Οι στρατιωτικές αποτυχίες ([[Ρωσοϊαπωνικός πόλεμοςΠόλεμος]] 1904-5) οδήγησαν όχι μόνο σε όξυνση των λαϊκών αντιδράσεων αλλά και στην αύξηση των καταπιεστικών μέτρων. Λίγο μετά την ήττα, η απόφαση για τη διάλυση των επαναστατικών εργατικών συμβουλίων ([[Σοβιέτ]]), που είχαν για πρώτη φορά σχηματιστεί τότε και η σφαγή των διαμαρτυρόμενων για την οικονομική εξαθλίωση εργατών της [[Πετρούπολη]]ς ([[1905]]) συνέθεσαν τη νέα εικόνα των εσωτερικών αντιθέσεων στη ρωσική κοινωνία. Η ίδρυση την ίδια εποχή από τους εκπροσώπους των επαρχιακών συνελεύσεων ([[ζέμστβοςΖέμστβο]]) του Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος (1905), που εξέφραζε τη μέση αστική τάξη της ρωσικής κοινωνίας, εξισορρόπησε μερικώς τον πολιτικό διάλογο, αλλά δεν αποδυνάμωσε τις κοινωνικές συγκρούσεις.
Τελικά, η [[Νικόλαος Β' της Ρωσίας#Σχέσεις με τη Δούμα|Α΄ ΝτούμαΔούμα]] (Μάιος- Ιούλ. 1906) λειτούργησε με βάση τους «θεμελιώδεις νόμους» του τσάρου στους οποίους η νομοθετική εξουσία παραχωρούνταν στην ΝτούμαΔούμα και στο Συμβούλιο Επικρατείας (Άνω Βουλή) αλλά ο τσάρος διόριζε τα μισά μέλη του τελευταίου. Ένα μεγάλο μέρος των μελών-αντιπροσώπων φρόντισε (πολλά από τα μέλη είναι διορισμένα από τον Τσάρο) να είναι από την επαρχία παρά από τις μεγάλες πόλεις και αυτό όχι τόσο για να ενισχύσει και να στηρίξει την τάξη των αγροτών-χωρικών δίνοντάς τους δύναμη, αλλά γιατί αυτοί τον στήριζαν περισσότερο από τους κατοίκους των πόλεων καθώς ήταν πιο συντηρητικοί. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να διασφαλίσει ότι η συνέλευση δεν θα κινηθεί εναντίον του αλλά και ταυτόχρονα εξασφάλιζε την δυνατότητα ότι αν συνέβαινε να τεθεί πρόταση ενάντια στα σχέδιά του, να μην περάσει καθώς την πλειοψηφία θα την είχαν οι φιλικά προσκείμενοι σε αυτόν. Αυτή η κίνηση της ίδρυσης της Δούμας έγινε για να δείξει ότι προχώρησε προς την ενίσχυση της Συνταγματικής Μοναρχίας που είχε προαναγγείλει.
Τα εγκαίνια της Δούμας έγιναν τον επόμενο χρόνο κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες με τον ίδιο τον Τσάρο να μη θέλει να να παραβρεθεί και ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας {{πηγή}} του μίλησε για "ελευθερία" κάτω από έλεγχο όμως για να διασφαλίζεται η σωστή λειτουργία του κράτους, με χιλιάδες στρατιώτες σε επιφυλακή προς αποφυγή εξέγερσης, ενώ το πρώτο θέμα που έθεσε η Δούμα ήταν η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
