Μάχη της Παραιτακηνής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 19:
| σημειώσεις =
}}
Η '''μάχη της Παραιτακηνής''' πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του [[317 π.Χ.]] μεταξύ του [[Ευμένης της Καρδίας|Ευμένη]], εκπροσώπου της βασιλικής εξουσίας στην [[Ασία]], και του [[Αντίγονος ο Μονόφθαλμος|Αντίγονου του Μονόφθαλμου]] που είχε αποστατήσει από τους βασιλείς.
== Οι αντίπαλοι==
Ο Ευμένης είχε ορισθεί από τον «''επιμελητή των βασιλέων''» [[Πολυπέρχων|Πολυπέρχοντα]] «''αυτοκράτωρ στρατηγός της Ασίας''» στην θέση του Αντίγονου τον προηγούμενο χρόνο.
Στη [[Σουσιανή]] ενώθηκε με τις συνασπισμένες δυνάμεις των ηγεμόνων των Άνω [[σατραπεία|σατραπειών]] ([[Πευκέστας|Πευκέστα]] της [[Περσία|Περσίδος]], [[Τληπόλεμος|Τληπόλεμο]] της [[Καρμανία]]ς, [[Σιβύρτιος|Σιβύρτιο]] της [[Αραχωσία]]ς, [[Στάσανδρος|Στάσανδρο]] της
Οι σατραπές της Βαβυλωνίας και Μηδείας, [[Σέλευκος]] και [[Πείθων]] αντίστοιχα, βρίσκονταν σε πόλεμο με τους προαναφερθέντες σατράπες λόγω προσωπικών φιλοδοξιών. Αυτούς προσεταιρίστηκε ο Αντίγονος που είχε προχωρήσει στη Βαβυλωνία με 20.000 πεζούς και 4.000 ιππείς (καλοκαίρι του [[317 π.Χ.]]).
== Ελιγμοί πριν τη σύγκρουση==
Οι φιλοαντιγονικοί από τη
Όταν ο Αντίγονος αντιλήφθηκε το στρατήγημα του Ευμένη, αντέδρασε με εξαιρετική ετοιμότητα. Αφήνοντας τον Πείθωνα επικεφαλής του πεζικού του με την εντολή να τον ακολουθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα, κινήθηκε μονο με το ιππικό του εναντίον του αντιπάλου του καταφέρνοντας τελικά να τον φτάσει κατά την αυγή. Όταν ο Ευμένης αντίκρυσε το ιππικό του Αντίγονου να προβάλλει στις κορυφές των λόφων, από τις οποίες ο ίδιος μόλις πριν είχε περάσει, πιστέψε ότι το σχέδιο του απέτυχε και βρίσκονταν αντιμέτωπος με όλοκληρο τον στρατό του Αντίγονου. Σταμάτησε τότε την πορεία του και άρχισε να παρατάσσει τον στρατό του για μάχη. Ενώ γίνονταν αυτά, στην παράταξη του Εύμενη κατέφθασε ο Πείθων με τον δικό του τμήμα και όλος ο αντιγονικός στρατός άρχισε την ορμητική του κάθοδο από τα υψώματα εναντίον των αντιπάλων του (φθινόπωρο [[317 π.Χ.]]).
==Σύνθεση των αντίπαλων παρατάξεων==
Ο Ευμένης διέθετε 35.000 πέζους (17.000 βαρύ πεζικό και 18.000 ελαφρύ), 6.1000 ιππείς και 125 ελέφαντες. Στο αριστερό του κέρας παρέταξε το ελαφρύ του ασιατικό ιππικό στο κέντρο το βαρύ πεζικό του (Ασιάτες οπλισμένους κατά το μακεδονικό πρότυπο και τους αργυράσπιδες και υπασπιστές) και στο δεξί του παρατάχθηκε ο ίδιος με το μεγαλύτερο μέρος του ιππικου του (βαρύ μακεδονικό ιππικό). Τους ελέφαντες τους παρέταξε σε τρεις όμαδες μπροστά από τα αντίστοιχα τμήματα της παράταξής του και κάλυψε τα κενά με δυνάμεις ελαφρών πεζών (τοξοτών, σφενδονητών και ψιλών).
Ο Αντίγονος διέθετε 28.000 βαρύ πεζικό, άγνωστο αριθμό ελαφρά οπλισμένων (μερικοί ερευνητές τους ανεβάζουν σε 5.000), 8.500 ιππείς και 65 ελέφαντες. Παρέταξε απέναντι από το βαρύ ιππικό του Ευμένη το δικό του ελαφρύ υπό τον Πείθωνα, στο κέντρο παρέταξε το βαρύ πεζικό του και ο ίδιος μαζί με το γιο του, [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο]], παρατάχθηκε με το βαρύ του ιππικό εναντίον του ελαφρού ιππικού του αντιπάλου του.Τους ελέφαντες μαζι με σχηματισμους ψιλών τους έταξε εμπρός από την
==
Ο Ευμένης επιτέθηκε με το βαρύ ιππικό του εναντίον του Πείθωνα και σύντομα κινδύνευσε να κυκλωθεί. Για να αποφύγει αυτό τον κίνδυνο κάλεσε τον Εύδαμο με ένα απόσπασμα ιππέων από το άλλο κέρας του και αφού προέκτεινε την παράταξη του κατόρθωσε να τρέψει σε φυγή τον Πείθωνα και να τον καταδιώξει ως τους λόφους. Ταυτόχρονα οι αργυράσπιδες ύστερα από σκληρό αγώνα διασπούσαν το αντίπαλο κέντρο.
Ο Αντίγονος δεν κάμφθηκε.Εκμεταλεύτηκε μια στιγμιαία αταξία στις δυνάμεις του Ευμένη που βρίσκονταν απέναντι του λόγω των μετακινήσεων και της προέλασης του δεξιού και του κέντρου του και με μια επίθεση στο αριστερό κέρας του αντιπάλου του που βρίσκονταν απέναντι του κατόρθωσε να το διασπάσει και να το τρέψει σε φυγή. Έτσι του δόθηκε χρόνος για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του στις υπώρειες των λόφων.
Η ώρα είχε περάσει η νύκτα είχε φτάσει και υπό το φως της πανσελήνου οι δύο στρατοί ανασυντάσονταν για να συγκρουστούν και πάλι, λίγα χιλιομέτρα πιο μακριά από το πεδίο της πρώτης μάχης. Ωστόσο οι αρχηγοί βλέποντας τους στρατιώτες κατάκοπους και πεινασμένους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα.Ο Ευμένης προσπάθησε μάταια να πείσει τους άντρες του να βαδίσουν ως το πεδίο της πρώτης σύγκρουσης για να περισυλλέξουν τους νεκρους τους. Έτσι ο Αντίγονος αν και είχε μεγαλύτερες απώλειες (3.750 νεκρους και 4.000 τραυματίες έναντι 500 νεκρών και 900 τραυματιών του Ευμένη) μπορούσε να ισχυρισθεί ότι είχε νικήσει.
==Πηγές
*Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Τομ.Δ Μέγας Αλέξανδρος Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
|