Αναφορικά με τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μέγα Αλέξανδρο]], είναι απορίας άξιο ότι δεν έχουν σωθεί έργα σύγχρονα για το πρόσωπό του, παρά μόνο λίγα αποσπάσματα από το έργο του [[Καλλισθένη ς|Καλλισθένη]] ''«Πράξεις Αλεξάνδρου»''.
Μεταγενέστερες πηγές είναι το 17ο βιβλίο του [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρου του Σικελιώτη]], ο βίος του [[Πλούταρχος|Πλουτάρχου]] ''«Αλέξανδρος»'', η ''«Αλεξάνδρου Ανάβασις»'' του Φλάβιου [[Αρριανός|Φλάβιου Αρριανού]] και η ''«Επιτομή από τις ιστορίες του Πομπήιου Τρόγου»'' του Ρωμαίου ιστορικού [[Ιουστίνος|Ιουστίνου]]. Ο Πλούταρχος και ο Αρριανός αντλούν πληροφορίες από την καταγραφή των γεγονότων κατά την εκστρατεία, τις λεγόμενες ''«εφημερίδες»'', οι οποίες δε σώθηκαν και με τις οποίες ήταν πιθανόν επιφορτισμένοι ο Ευμένης από την Καρδία και ο Διόδοτος από την Ερυθραία. Παραδείγματος χάρη, η αφήγηση του θανάτου του Αλεξάνδρου από τον Πλούταρχο πιθανότατα βασίζεται στις ''εφημερίδες''. Επίσης, σημαντικότατες πηγές, όπως τα έργα του [[Κλείταρχος|Κλειτάρχου]] και του [[Τιμαγένης|Τιμαγένη]], έχουν χαθεί, αν και σε αυτά βασίστηκαν πιθανότατα όλοι οι ιστορικοί της ρωμαϊκής εποχής.
Χαρακτηριστικό είναι οτιότι ο Αλέξανδρος ήταν ένας μύθος εν ζωή. YπήρχανΥπήρχαν λαϊκές παραδόσεις γι' αυτόν τις οποίες μας παραδίδει ο Διόδωρος, ενώ στο τέλος του 3ου π.Χ. αιώνα έχουμε τη συγγραφή του μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου από τον [[Ψευδοκαλλισθένης|ψευδο-Καλλισθένη]].
