Μονμάρτρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το [[1876]] ξεκίνησε η κατασκευή της βασιλικής της [[Σακρέ Κερ]] (''Basilique du Sacré Cœur'', «Βασιλική της Ιερής Καρδίας»), στην κορυφή του λόφου της Μονμάρτρης, που αποτελεί σήμερα ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα. Από τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] και μέχρι τις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου]], η Μονμάρτρη εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και τόπο συγκέντρωσης πολλών, κυρίως φτωχών, διανοούμενων, καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων ο [[Βίνσεντ βαν Γκογκ]], ο [[Ανρί Ματίς]] και ο [[Πάμπλο Πικάσο]], καθώς επίσης γυναικών ελευθερίων ηθών και διαφόρων σπουδαστών, που όλοι σχεδόν από τον τρόπο ζωής τους έδιναν ένα ιδιότυπο χαρακτήρα στην περιοχή, που ονομάστηκε [[μποέμ]]ικη.<br> Έτσι, η συνοικία της Μονμάρτρης πριν τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ ΠΠ]] αποτέλεσε λόγω της φιλοξενίας αρκετών κέντρων διασκέδασης, με πολυάριθμα [[καμπαρέ]], όπως το θρυλικό ''[[Moulin Rouge]]'' (=''Κόκκινος Μύλος''), το ''[[Lapin Agile]]'' (=''Σβέλτος Λαγός'') και το ''Le Chat Noir'' (=''[[Ο Μαύρος Γάτος]]''), το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης.

Σήμερα, η Μονμάρτρη προσελκύει μεγάλο αριθμό μόνο [[τουρισμός|τουριστών]], ενώ ολόκληρη η περιοχή με τους στενούς λιθόστρωτους δρόμους και τις περιορισμένες πλατείες θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης του Παρισιού. Σήμερα δεν υφίστανται τα παλαιά εκείνα ιστορικά καμπαρέ που ανέπτυξαν ιδιαίτερα την παρωδία, αφού από τη δεκαετία του "60 έχουν πλέον αντικατασταθεί από νέες μπουάτ και μπαρ που λειτουργούν επί της αριστερής όχθης του Σηκουάνα.