Συνέδριο του Λιβάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 44:
Στις αξιώσεις αυτές αντιτάχθηκαν όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις φοβούμενες ότι έτσι θα περιέρχονταν η κυβέρνηση στον ουσιαστικό έλεγχο του ΕΑΜ. <ref>ΙΕΕ, τόμ. ΙΔ ΄σ.83, εκδ. Αθηνών , 2000 ISBN 960-213-095-4</ref>
== Το κίνημα στην Αίγυπτο και η εαμική αποκήρυξη ==
Φθάνοντας στο Λίβανο η επταμελής αντιπροσωπεία του ΕΑΜ έδωσε μια ηχηρή αποκήρυξη του όλου μέχρι τότε στασιαστικού κινήματος, ιδιαίτερα του πολεμικού ναυτικού που είχε λάβει χώρα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και που στο μεταξύ είχε καταστείλει ο [[Σοφοκλής
▲Φθάνοντας στο Λίβανο η επταμελής αντιπροσωπεία του ΕΑΜ έδωσε μια ηχηρή αποκήρυξη του όλου μέχρι τότε κινήματος, ιδιαίτερα του πολεμικού ναυτικού που είχε στο μεταξύ καταστείλει ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος|Σ. Βενιζέλος]], που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση. Αυτήν συμπεριέλαβε σε τηλεγράφημα που έστειλε από την Βηρυτό στις [[14 Μαΐου]] του [[1944]] προσωπικά προς τον [[Τσώρτσιλ]] όπου μεταξύ άλλων διακήρυσσε<ref>Γ. Ανδρικόπουλος "1944 Κρίσιμη χρονιά" Αθήνα 1974 τομ. Α΄, σελ.168</ref>:
:"...''Η αντίσταση και ο αιματηρός αγώνας του ελληνικού λαού στις πόλεις και τα βουνά ήταν τέτοιος, που ξεπερνά σε ηθική σημασία την ανεύθυνη δράση αφρόνων προσώπων, που αν και πηγάζει από την επιθυμία της εθνικής ενότητας, οδήγησε σε αποδοκιμαστέα και καταστροφικά αποτελέσματα, που πρέπει να καταδικασθούν απ΄ όλους...''".
Παρόμοιο τηλεγράφημα στάλθηκε την ίδια μέρα και προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ [[Ρούσβελτ]] με το οποίο η επιτροπή διαβεβαίωνε την προσήλωση των Ελλήνων στον συμμαχικό αγώνα. Τα τηλεγραφήματα αυτά φέρονται να υπέγραψαν οι Α. Σβώλος, Μ. Πορφυρογένης και Π. Ρούσος.
Γραμμή 107 ⟶ 106 :
{{cnote|α|Εκ των παραπάνω περικοπών διαφαίνεται η σιγουριά του Γ. Παπανδρέου επί των εξελίξεων του πολέμου, σε βαθμό που αφήνει υπόνοιες ότι γνώριζε για την πολύωρη συνάντηση που είχε ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών Ήντεν με τον Ρώσο πρέσβη Γιούσεφ στο Λονδίνο στις 5 Μαΐου, δηλαδή 17 ημέρες πριν αρχίσει η Διάσκεψη του Λιβάνου, καθώς και τι ειπώθηκε, αν και ποτέ δεν δημοσιεύτηκε. Επίσης, στο λόγο του καταφέρεται κατά του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ ως να προέρχονται αποκλειστικά από κομμουνιστές, παρόλο που παρευρίσκονταν ο Άγγελος Αγγελόπουλος, όπως και ο Σαράφης που δεν ήταν κομμουνιστής.<br />
