Μονή Ομπλού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ορθογραφικά
Προσθήκη ιστορικών στοιχείων με βιβλιογραφία
Γραμμή 1:
Η '''Μονή Ομπλού''', βρίσκεται στο Νομό [[Αχαΐα|Αχαΐας]] και είναι χτισμένη στο όρος, που σήμερα αποκαλείται Ομπλός. Αποτελεί μια από τις ιστορικότερες Μονές της σύγχρονης Ελλάδος, η οποία εμφανίζεται εμπλεκόμενη, σε κάθε σημαντική ιστορική στιγμή της. Η Μονή κατά την εποχή της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]] αποτέλεσε σημαντικό πόλο έλξης για πολλούς μοναχούς της περιοχής, συμμετείχε ενεργά και καταστράφηκε για τη συμμετοχή της κατά τη διάρκεια των απελευθερωτικών αγώνων, ενώ σήμερα αριθμεί μόλις 8 μοναχούς.
 
Η ''Μονή Ομπλού'', χτίστηκε το 1189 και πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι που υπήρχε στον χώρο, πριν την κατασκευή της.
Η ''Μονή Ομπλού'', χτίστηκε το 1189 και πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι που υπήρχε στον χώρο, πριν την κατασκευή της. Κατά τον ιστορικό [[Στέφανος Θωμόπουλος|Σ. Θωμόπουλο]] το εκκλησάκι, είχε κατασκευαστεί από [[Αρβανίτες]] και ονομαζόταν «''Ομπλίτ Παναγιά Κουκούρ''», δηλαδή η «''Γλυκειά Παναγιά του βουνού του κούκου''». Το Κουκούρ στην αρβανιτική διάλεκτο, αποδίδεται με την λέξη κούκος στην Ελληνική γλώσσα, από την οποία μάλιστα ονομαζόταν το βουνό, πριν την μετονομασία του σε ''Ομπλός''. Σε έγγραφο του [[Μέγα Σπήλαιο|Μεγάλου Σπηλαίου]] σημειώνεται πως το όνομα προέρχεται από το «''Οπλούς καί χυδαιότερον Ομπλούς''», δηλαδή από τη λέξη όπλο, υπόθεση που κρίνεται αρκετά απίθανη. Άλλοι ιστορικοί και φιλόλογοι, υποστήριξαν ότι μπορεί να προέρχεται από το «''ομαλός''» ή «''Ομυαλός''» συνηθισμένο τοπωνύμιο στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]] για εδάφη με κατολισθήσεις. Στο χρονικό του Μορέως επίσης υπάρχει η φράση «''Σ’ το παραπόταμον το αλφαιος, εις τόν Ομπλόν τό λέγουν''». Άλλη άποψη τέλος, για την ονομασία ήταν, πως έχει σχέση με τον πηλό, το μπηλό, Μπλός στην Ήπειρο και Μπήλια στη Ρόδο.
 
===Όνομα===
Στη λύση του προβλήματος συνέβαλε σημαντικά ο καθηγητής Ανδριώτης που σε άρθρο του το 1972 στα «''Ελληνικά''» υποστήριξε, πως στη λέξη οπλή (το νύχι του ζώου ή ανθρώπου, ίχνος ποδαριού, το μονοπάτι, όπως και στην Κύπρον Ομπλή) βρίσκεται πιθανώς η ρίζα της ονομασίας ''Ομπλός''. Εξού και το όνομα έχει σχέση με μονοπάτι σε δασώδη έκταση, πέρασμα ζώων και ανθρώπων. Η Μονή έχει καταστραφεί από όλους τους κατακτητές που πέρασαν από την περιοχή (Τούρκοι, Ενετοί, Γερμανοί) και έχει προσφέρει σημαντικά σε όλες τις επαναστάσεις και τους απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνικού Έθνους. Το [[1581]] έγινε [[Σταυροπηγιακή Μονή]] και το [[1896]] ενσωματώθηκε και έγινε μετόχι της η Μονή του ''Αγίου Κωνσταντίνου''. Το Μοναστήρι, έχει εμβαδό περίπου 1800 τ.μ. και το καθολικό της είναι αφιερωμένο στα [[Εισόδια της Θεοτόκου]], ενώ υπάρχει και εσωτερικό παρεκκλήσι προς τιμήν του [[Άγιος Χαράλαμπος|Αγ. Χαραλάμπους]].
Η ''Μονή Ομπλού'', χτίστηκε το 1189 και πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι που υπήρχε στον χώρο, πριν την κατασκευή της. Κατά τον ιστορικό [[Στέφανος Θωμόπουλος|Σ. Θωμόπουλο]] το εκκλησάκι, είχε κατασκευαστεί από [[Αρβανίτες]] και ονομαζόταν «''Ομπλίτ Παναγιά Κουκούρ''», δηλαδή η «''Γλυκειά Παναγιά του βουνού του κούκου''». Το Κουκούρ στην αρβανιτική διάλεκτο, αποδίδεται με την λέξη κούκος στην Ελληνική γλώσσα, από την οποία μάλιστα ονομαζόταν το βουνό, πριν την μετονομασία του σε ''Ομπλός''. Σε έγγραφο του [[Μέγα Σπήλαιο|Μεγάλου Σπηλαίου]] σημειώνεται πως το όνομα προέρχεται από το «''Οπλούς καί χυδαιότερον Ομπλούς''», δηλαδή από τη λέξη όπλο, υπόθεση που κρίνεται αρκετά απίθανη. Άλλοι ιστορικοί και φιλόλογοι, υποστήριξαν ότι μπορεί να προέρχεται από το «''ομαλός''» ή «''Ομυαλός''» συνηθισμένο τοπωνύμιο στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]] για εδάφη με κατολισθήσεις. Στο χρονικό του Μορέως επίσης υπάρχει η φράση «''Σ’ το παραπόταμον το αλφαιος, εις τόν Ομπλόν τό λέγουν''». Άλλη άποψη τέλος, για την ονομασία ήταν, πως έχει σχέση με τον πηλό, το μπηλό, Μπλός στην Ήπειρο και Μπήλια στη Ρόδο. Στην έρευνα του ονόματος συνέβαλε σημαντικά ο καθηγητής Ανδριώτης που σε άρθρο του το 1972 στα «''Ελληνικά''» υποστήριξε, πως στη λέξη οπλή (το νύχι του ζώου ή ανθρώπου, ίχνος ποδαριού, το μονοπάτι, όπως και στην Κύπρον Ομπλή) βρίσκεται πιθανώς η ρίζα της ονομασίας ''Ομπλός''. Εξού και το όνομα έχει σχέση με μονοπάτι σε δασώδη έκταση, πέρασμα ζώων και ανθρώπων.
 
