Αρτοτίνα Φωκίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Αξιοθέατα: Αντιγραφή από http://www.dorida.gr/el/%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%B1/%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 33:
==Γενικά==
 
Απέναντι από τον οικισμό της Αρτοτίνας, στα ανατολικά ορθώνεται, σχεδόν κατακόρυφα, ο κύριος όγκος του ορεινού συγκροτήματος των Βαρδουσιών, η '''οροσειρά του Κόρακα'''. Μια από τις πιο ψηλές κορυφές της οροσειράς αυτής, η υψηλότερη από αυτές που βρίσκονται απέναντι από την Αρτοτίνα, ονομάζεται Πυραμίδα και έχει υψόμετρο 2.350 μέτρα. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για [[ορειβασία]]. Ορισμένες από τις δυτικές κορυφές είναι προσβάσιμες και από την Αρτοτίνα. Μια περιοχή με κρημνώδεις χαραδρώσεις, με ορμητικούς χείμαρρους και ποτάμια όπως: η Σαΐτα, ο Βαρδουσιώτης που συνενώνονται για να σχηματίσουν τον [[Εύηνος]] ποταμό. Αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας.
 
 
Στην Αρτοτίνα γεννήθηκε ο ήρωας [[Αθανάσιος Διάκος]] και πολλοί άλλοι οπλαρχηγοί και καπεταναίοι της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επαναστάσεως του 1821]] μεταξύ των οποίων και οι : [[Λουκάς Καλιακούδας]], συμπολεμιστής του [[Λάμπρος Κατσώνης|Λάμπρου Κατσώνη]], ο [[Δήμος Σκαλτσάς]], ο Ιωάννης Ρούκης, ο [[Αντρίτσος Σαφάκας]], Πιστιόλη, Γεράντωνου κ.α. Γι' αυτό και παλαιότερα την αποκαλούσαν "καπετανοχώρι" της Δωρίδας.
 
Από την πλατεία του χωριού η θέα προς τα Βαρδούσια είναι μοναδική. Το χωριό έχει να παρουσιάσει και σήμερα ξυλόγλύπτη, οργανοπαίχτη, ζωγράφο, πεζογράφους, δημοσιογράφους, χορευτικό όμιλο, Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, Βιβλιοθήκη, ενώ συντηρείται και το παλαιό κτίριο του σχολείου. Στην πλατεία έχει στηθεί η προτομή του Αθανάσιου Διάκου από το [[1930]]. Στήλες έχουν στηθεί στα σπίτια που γεννήθηκαν ο Διάκος και ο Σκαλτσοδήμος. Ο τάφος του γιου του Αντρίτσου Σαφάκα βρίσκεται μπροστά στην εκκλησία της Παναγίας. Σήμερα στην Αρτοτίνα εκτός από τη '''Μητρόπολη του Αγίου Γεωργίου''' στην πλατεία του χωριού, λειτουργούν ακόμα 14 ξωκλήσια.
 
Η βουνίσια φύση είναι σε αρμονία με το στήσιμο των σπιτιών που είναι κυρίως πετρόχτιστα, δίπατα, με κεραμοσκεπές και τα παλιότερα, με παραδοσιακές σκεπές, από σχιστόλιθο (στερφογάλαρα), που οι ντόπιοι τεχνίτες έδιναν το χαρακτηριστικό ύφος της Αρτοτίνας. Η φύση χάρισε απλόχερα στην Αρτοτίνα, εκτός από τα άφθονα νερά του [[Εύηνος|Εύηνου]], πάνω από 50 πηγές.
Ένας ορεινός προορισμός για κάθε εποχή, αφού το χειμώνα το χιόνι είναι πυκνό και η θέα στα Βαρδούσια εκπληκτική, ενώ το καλοκαίρι ο καθαρός αέρας και η ησυχία προσελκύουν εκατοντάδες παραθεριστές.
 
 
Η Αρτοτίνα υπήρξε κατεξοχήν κτηνοτροφικό χωριό και λιγότερο γεωργικό λόγω της γεωφυσικής θέσης της. Το [[1941]] η Αρτοτίνα είχε περίπου 33.000 αιγοπρόβατα και 11.000 οικόσιτα. Αξίζει να επισημανθεί ότι παλαιότερα υπήρχαν μεγάλες καλλιέργειες σε όσπρια, κρασί, καλαμπόκι. Η ξυλεία της άφθονη από τα γύρω δάση.
 
 
Η Αρτοτίνα ελευθερώθηκε από τον [[Κίτσος Τζαβέλας|Κίτσο Τζαβέλα]] το [[1828]]. Από το [[1836]] έως [[1869]] υπαγόταν στο Δήμο Κροκυλείου. Από το [[1869]] έως το [[1912]] ανήκε στο Δήμο Βωμέας. Το [[1912]] η Αρτοτίνα αναγνωρίστηκε σαν Κοινότητα. Ήταν έδρα σταθμού χωροφυλακής και είχε μόνιμο ειρηνοδικείο ως το [[1946]].