Ρωσική πρωτοπορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 5:
Γύρω στο 1910, εμφανίζεται στην τέχνη η πόλωση από την άρνηση του συμβολισμού, ο οποίος άνθιζε στη Ρωσία από το 1890. Από τη μια πλευρά, υπάρχουν οι ζωγράφοι που αναζητούν το "εθνικό ρωσικό στυλ", όπως οι Peredvishniki (Περιπλανώμενοι), οι οποίοι περιοδεύουν σε ολόκληρη τη Ρωσία, εμπνέονται από την αγροτική ζωή και κριτικάρουν τα εναπομείναντα στοιχεία της δουλοπαροικίας. Ενώ το αντίπαλο δέος αποτελείται από τους Δυτικόφιλους ζωγράφους και ακαδημαϊκούς που πρέσβευαν την ανάπτυξη της τέχνης μέσα από την ίδια την τέχνη. <ref>Διάλεξη: "Τα Φτερά μιας Μεγάλης Αρχιτεκτονικής", Ομάδα εργασίας: Ζώη Ευρυδίκη, Επιβλέποντες: Γεώργιος Πατρίκιος, Γεώργιος Αγγελής, Κωστής Κεβεντζίδης, τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, 03/2012.</ref>
Την ίδια περίοδο εμφανίζεται ενα νέο ύφος στη ζωγραφική με έμπνευση από τη λαϊκή τέχνη, την αγιογραφία και την απλοποιημένη μορφή της πρωτόγονης τέχνης (νεο-πριμιτιβισμός) και με στοιχεία της προγενέστερης ρωσικής ζωγραφικής παράδοσης (εξάλειψη του βάθους ή απόδοσή του με άλλες τεχνικές από τη γεωμετρική προοπτική) αλλά και επιρροές από το γαλλικό [[Κυβισμός|κυβισμό]], τον [[Φουτουρισμός|ιταλικό φουτουρισμό]] και το γερμανικό [[Εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονισμό]]. Με αυτή τη βάση γεννιέται ο ρωσικός φουτουρισμός που ονομάζεται κυβοφουτουρισμός και επεκτείνεται στην ποίηση. Κύριοι εκπρόσωποι ήταν οι ζωγράφοι Γκοντσαρόβα και Λαριόνοφ και αργότερα ποιητές που πρώτα ήταν ζωγράφοι όπως ο [[Μαγιακόφσκι]], ο Δαβίδ Μπουρλιούκ και ο Κρουτσόνιχ.
:::Ο Αλεξάντρ Σεφτσένκο γράφει:
Γραμμή 18:
Ως υπέρβαση του κινηματογράφου, περιέχει την κίνηση, το δυναμισμό, τους νέους ρυθμούς που υποβάλλουν οι νέες συνθήκες ζωής.
Το μόνο κίνημα που μπορεί να συγκριθεί είναι του [[Ντανταϊσμός|Ντανταϊσμού]] στη Δυτική Ευρώπη που εμφανίστηκε μερικά χρόνια αργότερα.<ref>Margit Rowell: ''Vladimir Tatlin: Letatlin. Ένα μοναδικό ουτοπιστικό όραμα'', από τον τόμο "Πρωτοπορία. Αριστουργήματα της συλλογής Κωστάκη", "Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης", Θεσσαλονίκη 1988.</ref>
==== Ρωσικός Φουτουρισμός - Κυβοφουτουρισμός ====
Γραμμή 58:
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Λαϊκού Επιτροπάτου Παιδείας, οι καλλιτέχνες της Πρωτοπορίας στελέχωσαν τους καλλιτεχνικούς του τομείς για τις εικαστικές τέχνες, το θέατρο, τα μουσεία. Έτσι, υπάρχουν μία σειρά φορείς για την καλλιτεχνική εκπαίδευση: τα Ελεύθερα Εργαστήρια της Πετρούπολης (ΣΒΟΜΑΣ), τα Ανώτερα Τεχνικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια της Μόσχας (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ), η σχολή ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαίωση της Νέας Τέχνης) - πρόκειται για τη σχολή του Βιτέμπσκ μετά το πέρασμα της διεύθυνσης από το Σαγκάλ στο Μάλεβιτς, το Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ).
Το ΙΝΧΟΥΚ απέρριψε το σχέδιο σπουδών που είχε εκπονήσει ο [[Βασίλι Καντίνσκι|Καντίνσκι]] ως παρωχημένο, αφού στηριζόταν στη διερεύνηση των ψυχολογικών επιπτώσεων των παραμέτρων της καλλιτεχνικής μορφής. Αντί γι’ αυτό αποφάσισαν να θέσουν το συγκεκριμένο αντικείμενο ως βάση για ανάλυση και πρακτική "εργαστηριακή" δουλειά. Έτσι, ο Καντίνσκι παραιτήθηκε από το ινστιτούτο και αργότερα εγκατέλειψε οριστικά τη χώρα, φέροντας εν μέρει τη σοβιετική εμπειρία στη Γερμανία από τη θέση του καθηγητή του [[Μπάουχαους|Μπαουχάουζ]].
==== Κονστρουκτιβισμός ====
[[Αρχείο:Zuev.jpg|μικρογραφία|δεξιά|Ilya Golosov, εργατικό κλαμπ Zuyev, Μόσχα, 1926-1928. ]]
Την παραίτηση του Καντίνσκι, επιτάχυνε η σύσταση από το Ρόντσενκο της ομάδας εργασίας αντικειμενικής ανάλυσης (Πόποβα, Βεσνίν, Μπαμπίτσεφ, Στεπάνοβα, Αρβάτοφ, Μπρικ και Γκαν)το Μάρτη του 1921. <ref>Η τέχνη απο το 1900 - συλλογικό έργο - επιμέλεια Μιλτιάδης Παπανικολάου, σελ. 176, "Επίκεντρο", 2η έκδοση, 2009.</ref> Η λεγόμενη "παραγωγική τέχνη" στην οποία στράφηκαν σύντομα ενοποιήθηκε με τον [[Κονστρουκτιβισμός|κονστρουκτιβισμό]], που παράλληλα με τον ωφελιμιστικό προορισμό της τέχνης διακήρυττε την ανάγκη συγχώνευσής της με τη βιομηχανική παραγωγή <ref>Αλεξέι Γκαν: "Κονστρουκτιβισμός", 1922, από τον τόμο "Ρώσικη Πρωτοπορία 1910-1930. Η συλλογή Γ.Κωστάκη, Θεωρία - Κριτική", "Εθνική Πινακοθήκη", 1995.</ref>. Στο πρόγραμμά τους <ref>"Πρόγραμμα της παραγωγιστικής ομάδας", 1920, από τον τόμο "Ρώσικη Πρωτοπορία 1910-1930. Η συλλογή Γ.Κωστάκη, Θεωρία - Κριτική", "Εθνική Πινακοθήκη", 1995.</ref>, τονίζεται ότι η ιδεολογία τους είναι ο επιστημονικός κομμουνισμός, βασισμένος στην ιδεολογία του ιστορικού υλισμού. Τα ιδεολογικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά των έργων τους συνθέτονται μέσα από τρία στοιχεία:
#Την τεκτονική, δηλαδή την πράξη της δημιουργίας. Ο ρυθμός, το στιλ που αντλεί τη μορφή από τη φύση του κομμουνισμού και τη σωστή χρήση των βιομηχανικών υλικών.
#Τη φακτούρα, δηλαδή τον τρόπο δημιουργίας. Η υφή, η αίσθηση που δημιουργείται με την επιλογή κατάλληλου για το σκοπό του έργου υλικού.
| |||