Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 11:
Η ευκαιρία για τη μετακίνηση της Βιβλιοθήκης σε νέο κτίριο δόθηκε από τη δωρεά του Χάμφρεϊ, Δούκα του Γκλώστερ (Humfrey, Duke of Gloucester), νεότερο αδελφό του βασιλέα [[Ερρίκος Δ' της Αγγλίας|Ερρίκου Δ΄]] που απαρτιζόταν από τεράστιας αξίας συλλογή περισσότερων από 280 χειρογράφων, μεταξύ των οποίων και χειρόγραφα με κλασικά κείμενα. Η συλλογή αυτή θα προκαλούσε κυριολεκτικά συμφόρηση στον μικρό χώρο τη Βιβλιοθήκης και, το 1444, το Πανεπιστήμιο αποφάσισε την ανέγερση νέου κτιρίου στην περιοχή της Σχολής ''Divinity'',<ref>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 "The Bodleian library", A History of the County of Oxford: Volume 3: The University of Oxford (1954)] Ανακτήθηκε στις 04 Φεβρουαρίου 2013</ref> η οποία είχε αρχίσει να λειτουργεί μόλις 20 χρόνια πριν (1424) σε μια περιοχή του βορεινού άκρου της ''School Street'', η οποία γειτνίαζε με τα τείχη της πόλης. Η έκταση αυτή ανήκε στο Κολέγιο Μπάλιολ (Baliol College).<ref name=bh>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 British History online: ''The Bodleian Library'']</ref> Λόγω ελλείψεων στη χρηματοδότηση, το νέο κτίριο ολοκληρώθηκε αρκετά αργότερα και η Βιβλιοθήκη άρχισε να μεταφέρεται το 1478, για να αρχίσει τελικά να λειτουργεί δέκα χρόνια αργότερα.<ref name=ox/>
Η Βιβλιοθήκη αυτή επέζησε επί περίπου εξήντα χρόνια. Το 1550 ο Ρίτσαρντ Κοξ (Richard Cox),
Η τελική διάσωση της Βιβλιοθήκης έγινε από τον Σερ Τόμας Μπόντλεϊ (Sir Thomas Bodley), μέλος του Κολεγίου Μέρτον (Merton College). Ο Μπόντλεϊ, διαπιστώνοντας ότι τα βιβλία της αρχικής βιβλιοθήκης είχαν διασκορπιστεί, απέστειλε επιστολή στις 23 Φεβρουαρίου 1598 με την οποία δήλωνε την πρόθεσή του να αποκαταστήσει τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, αναλαμβάνοντας τις δαπάνες εξοπλισμού της με νέα ράφια, έδρανα και καθίσματα. Πριν τις 19 Μαρτίου του ίδιου έτους ο Μπόντλεϊ μαζί με τον Σερ Χένρι Σάβιλ (Sir Henry Savile), διευθυντή σπουδών του Μέρτον, κατέστρωσαν ένα γενικό σχέδιο για τη Βιβλιοθήκη: Το Μέρτον είχε ήδη προμηθευτεί την απαραίτητη ξυλεία την οποία επεξεργάζονταν πριονιστές. Σε επιστολή του προς το Πανεπιστήμιο δύο χρόνια αργότερα (24 Δεκεμβρίου 1599) ο Μπόντλεϊ αποκαλύπτει την ανυπομονησία του να "τελειώνει μέσα στο προσεχές δεκαπενθήμερο με τους ξυλουργούς, τους μαραγκούς, τους υαλουργούς και όλον αυτό τον αργόσχολο συρφετό"<ref name=bh/>
|