Σοχός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τον Μαργαρίτη Δήμιτσα: η επαρχία βρίσκεται προς ανατολάς της Κρηστωνίας, προς βορράν του ανατολικού μέρους της Μυγδονίας και εκτείνεται από τον Βερτίσκο μέχρι του Στρυμώνος και της Κερκινίτιδος λίμνης. «…Περιελάμβανε τό πάλαι τήν χώραν, ἥτις νῦν ἀποτελεῖ τήν πρός ἀνατολάς τοῦ Λικοβάνου περιοχήν τῆς Νιγρίτας καί τοῦ Σωχού καί περιωρίζετο ἐκ δυσμῶν μέν ὑπό τῆς Κρηστωνικῆς, ἐξ’ ἄρκτου δέ ὑπό τοῦ Πόντου ποταμοῦ καί τῆς Συντικῆς, ἐκ μεσημβρίας δέ ὑπό τῆς Ἀνατολικής Μυγδονίας καί ἐξ ἀνατολῶν ὑπό τοῦ Στρυμῶνος καί τῆς Κερκινίτιδος». Στο νοτιοανατολικό μέρος της Βισαλτίας λέγεται ότι υπήρχε τόπος που καλούνταν Συκίνη και κατά τον Αριστοτέλη οι λαγοί της περιοχής που εκτείνεται βορείως της λίμνης Βόλβης, είχαν δύο ύπατα. Η επαρχία αυτή αν και είχε μικρή έκταση, περιείχε πολλά πολίσματα τα οποία κατά καιρούς μνημονεύουν οι αρχαίοι, τα οποία είναι «Η Όσσα, η Άργιλος, το Κερδύλιον, η Βισαλτία, αι Καλλίτεραι, η Ορέσκια, η Ευπορία, η Βέργα». «Ἡ μέν Ὄσσα πιθανῶς ἔκειτο ἐν τῷ νοτιοδυτικῷ μέρει της Βισαλτίας, ἔνθα νῦν κεῖται τό χωρίον Σωχόν καί ἐρείπια παρατηροῦνται». Η εκδοχή αυτή είναι επικρατέστερη και σε αυτή συγκλίνουν οι απόψεις των περισσοτέρων ερευνητών. Η εκδοχή αυτή είναι επικρατέστερη και σε αυτή συγκλίνουν οι απόψεις των περισσοτέρων ερευνητών.

 

Από του έτους 1383 η περιοχή του Σωχού καταλαμβάνεται από τους Τούρκους. Ο Σωχός βυθίζεται στο σκότος της σκλαβιάς και της υποδούλωσης προσπαθώντας ασφυκτικά να ανασάνει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ουσιαστικά εναποθέτοντας τις ελπίδες του στο Θεό.

Ως κεφαλοχώρι ο Σωχός προσήλκυσε τους κατακτητές οι οποίοι εγκατασταθήκαν καταλαμβάνοντας ένα σημαντικό τμήμα του οικισμού «εκτοπίζοντας» τους γηγενείς. Έκτοτε η κωμόπολη διαιρείται σε ελληνικούς και τούρκικους μαχαλάδες.