==Η άλλη άποψη: Η εικονική δήθεν προδοσία του Πήλιου Γούση<ref> Χαράλαμπος Γκούβας: Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας, έκδοση 2009</ref>==
Έχει γραφεί σε πολλά βιβλία ότι στην κατάληψη του Σουλίου από τον Αλή Πασά πιθανόν να συνετέλεσε η αμφιλεγόμενη «προδοσία» του Πήλιου Γούση, ο οποίος, κατά την παράδοση, οδήγησε από ένα άγνωστο μονοπάτι τους Αλβανούς στα νώτα των Σουλιωτών<ref>Χριστόφορος Περραιβός: «Η Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας», Αθήνα, 1884</ref>. Όμως για τον Πήλιο Γούση, τα πράγματα δεν είναι όπως μεταφέρθηκαν από την παράδοση. Ο [[Πήλιος Γούσης]] ήταν Σουλιώτης πολεμιστής, μέλος της Φιλικής Εταιρείας από το έτος [[1819]]. Πολέμησε τα έτη 1800-1804 κατά των Τουρκαλβανών του Αλή Πασά και έπεσε ηρωικά ως αξιωματικός κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου το έτος [[1826]].<ref>Κώστας Τζίμας: «Το Σούλι», Αθήνα, 1972</ref> Το όνομα του Πήλιου Γούση είναι χαραγμένο σε έναν από τους τάφους στόστο Ηρώο Μεσολογγίου. Πως όμως ''του βγήκε το όνομα'' του Πήλιου Γούση; Μετά το θάνατο του Γεώργιου Τζαβέλλα ζητούσαν οι Σουλιώτες νέα εκλογή αρχηγού. Ο [[Πήλιος Γούσης]] ήταν υποψήφιος αλλά οι Σουλιώτες εξέλεξαν τον Φώτο Τζαβέλλα γιό του θανόντος. Ακούσθηκε τότε να λέει εκνευρισμένος ο Πήλιος Γούσης: ''«Γαμώ τη μάνα του, όλο οι Τζαβελλαίοι θα κυβερνάνε το Σούλι; Τώρα θα τους δείξω εγώ!».'' Στη συνέχεια πήρε τη φάρα του και εγκαταστάθηκε στην Κρανιά Πρέβεζας, στη θέση Αγιος Νικόλαος.<ref>Κώστας Τζίμας: «Το Σούλι», Αθήνα, 1972</ref> Όμως η κακή φήμη βγήκε από τον συγγραφέα [[Χριστόφορος Περραιβός|Χριστόφορο Περραιβό]], τέως αξιωματικό του Βενετικού στρατού, ο οποίος έγραψε ότι ''«ο Γεώργιος Μπότσαρης και οι συμπέθεροί του Πήλιος Γούσης και Κουτσονίκας επρόδωσαν στον Αλή Πασά την πατρίδα τους το Σούλι».'' Θεωρείται βέβαιο όμως ότι αυτά τα έγραψε ο [[Χριστόφορος Περραιβός]] για προσωπικούς λόγους, διότι οι ανωτέρω τρεις είχαν κάποτε αντιδράσει στην αποστολή του ως πληρεξούσιου στον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο της Ρωσίας. Ιστορικά θεωρείται πλέον πλήρως αποκατεστημένος ο Σουλιώτης [[Πήλιος Γούσης]].<ref>Αλέξανδρος Περικλή Γούσης: «Πήλιος Γούσης, Το άδικον ουκ ευλογείται», άρθρο, εφημερίδες Πρέβεζας Τοπική Φωνή και Εν Νικολιτσίω, 2006</ref>.
