Πλήμνη (δίκτυο υπολογιστών): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο συγκεντρωτής προωθεί κάθε πληροφορία που εμφανίζεται σε μία είσοδό του στο κοινό μέσο μετάδοσης, την αρτηρία. Η πληροφορία αυτή εμφανίζεται συνεπώς σε όλες τις εξόδους του. Για το λόγο αυτό οι συγκρούσεις των πακέτων είναι πιο συχνές απότι σε πιο εξελιγμένες συσκευές, όπως είναι οι μεταγωγείς (switches). Σε έναν συγκεντρωτή με πολλές θύρες, μπορούμε να συνδέσουμε στη μια θύρα έναν Η/Υ και σε κάποια άλλη θύρα άλλο Η/Υ ή άλλο συγκεντρωτή. Έτσι το σήμα, αφού έχει ενισχυθεί μέσα στον συγκεντρωτή, μπορεί να συνεχίσει τη διαδρομή του στο δίκτυο διανύοντας μεγαλύτερες αποστάσεις και ξεπερνώντας τους περιορισμούς που μπορεί να βάλει το μέγιστο μήκος του καλωδίου. Η απαίτηση όμως να είναι ικανοί οι ΗΥΗ/Υ να ανιχνεύουν τις συγκρούσεις περιορίζουν τον αριθμό των συγκεντρωτών και το συνολικό μέγεθος του δικτύου πιο φτιάχνεται με συγκεντρωτές. Για τα δίκτυα των 10Mbps, που κατασκευάζονται χρησιμοποιώντας συγκεντρωτές, πρέπει να ακολουθείται ο κανόνας 5-4-3: Μέχρι 5 τμήματα (4 συγκεντρωτές) επιτρέπονται μεταξύ δύο τερματικών σταθμών. Και από τα πέντε τμήματα μόνο τα τρία να έχουν συνδεμένους σταθμούς. Για δίκτυα 100Mbps,το όριο ελαττώνεται σε 3 τμήματα (δύο συγκεντρωτές) ανάμεσα σε οποιουσδήποτε 2 τερματικούς σταθμούς και αυτό επιτρέπεται μόνο εφ' όσον οι μεταγωγείς είναι κλάσσης ΙΙ.