 
Η Μονή έχει καταστραφεί από όλους τους κατακτητές που πέρασαν από την περιοχή (Ενετοί, Τούρκοι, Γερμανοί) και έχει προσφέρει σημαντικά σε όλες τις επαναστάσεις και τους απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνικού Έθνους. Μετά τα "Ορλωφικά" του 1770 οι ορδές Αλβανών που είχαν φέρει οι Οθωμανοί για να καταπνίξουν την επανάσταση προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στην περιοχή. Πυρπόλησαν την Μονή όπως και τους ναούς του Αγ. Ανδρέου και Αγ. Αικατερίνης και τη Μονή Γηροκομείου. Ο κώδικας της Μ. Ομπλού αναφέρει "1770 κατά μήνα Απρίλιον έγινεν ο λεηλατισμός και χαλασμός της Παλαιάς Πάτρας μεθ' ής και ο εμπρησμός του μοναστηρίου, παρανάλωμα είς τε τα κελλία και την εκκλησίαν παρά των Αλβανιτών". Σώζεται και έγγραφο της 13 Μαΐου 1770 σύμφωνα με το οποίο οι αγάδες Σουλεϊμάν και Μουσταφά δηλώνουν ότι οι μοναχοί προσκύνησαν τον Μεχμέτ Πασά και κανείς δεν πρέπει να τους ενοχλεί.<ref>Θωμόπουλος Στέφανος, Ιστορία της πόλεως Πατρών, εκδ. Β', 1950, σ. 261-273, 495 κ.ε.</ref> Το μετόχι που είχε η Μονή στην Πάτρα επίσης κάηκε από τους Αλβανούς και ανοικοδομήθηκε το 1790.
 
Κατά την έναρξη της Επανάστασης του 1821 η Μονή ήταν κέντρο ανεφοδιασμού του στρατοπέδου της Πάτρας. Στον κώδικα της Μονής υπάρχει μια δυσνόητη αναφορά για την έναρξη της Επανάστασης, όπου λέει ότι στις 3 Μαρτίου 1821 έφτασε στον Ομπλό η επανάσταση του Μοριά. Ο Θωμόπουλος δίνει την πιθανή ερμηνεία ότι εκεί έγινα κάποια σύσκεψη προκρίτων για την Επανάσταση. Επαναστάτες συγκεντρώθηκαν στον Ομπλό στις 21 με 23 Μαρτίου πριν κατέβουν στην Πάτρα. Την 23 Μαρτίου οι Ασημάκης και Δημητράκης Ζαΐμης και άλλοι έγραψαν από τα Καλάβρυτα προς τον ηγούμενο της Αγίας Λαύρας να μην καθυστερούν την αποστολή τροφίμων στον Ομπλό γιατί κινδυνεύει να διαλυθεί το στράτευμα. Στις 3 Απριλίου 1821 έφτασε ο Ιουσούφ Πασάς στην Πάτρα και έλυσε την πολιορκία του φρουρίου διασκορπίζοντας τα στρατόπεδα των Ζαΐμη και Λόντου. Ο Ανδρέας Ζαΐμης περί τα τέλη Μαΐου ενίσχυσε την άμυνα γύρω από τον Ομπλό και απέκρουσε επίθεση των τουρκαλβανών υπό τον Ασλανάκη.<ref>Πολυχρονοπούλου-Κλαδά Νίκα, Η Μονή Ομπλού και επισημάνσεις επί του αρχείου της (1315-1829). Ζ' Διεθνές Συνέδριο Πελοποννησιακών Σπουδών, 2005, τομ. 3. </ref>
 
Το [[1581]] η Μονή έγινε [[Σταυροπηγιακή Μονή]] και το [[1896]] ενσωματώθηκε και έγινε μετόχι της η Μονή του ''Αγίου Κωνσταντίνου''. Το Μοναστήρι, έχει εμβαδό περίπου 1800 τ.μ. και το καθολικό της είναι αφιερωμένο στα [[Εισόδια της Θεοτόκου]], ενώ υπάρχει και εσωτερικό παρεκκλήσι προς τιμήν του [[Άγιος Χαράλαμπος|Αγ. Χαραλάμπους]].
 
===Πηγές===
{{παραπομπές}}
*Επίσημη ιστοσελίδα της μονής: http://www.omplos.org
*Βιβλίο «Ιστορία της πόλεως Πατρών» Θωμόπουλου