Οικογένεια Ζαΐμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η καταγωγή της οικογένειας είναι από την [[Κερπινή Καλαβρύτων]] η οποία αποτέλεσε και την έδρα αυτής κατά την προεπαναστατική περίοδο. Πιθανολογείται ότι το όνομα προήλθε από κάποιον που υπηρέτησε την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] και του δόθηκε ως αντάλλαγμα ο τίτλος τουτων "ζαΐμηζαΐμηδων". Κατά μία άλλη εκδοχή η καταγωγή της οικογένειας είναι από τον Βυζαντινό οίκο των ''Ζαρρή''. Η πρώτη εμφάνιση της οικογένειας Ζαΐμη χρονολογείται το 1730, έτος το οποίο εξελέγη πρόκριτος των Καλαβρύτων ο Φίλιππος Ζαΐμης. Από το έτος εκείνο η οικογένεια Ζαΐμη απέκτησε το κληρονομικό δικαίωμα της δημογεροντίας, το οποίο διατήρησε μέχρι το [[1821]]. Αποφασιστικός παράγοντας για την εδραίωση και ενίσχυση της πολιτικής ισχύος της οικογένειας πρέπει να θεωρείται ο διορισμός του [[Ανδρούτσος Ζαΐμης|Ανδρούτσου Ζαΐμη]] στη θέση του Μωρογιάννη, δηλαδή σε αυτή του επάρχου της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]]. Από τη θέση αυτή έλαβε μέρος στα [[Ορλωφικά]], για τη συμμετοχή του στα οποία και αποκεφαλίστηκε.

Μυήθηκαν στην [[Φιλική Εταιρεία]] και με το ξέσπασμα της επανάστασης τα μέλη της οργάνωσαν σώματα στρατού και ανέλαβαν πολιτικές θέσεις. Κατά την περίοδο του [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|εμφυλίου]] (1823-1825) συντάχθηκαν αρχικά με τους Υδραίους πλοιοκτήτες. Στη συνέχεια ήρθαν σε σύγκουση με αυτούς με αποτέλεσμα να διωχθούν και η πατρική τους οικία να λεηλατηθεί από τα στρατεύματα των Ρουμελιωτών. Μετά την απελευθέρωση τα μέλη της αναμείχθηκαν με την πολιτική διατελώντας μεταξύ άλλων βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι της Δημοκρατίας κ.α. Σπουδαιότερο μέλος της οικογένειας θεωρείται ο [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]] που διετέλεσε κατά καιρούς αρμοστής Κρήτης, πρόεδρος της βουλής, πρωθυπουργός και, πρόεδρος της Δημοκρατίας και έπαρχος της Αιγιαλείας (1913-1914 και 1914-1919).

Η οικογένεια Ζαΐμη συνδέθηκε με επιγαμίες με σπουδαίες οικογένειες όπως είναι η [[Οικογένεια Ρούφου|οικογένεια Ρούφου]], [[Οικογένεια Δεληγιάννη|Δεληγιάννη]], Νοταρά, Χαραλάμπη, Νέγρη, Αβέρωφ, Αλάτη, Δημητριάδη κ.α. Στην περιοχή Καστελόκαμπο του Ρίου Πατρών υπάρχει το τοπωνύμιο "Ζαϊμαίικα" , στο οποίο ο [[Ανδρέας Ζαΐμης]] είχεκαι ο Κωνσταντίνος Δρούλιας (γιος του Ανδρέα Δρούλια και της Λουκίας Ζαΐμη-Δρούλια) είχαν αποκτήσει εθνικές εκτάσεις το [[1828]]. Εκεί κατασκεύασε εξοχική οικία, η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα. Στο εσωτερικό του κτήματος υπάρχει ητο εκκλησίαεκκλησάκι της Αγίας Λουκίας, ητο οποίαοποίο είναι αφιερωμένηαφιερωμένο στην Λουκία Ζαΐμη - Νέγρη και στην Ελισάβετ Ζαΐμη - Παπασπύρου, και μέσα στην είσοδο υπάρχουν ταφικές κρύπτες των γόνων της οικογενείας (απο μία πλευρά η Ελένη Θ. Ζαΐμη (σύζυγος του Γεωργίου Μ. Μπενιζέλου) και οι κόρες της, η Φιλοθέη Μπενιζέλου-Τσακαλάτου (σύζυγος του Αθ. Τσακαλάτου) και η Ευριδίκη (σύζυγος του D. Howell) με τον Ασημάκη Θ. Ζαιμη, την Ε.Α. Ζαΐμη, τον Θρασύβουλο, τον Φωκίωνα τον Αλέξανδρο, τον Κωνσταντίνο και τον Φίλιππο και απο μία άλλη πλευρά η Μαρία [[Λεωνίδας Εμπειρίκος|Λ.]] Εμπειρίκου, η Ελισάβετ Ζαΐμη-Παπασπύρου, Μαρία Ζαΐμη-Δημητριάδη, η Μαρία Ζαΐμη-Νοταρά (σύζυγος του [[Σωτήριος Νοταράς|Σ.]] Νοταρά και η Ροζαλίζα Ζαΐμη-Λυκουρέζου). Στο εσωτερικό της εκκλησίας βρίσκονται εικονογραφίες ([[1935]]) τουπου σπουδαίουέκανε ζωγράφουο σπουδαίος Νεοέλληνας ζωγράφος [[Φώτης Κόντογλου|ΦώτηΦώτης Κόντογλου]]. Επίσης ο [[Ανδρέας Ζαΐμης]] είχε στην ιδιοκτησία του αρχοντικό σπίτι με μεγάλο κήπο στην γωνία της Αγίου Ανδρέα & Ζαΐμη, οπού είχε χτιστεί το [[1837]] από τον μηχανικό [[Σταμάτης Κλεάνθης|Σταμάτη Κλεάνθη]]. Το κτίριο είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία δημάρχου, ως αγγλικό προξενείο και κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο ως νοσοκομείο ΑγγλογάλλωνΆγγλων και Γάλλων. Από το [[1925]] μέχρι και το [[1995]], έτος κατεδάφισης του οικήματος, η οικία ανήκε στην οικογένεια Ντόντη.