Μονή Μεγάλου Σπηλαίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Μονή η οποία θεωρείται η αρχαιότερη στην Ελλάδα, χτίστηκε το [[362]] μ.Χ. από τους Θεσσαλονικείς αδερφούς μοναχούς, Συμεών και Θεόδωρο. Ενώ οι δύο αδελφοί βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα είδαν ο καθένας ξεχωριστά μια οπτασία με την εντολή να μεταβούν στην [[Αχαΐα]] και να βρουν την Ιερή Εικόνα της Παναγίας από μαστίχα και κερί, φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Υστέρα από αλλεπάλληλες περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν εδώ το [[362]] μ.Χ. την κόρη Ευφροσύνη, βοσκοπούλα από το χωριό Γαλατά (Ζαχλωρού). Η Ευφροσύνη τους οδήγησε στο σπήλαιο που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερή Εικόνα, την οποία είχε ανακαλύψει νωρίτερα η ίδια θεία Βουλή, και με την οδηγία ενός τράγου από το κοπάδι της, που πήγαινε στο σπήλαιο για να πιει νερό από την πηγή που βρισκόταν εκεί. Η πηγή αυτή του σπηλαίου - μαρμάρινη κατόπιν - αποτελεί σήμερα, το γνωστό με το όνομα «η Πηγή της Κόρης», άγιασμα. Η Ιερή Εικόνα βρισκόταν δίπλα στην πηγή και φυλασσόταν από ένα φοβερό δράκο ο οποίος σκοτώθηκε από κεραυνό όταν επιτέθηκε στους δύο μοναχούς που προσπαθούσαν να καθαρίσουν το ιερό χώρο από την πυκνή βλάστηση. Στη συνέχεια οι δύο μοναχοί κατασκεύασαν μικρόν Ναό και μερικά μικρά κελιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Πολλοί μάλιστα από τους πιστούς παρέμεναν για άσκηση. Σιγά-σιγά η Μονή έγινε μία από τις πλέον «πολυμονάχους Μονάς» και γνώρισε μεγάλη ακμή και αίγλη. Στην περιουσία της Μονής περιλαμβάνονταν ακίνητα στην [[Κωνσταντινούπολη]], στη [[Σμύρνη]], στη [[Θεσσαλονίκη]], και μεγάλες εκτάσεις στην [[Αχαΐα]] και την [[Ηλεία]], τα λεγόμενα "Μετόχια". Η Μονή καταστράφηκε τέσσερεις φορές από πυρκαγιές, το [[840]], το [[1400]], το [[1640]] και το [[1934]]. Πάντοτε όμως η Αγία Εικόνα σωζόταν με τρόπο θαυμαστό.<br />

 

 

==Κειμήλια==