Αναφερόμενος στα τάγματα ασφαλείας (σύμφωνα με την άποψη της αριστεράς) δικαίωσε τις πράξεις τους αφού απ΄ αυτούς ζητούσαν προστασία τα θύματα του ΕΑΜ. Τέλος, όταν αναφέρθηκε στην ανταρσία της Αλεξάνδρειας, που αποτελούσε μια σκοτεινή υπόθεση, φέρεται να την υιοθέτησαν οι εαμικοί αντιπρόσωποι ότι αποτελούσε προβολή παρά δημιούργημά τους, εξ ου και η στάση τους επ΄ αυτού υπήρξε όχι μόνο διαλλακτική, αλλά και με αποκήρυξη αυτής. Έτσι, στο τέλος συμφώνησαν όλοι την τιμωρία των υποκινητών, αυτό δηλαδή που ζητούσαν ο Γεώργιος Β΄, ο Εμ. Τσουδερός, ο Γ. Παπανδρέου και οι σύμμαχοι. Οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ και του ΚΚΕ ζήτησαν τουλάχιστον οι "άφρονες" να μην εκτελεστούν.<br />
Η στάση της Αλεξάνδρειας είχε προκαλέσει πρόβλημα στις συμμαχικές επιχειρήσεις της Μέσης Ανατολής, καθώς και την οργή των συμμάχων. Συγκεκριμένα ο Τσόρτσιλ είχε δηλώσει ότι "η λάμψη της Ελλάδος μεταξύ των εθνών αμαυρώθηκε", ενώ ο Ρούσβελτ με πιο σκληρό τρόπο δήλωσε ότι "η Ελλάς εξήλθε του συμμαχικού στρατοπέδου", δημιουργώντας φόβους στην Ελληνική Κυβέρνηση ακόμα και για ενδεχόμενη μη παραχώρηση των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] μετά το τέλος του πολέμου (πρέπει να σημειωθεί ότι έπειτα από τη στάση της Αλεξάνδρειας διακόπηκε η συμμαχική/Βρετανική βοήθεια προς το ΕΑΜ).
Για το λόγο αυτό ακολούθησαν δραματικές συζητήσεις και ενστάσεις επί τετραήμερο. Ιδιαίτερα όμως επικριτικοί κατά του ΕΑΜ υπήρξαν στους λόγους τους ο Σ. Βενιζέλος και ο Π. Κανελλόπουλος. Εκπληκτική λέγεται πως υπήρξε, τη δεύτερη ημέρα των εργασιών, η αγόρευση του Π. Ρούσου στη προσπάθειά του ν΄ αποκρούσει τον Παπανδρέου, πλην όμως ο λόγος του έπεσε στο κενό, αφού δεν μπορούσε ν΄ αντιπαρατεθεί για τη δολοφονία του Δ. Ψαρρού για την οποία ο Γ. Καρτάλης δεν έπαψε σχεδόν ούτε λεπτό, σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση, επί δύο συνεχείς ώρες να κατηγορεί και να αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Ιδιαίτερα όταν αποκάλυψε κατά τη συνάντηση που είχε με τον Σιάντο στο ορεινό αεροδρόμιο Νεράιδας, τον Αύγουστο του 1943, όταν του αρνήθηκε την ένταξη του 5/42 ΣΕ στον ΕΛΑΣ, ο Σιάντος του απάντησε "''Πας τις αρνούμενος να συνεργαστεί με το ΚΚΕ θα θεωρηθεί Γκεσταμπίτης''". Σε μία μάλιστα αποστροφή του λόγου του ο Γ. Καρτάλης αναφερόμενος στον Σαράφη του είπε: "''Ανηγορεύθης αρχιστράτηγος του ΕΛΑΣ δι΄ εμπτυσμού''" (υπονοώντας τις ταπεινωτικές συνθήκες προσχώρησής του). Όταν στη συνέχεια ο Σαράφης πήρε το λόγο προσπαθώντας ν΄ αποσείσει τις κατηγορίες επιτέθηκε στους εκπροσώπους των άλλων οργανώσεων, καταλήγοντας "''Οικοδομήσαμε τη δύναμή μας μαχόμενοι και δημιουργώντας την Ελεύθερη Ελλάδα''". Τον λόγο πήραν και όλοι οι άλλοι αντιπρόσωποι όπου ακούστηκαν διάφορα φοβερά κατά του ΕΛΑΣ, όπως του τύπου ο ΕΔΕΣ πρώτος εχθρός αντί των Γερμανών. Παίρνοντας τον λόγο ο Ι. Σοφιανόπουλος υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας εθνικού στρατού και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης. Τελικά μέσα σ΄ ένα κλίμα ενθουσιασμού έγιναν δεκτές ομόφωνα οι προγραμματικές αρχές.
| |||