Ισαάκ Αλμπένιθ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Iberia
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 14:
 
== Βίος ==
Γεννήθηκε στο Camprodon της [[Καταλονία]]ς από τον Ángel Albéniz και τη σύζυγό του Dolors Pascual και ως παιδί-θαύμα άρχισε να εμφανίζεται από την ηλικία των τεσσάρων ετών<ref>Μασούρα Λήδα, [http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=5162&la=1 Ισαάκ Αλμπένιθ (1860-1909): η μουσική του για πιάνο]. Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από το θάνατο του συνθέτη. Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη»</ref> σε παραστάσεις παίζοντας πιάνο. Στα επτά του χρόνια, μελετώντας με τον καθηγητή πιάνου Antoine Francois Marmontel<ref>Έφη Αγραφιώτη, [http://www.tar.gr/content/content.php?id=1873 Isaac Manuel Francisco Albéniz, Tar, Μάρτιος 2009]</ref>, πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις στο [[Ωδείο των Παρισίων]], δεν έγινε όμως δεκτός λόγω του νεαρού της ηλικίας του, και φοίτησε στο Ωδείο της Μαδρίτης.
 
Εννέα χρονών ξεκίνησε περιοδείες και εμφανίσεις στη βόρεια Ισπανία με τον πατέρα του και την αδερφή του Κλημεντίνη (Clementina) ενώ στα δώδεκά του προσπάθησε να φύγει μόνος του μακριά από το σπίτι. Στα δεκαπέντε του είχε ήδη δώσει συναυλίες σε όλο τον κόσμο.
 
Μετά από μια σύντομη φοίτηση στο Ωδείο της [[Λειψία]]ς, κοντάόπου στονμελέτησε πιάνο με τον Louis Maas και σύνθεση με τον Salomon Jadassohn<ref>Έφη Αγραφιώτη, μαθητή[http://www.tar.gr/content/content.php?id=1873 ό.π.]</ref>, μαθητές του [[Φραντς Λιστ]], στα [[1876]] συνέχισε με υποτροφία στο Βασιλικό Ωδείο των [[Βρυξέλλες| Βρυξελλών]] στην τάξη του Louis Brassin, μαθητή του Moscheles, όπου μάλιστα το 1879 κέρδισε και το πρώτο βραβείο πιάνου<ref>Έφη Αγραφιώτη, [http://www.tar.gr/content/content.php?id=1873 ό.π.]</ref>. Από τη μαθητεία του και την εξάσκηση πρέπει να απέκτησε εντυπωσιακή πιανιστική τεχνική<ref>Μασούρα Λήδα, [http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=5162&la=1 ό.π.]</ref>. Στα [[1880]] πήγε στη [[Βουδαπέστη]], για να συναντήσει τον [[Φραντς Λιστ]], χωρίς αποτέλεσμα όμως, καθώς ο τελευταίος έλειπε στην [[Βαϊμάρη]] της [[Γερμανία]]ς.
 
[[Αρχείο:Albéniz with his daughter Laura.jpg|thumb|right|Ο Αλμπένιθ με την κόρη του Λάουρα]]
Στα [[1883]] συνάντησε το συνθέτη και δάσκαλο της μουσικής Φίλιππο Πεντρέλ (Felip Pedrell), που τον παρακίνησε να εμπνευστεί από την ισπανική μουσική παράδοση. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη μαθήτριά του Rosina Jordana και απέκτησε τρία παιδιά: την Blanca, τη Λάουρα (που έγινε ζωγράφος) και τον Αλφόνσο (ο οποίος σε νεαρή ηλικία έπαιζε στη [[Ρεάλ Μαδρίτης]] και αργότερα έγινε διπλωμάτης). Το 1885 μετακόμισαν στη Μαδρίτη, όπου ο Αλμπένιθ γρήγορα καθιερώθηκε ως δάσκαλος πιάνου.
 
Δεν υπάρχουν ηχογραφήσεις, ώστε ν' ακούσουμε τον Αλμπένιθ ως πιανίστα, διαβάζουμε όμως σε κριτική του 1886 πως ο Αλμπένιθ είναι «''παθιασμένος και φλογερός ερμηνευτής, ο οποίος άλλοτε εκφράζεται ποιητικά κι άλλοτε σχεδόν κακομεταχειρίζεται το πιάνο, κοντολογίς κάποιος ο οποίος παρασύρει και συναρπάζει τον ακροατή του''».<ref>Clark, [http://books.google.gr/books?id=dg60ZjqZLfkC&lpg=PP1&dq=Clark%20W.%20A.%2C%20Isaac%20Alb%C3%A9niz%2C%20Portrait%20of%20a%20Romantic&hl=el&pg=PA59#v=onepage&q=Clark%20W.%20A.,%20Isaac%20Alb%C3%A9niz,%20Portrait%20of%20a%20Romantic&f=false Isaac Albéniz: Portrait of a Romantic, σελ. 59]</ref> Το παίξιμό του στις συναυλίες ήταν τόσο εντυπωσιακό που συγκρίθηκε συχνά με αυτό των [[Φραντς Λιστ|Λιστ]] και Anton Rubinstein.<ref>Έφη Αγραφιώτη, [http://www.tar.gr/content/content.php?id=1873 ό.π.]</ref>
 
Μεταξύ [[1890]] και [[1900]] ο Αλμπένιθ έζησε στο [[Λονδίνο]] και το [[Παρίσι]] και έγραψε κυρίως όπερες (''Μέρλιν'', ''Λάνσελοτ''). Γύρω στα [[1900]] άρχισε να υποφέρει από τα νεφρά του και ξανάρχισε να συνθέτει έργα για πιάνο.
 
Στα [[1909]] τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής στη [[Γαλλία]], και λίγες εβδομάδες αργότερα (στις [[18 Μαΐου]]) πέθανε σε ηλικία μόλις 48 ετών από νεφρική ανεπάρκεια στο Cambo-les-Bains και τάφηκε στην [[Βαρκελώνη]].
 
To [[1935]] ο [[Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα]] αφιέρωσε στον Αλμπένιθ ένα ποίημά του: '''Epitafio a Isaac Albéniz''' (Esta piedra que vemos levantada sobre hierbas de muerte y barro oscuro[http://books.google.gr/books?id=Qmrp4K7DovUC&lpg=PA410&dq=%22Esta%20piedra%20que%20vemos%20levantada%20sobre%20hierbas%20de%20muerte%20y%20barro%20oscuro%22&hl=el&pg=PA410#v=onepage&q=%22Esta%20piedra%20que%20vemos%20levantada%20sobre%20hierbas%20de%20muerte%20y%20barro%20oscuro%22&f=false ...])
 
== Έργο ==
{{listen
Γραμμή 97 ⟶ 100 :
* Sacre G., «Isaac Albéniz». La musique de piano. Dictionnaire des compositeurs et des oeuvres. Paris: Éditions Robert Laffont, 1998.
 
* Αγραφιώτη Έφη, [http://www.tar.gr/content/content.php?id=1873 Isaac Manuel Francisco Albéniz, Tar, Μάρτιος 2009]
* Μασούρα Λήδα, [http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=5162&la=1 Ισαάκ Αλμπένιθ (1860-1909): η μουσική του για πιάνο]. Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από το θάνατο του συνθέτη. Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη»
* [http://www.fundacionalbeniz.com Ίδρυμα Albéniz]