Ελευθεριακός σοσιαλισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''ελευθεριακός [[σοσιαλισμός]]''' περιλαμβάνει μία ομάδα [[πολιτική|πολιτικών]] θεωριών που στοχεύουν σε μία [[εργατική αυτοδιεύθυνση|αυτοδιευθυνόμενη]] [[κοινωνία]] χωρίς [[κράτος]], όπου οι άνθρωποι συνεργάζονται ελεύθερα ως ίσοι (αυτός είναι περίπου ο ορισμός που δίνει στην ιδεατή αταξική, [[κομμουνισμός|κομμουνιστική]] κοινωνία ο [[Φρίντριχ Έγκελς]]<ref> Έγκελς Φ., ''Η καταγωγή της Οικογένειας της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους'', 1884</ref>). Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί δίνοντας τον άμεσο έλεγχο των μέσων παραγωγής (π.χ. [[εργοστάσιο|εργοστάσια]], γαίες, μεγάλες [[επιχείρηση|επιχειρήσεις]]) και την ευθύνη των πολιτικών αποφάσεων στην [[εργατική τάξη]] ή, ευρύτερα, στην κοινωνία, η οποία θα τα διαχειρίζεται μέσα από [[άμεση δημοκρατία|αμεσοδημοκρατικές]] διεργασίες σε επίπεδο τοπικών [[κοινότητα|κοινοτήτων]]. Πολλοί ελευθεριακοί σοσιαλιστές έχουν προτείνει την εθελοντική [[συνομοσπονδία|συνομοσπονδιοποίηση]] αυτών των αυτοδιοικούμενων κοινοτήτων σε περιφερειακό, ή και παγκόσμιο επίπεδο.

 

 

Ιστορικά στον ελευθεριακό σοσιαλισμό συγκαταλέγονται τα κινήματα ''κοινωνικού [[αναρχισμός|αναρχισμού]]'' (π.χ. [[αναρχοκομμουνισμός]]) και ποικίλες τάσεις [[ελευθεριακός μαρξισμός|ελευθεριακού μαρξισμού]] (π.χ. ο [[συμβουλιακός κομμουνισμός]], ο [[νεομαρξισμός]], οι [[καταστασιακοί]] κλπ). Τα κινήματα και οι τάσεις αυτές αντιπαρατίθενται τόσο με τον «κρατικιστικό σοσιαλισμό» (κυρίως τον [[λενινισμός|λενινισμό]] και τη [[σοσιαλδημοκρατία]]), όσο και με τον [[φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]]<ref>''http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2006/6_10.htm'', «Το όραμα για εναλλακτική κοινωνία που αναπτύχθηκε μετά την άνοδο της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, επικεντρωνόταν στο σοσιαλιστικό προταγμα, όπως αυτό διατυπώθηκε από τις δυο κύριες τάσεις του, τον σοσιαλιστικό κρατισμό που εξέφραζε ο Μαρξισμός και τον ελευθεριακο σοσιαλισμό που εξέφραζε ο αναρχισμός —γεγονός που προκάλεσε και τη διάσπαση στην Πρώτη Διεθνή μεταξύ Μαρξ και Μπακουνιν.»</ref><ref>Price, W., ''The abolition of the state: Anarchist and Marxist perspectives'', σελ. 3, 8</ref>. Ο διαχωρισμός τους από τον κρατικιστικό σοσιαλισμό ανάγεται στη διάσπαση της [[Πρώτη Διεθνής|Πρώτης Διεθνούς]], όταν οι αναρχικοί διαφώνησαν με το αίτημα των μαρξιστών για μία μεταβατική, μετεπαναστατική [[δικτατορία του προλεταριάτου]] η οποία σταδιακά θα αυτοδιαλυθεί και θα οδηγήσει έτσι στην ακρατική κομμουνιστική κοινωνία<ref>Τότε ο [[Μιχαήλ Μπακούνιν]] καθιέρωσε τον όρο «αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός» για τον αναρχισμό.</ref>.