Γιώργος Μπουζιάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Bouzianis-giorgos-self-portrait.jpeg|right|350px|thumb|Γ. Μπουζιάνης, ''Αυτοπροσωπογραφία'' (χωρίς χρονολογία;). Ελαιογραφία, 38 εκ. x 28 εκ. Ιδιωτική συλλογή.]]

Ο '''Γιώργος Μπουζιάνης''' ([[Αθήνα]], [[1885]] – [[Αθήνα]], [[23 Οκτωβρίου]] [[1959]]) ήταν [[Ελλάδα|Έλληνας]] [[εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονιστής]] [[ζωγραφική|ζωγράφος]].

==Βιογραφία==

Από το [[1910]], άρχισε να εγκαταλείπει τις κλασικές για την εποχή ζωγραφικές αναζητήσεις, για να στραφεί προς πιο σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα. Το [[1914]] εγκαταστάθηκε στο [[Βερολίνο]] για να μαθητεύσει κοντά στον [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστή]] [[Μαξ Λίμπερμαν]]. Από το [[1917]] στράφηκε προς τον [[Γερμανία|γερμανικό]] [[εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονισμό]] και σε ένα δικό του πολύ εκφραστικό ύφος. Στα έργα του άρχισε να δίνει περισσότερη έμφαση στην αποτύπωση της ανθρώπινης μορφής — κυρίως της γυναικείας φιγούρας — και στα συναισθήματα που γεννάει αυτή η αποτύπωση. Οι [[Γερμανία|Γερμανοί]] τεχνοκριτικοί δέχθηκαν θετικά τα νέα έργα του καλλιτέχνη και το [[1924]] έκλεισε συμβόλαιο με την γκαλερί Μπάρχφελντ. Το [[1927]] έγινε στο Κέμνιτς μεγάλη έκθεση έργων του στο μουσείο της πόλης. Κατόπιν, με την οικονομική στήριξη της γκαλερί Μπάρχφελντ, πήγε στο [[Παρίσι]], όπου έζησε κατά την περίοδο [[1929]] έως [[1932]].

 

Λόγω της οικονομικής κρίσης που είχε χτυπήσει την [[Ευρώπη]], αναγκάστηκε να επιστρέψει στο [[Μόναχο]]. Όμως, με την σταδιακή εξαφάνιση του [[εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονισμού]] και την άνοδο του [[ναζισμός|ναζισμού]], αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και τη [[Γερμανία]], για να επιστρέψει τελικά το [[1934]] στην [[Ελλάδα]].

 

Τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου ήταν πολύ δύσκολα για τον ζωγράφο. Μόνον το [[1949]], όταν πραγματοποίησε μεγάλη αναδρομική έκθεση στον «Παρνασσό», το φιλότεχνο κοινό άρχισε να μιλά και πάλι με ενθουσιώδη λόγια για το μοναδικό ύφος του Μπουζιάνη. Η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] για άλλη μια φορά, και τον επόμενο χρόνο ([[1950]]) εκπροσώπησε την χώρα στην Μπιενάλε της [[Βενετία|Βενετίας]]. Το [[1956]] τού απονεμήθηκε το α΄ ελληνικό βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Γκούγκενχάιμ.

 

==Εξωτερικές συνδέσεις==

* [http://www.youtube.com/watch?v=-gbdlqPCD_c&feature=youtu.be/ βίντεο-αφιέρωμα]

* [http://bouzianisgiorgos1885-1959.blogspot.gr/ Ιστοσελίδα-αφιέρωμα]

* http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artId=346423&dt=01/08/2010 Ο Γιώργος Μπουζιάνης επιστρέφει στο σπίτι του. Το Βήμα, Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

 

Στο διάστημα των χρόνων 1920-1929 η παραγωγή έργων εντείνεται και η αποδοχή που θα γνωρίσει ο Μπουζιάνης είναι η μεγαλύτερη της καριέρας του. Οι ανθρώπινες μορφές και τα τοπία «κείτονται» μέσα σε μια χρωματική έκρηξη, ενώ οι μορφές μοιάζουν περισσότερο να ρέουν προς μια καθοριστική για τον καλλιτέχνη μεταμόρφωση, που γίνεται σχεδόν στιγμιαία. Στην περίοδο από το 1929 έως το 1932 τον βρίσκουμε στο Παρίσι. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα χρόνια αυτά ως «Υγρή περίοδο». Από αυτή την εποχή έχουμε και το περίφημο «Τετράδιο με τους Αφορισμούς», που είναι κατ' ουσίαν ένας τεράστιος όγκος επιστολών, γραπτών σημειώσεων και ποιημάτων του, όπου εκεί βρίσκει κανείς και μια σπουδαία ιστορική μαρτυρία με αναφορές στο έργο πολλών μεγάλων ζωγράφων

Η περίοδος του Παρισιού αποτελεί και τη μεταβατική φάση του καλλιτέχνη από τη Γερμανία στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει το 1934. Στη Γερμανία έχει ήδη επικρατήσει το ναζιστικό καθεστώς, γεγονός που συνέτεινε στην επιστροφή του καλλιτέχνη στην Ελλάδα, μετά από 27 χρόνια απουσίας. Στην Ελλάδα, ο Γ. Μπουζιάνης θα αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό και την άρνηση του ελληνικού καλλιτεχνικού κύκλου και, κυρίως, μιας μεγάλης μερίδας τεχνοκριτικών της εποχής του.

«Παιδί πρέπει να μείνει κανείς σε όλη του τη ζωή, γιατί παιδί είδε για πρώτη φορά το φως», σημείωνε ο Γ. Μπουζιάνης. «Δε με ενδιαφέρουν οι ωραίες γυναίκες. Η άσχημη έχει πολύ περισσότερη έκφραση, ενδιαφέρον και προσωπικότητα. Ενας ζωγράφος που εκτιμώ πολύ λέει ότι, όταν μια γυναίκα είναι ωραία, αυτός την κάνει ακόμα πιο ωραία, την περιβάλλει με όνειρο, δε χορταίνει ομορφιά. Εγώ μπορώ να πω, δε χορταίνω ασχήμια. Ο άνθρωπος, το ζώο, το αντικείμενο, τα πάντα ξέρουν να μιλάνε σε κείνον που ξέρει να τα ακούει».

 

από εδώ θα ήθελα.. να κάνουμε.. μια προσπάθεια ..να βρούμε όσα πιο πολλά έργα του είναι αδημοσίευτα και να αναδείξουμε το έργο του !!!

Πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες των νεότερων χρόνων της Ελλάδας αλλά και της Γερμανίας ..... που αρνήθηκε τις ασφαλείς ασφαλείς συνταγές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και αποδεσμέυτηκε από τις ακαδημαϊκές αρχές της Σχολής του Μονάχου, άν και μαθήτευσε κοντά στον Λύτρα , τον Βολανάκη και άλλους εκπροσώπους της.Φιλοδοξούμε να προωθήσουμε την ελληνική πολιτιστική μας κληρονομιά και να βρούμε όσα πιο πολλά έργα του "Γίωργου Μπουζίανη" και να αναδείξουμε το έργο του προς αποκατάσταση της αδικίας που εισέπραξε στην Ελλάδα.