Ιστορία της εξελικτικής σκέψης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''εξελικτική σκέψη''', η αντίληψη ότι τα είδη αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, στις ιδέες των [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαίων Ελλήνων]], των [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίων]], και των [[Ιστορία της Κίνας|Κινέζων]] καθώς και στη [[επιστήμη στο μεσαιωνικό Ισλάμ|μεσαιωνική ισλαμική επιστήμη]]. Εντούτοις, μέχρι το 18ο αιώνα, η Δυτική βιολογική σκέψη κυριαρχούνταν από την [[ουσιοκρατία]], την πεποίθηση ότι κάθε είδος έχει ουσιώδη χαρακτηριστικά που δεν αλλάζουν. Η αντίληψη αυτή άρχισε να αμφισβητείται κατά το [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμό]], όταν η εξελικτική κοσμολογία και η [[μηχανική φιλοσοφία]] επεκτάθηκαν από τις φυσικές επιστήμες στη φυσική ιστορία. Οι φυσιοδίφες άρχισαν να εστιάζουν την προσοχή τους στην ποικιλότητα των ειδών. Η εμφάνιση της [[παλαιοντολογία]]ς και της έννοιας της [[εξαφάνιση (βιολογία)|εξαφάνιση]]ς υπονόμευσαν περαιτέρω την στατική αντίληψη της φύσης. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο [[Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ]] πρότεινε τη θεωρία της [[μεταλλαγή των ειδών|μεταλλαγής των ειδών]], την πρώτη πλήρως μορφοποιημένη επιστημονική θεωρία για την [[εξέλιξη (βιολογία)|εξέλιξη]].

 

 

Η αντιπαράθεση πάνω στο έργο του Δαρβίνου οδήγησε στη ραγδαία αποδοχή της γενικής έννοιας της εξέλιξης, όμως ο ειδικός μηχανισμός τον οποίο πρότεινε, η φυσική επιλογή, δεν έγινε ευρέως αποδεκτός μέχρι να αναγεννηθεί από εξελίξεις στη βιολογία μεταξύ των δεκαετιών του 1920 και 1940. Πριν από αυτό οι περισσότεροι βιολόγοι υποστήριζαν ότι άλλοι παράγοντες ήταν υπεύθυνοι για την εξέλιξη. Μερικές από τις εναλλακτικές υποθέσεις στην φυσική επιλογή που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια της [[έκλειψη του Δαρβινισμού|έκλειψης του Δαρβινισμού]] περιλάμβαναν την [[κληρονομικότητα των επίκτητων χαρακτηριστικών]] (νεολαμαρκισμός), μια εγγενή παρόρμηση για αλλαγή ([[ορθογένεση]]), και τις ξαφνικές μεγάλες μεταλλάξεις (''saltationism''). Με τη σύνθεση της φυσικής επιλογής και της [[Μεντελική κληρονομικότητα|Μεντελικής γενετικής]], κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και 1930, προέκυψε ο νέος κλάδος την [[γενετική των πληθυσμών|γενετικής των πληθυσμών]]. Καθ' όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940, η γενετική των πληθυσμών εντάχθηκε σε άλλα βιολογικά πεδία και διαμορφώθηκε μια ευρέως εφαρμόσιμη θεωρία της εξέλιξης, η οποία περιέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της βιολογίας, η [[σύγχρονη εξελικτική σύνθεση]].