Μανδραγόρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

{{Ρήση| ὑπό μανδραγόρα καθεύδεις (''κοιμάσαι'') οὕτε τὢν ἐπιορκούντων ἀκούεις οὕτε τούς ἀδικούντας ἐπισκοπεῖς, [[Λουκιανός]].<ref> [[Λουκιανός]], [[Τίμων ο Αθηναίος]] 2.9</ref>}}

[[File:Ernte eines Alrauns (Medicina antiqua).jpg|thumb|left|160px|Εικονογράφηση [[1250]] περ.]]

Ο μανδραγόρας, λόγω των υπνωτικών ιδιοτήτων και της ανθρωπόμορφης ρίζα του, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριωδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και [[Δειδιδαιμονία|δεισιδαιμονίες]]. Τον χρησιμοπιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από τον θάνατο και την ασθένεια. Θεωρούσαν, επίσης, ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα [[Μεταμψύχωση|μεταμψύχωσης]] ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή κραυγή, ο οποία μπορεί να προκαλέσει τη τρέλα ή τον θάνατο σε όσους την ακούσουν.<br>

Γι΄αυτό ξερίζωναν τους μανδραγόρες νύχτα με πανσέληνο, με τη συνοδεία προσευχών και ιεροτελεστιών και με τη βοήθει ενός μαύρου σκύλου δεμένου πάνω στο φυτό με σκοινί.

Ακόμη θεωρούνταν μεταγενέστερα ότι αν πιεις το [[αφέψημα]] της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του ''σερνικοβότανο''.