλά η τελευταία γιόρταζε τα Υακίνθια και άργησε να δώσει απάντηση. Ωστόσο, ο Τεγεάτης Χίλεος έπεισε τους Σπαρτιάτες να στείλουν στρατό, αφού τόνισε τα αποτελέσματα που θα' χε η παράδοση της Αθήνας στους Πέρσες<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη#9|Καλλιόπη 9]]</ref>.
Γραμμή 77:
=== Έλληνες ===
 
Κατά τον Ηρόδοτο, ο Λεωτυχίδας Β' είχε στην κατοχή του 110 τριήρεις<ref>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#131|Ουρανία 131]]</ref> - το 480 π.Χ, ο ελληνικός στόλος αριθμούσε 271 τριήρεις στο Αρτεμίσιο και 378 στη Σαλαμίνα.<ref name = VIII2>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#2|Ουρανία 2]]</ref><ref name = VIII48>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Ουρανία#48|Ουρανία 48]]</ref> Ο ελληνικός στόλος είχε την υπεροχή στη θάλασσα και ισάριθμος με τον περσικό<ref name = DXI19>Διόδωρος Σικελιώτης, [[s:Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΙΑ|ΙΑ 19]]</ref> και κατά τον Διόδωρο, οι Έλληνες είχαν στη διάθεση τους 250 πλοία.<ref name = DXI34/> Αν και οι Αθηναίοι έστειλαν 8.000 άνδρες στις Πλαταιές,<ref name = IX28>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη#28|Καλλιόπη 28]]</ref> διέθεταν πολλούς θήτες, οι οποίοι θα συμμετείχαν ως κωπηλάτες. Κατά τον Ηρόδοτο, κάθε πλοίο είχε τριάντα στρατιώτες,<ref name=VII184>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Πολύμνια#184|Πολύμνια 184]]</ref> δηλ. οι Έλληνες διέθεταν 3.300 οπλίτες.<ref name="VII184"/>
 
==Στρατηγική και τακτική==
Γραμμή 95:
{{Κύριο|Μάχη των Πλαταιών}}
 
Οι Έλληνες λεηλάτησαν το περσικό στρατόπεδο και κατέστρεψαν τα περσικά πλοία.<ref name = IX106>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη#106|Καλλιόπη 106]]</ref> Στη Σάμο συζητήθηκαν οι επόμενες κινήσεις. Ο Λεωτυχίδας Β' πρότεινε τη μετακίνηση των κατοίκων της Ιωνίας στην Ελλάδα, καθώς πίστευε ότι δεν θα άντεχαν τις μετέπειτα περσικές επιθέσεις. Ωστόσο, ο Ξάνθιππος αρνήθηκε, λέγοντας πως η Ιωνία αποτελεί ελληνική αποικία - οι Ίωνες έγιναν αργότερα μέλη της [[Δηλιακή Συμμαχία|Δηλιακής Συμμαχίας]].<ref name = IX106/>
 
Μετά τις μάχες στη Μυκάλη και στις Πλαταιές, η εισβολή των Περσών στην Ελλάδα έληξε - οι Έλληνες ωστόσο πίστευαν ότι ο Ξέρξης θα ξαναεπιτεθεί, αλλά αργότερα κατάλαβαν ότι οι Πέρσες δεν επιθυμούσαν άλλες συγκρούσεις με τους Έλληνες. Οι Έλληνες επιτέθηκαν στον Ελλήσποντο για να καταστρέψουν τις περσικές γέφυρες, αλλά όταν έφτασαν εκεί οι γέφυρες είχαν ήδη λυθεί.<ref name=IX114>Ηρόδοτος, [[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη#114|Καλλιόπη 114]]</ref> Οι Πελοποννήσιοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους, αλλά οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στη Θρακική Χερσόνησο. Οι Πέρσες, μαζί με τους συμμάχους τους, υποχώρησαν στη [[Σηστός|Σηστό]], αλλά οι Αθηναίοι την πολιόρκησαν με επιτυχία. Εκεί τελειώνει το έργο του ο Ηρόδοτος. Οι συγκρούσεις Ελλήνων και Περσών συνεχίστηκαν μέχρι την υπογραφή της [[Ειρήνη του Καλλία|Ειρήνης του Καλλία]].