Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Η ευκαιρία για τη μετακίνηση της Βιβλιοθήκης σε νέο κτίριο δόθηκε από τη δωρεά του Χάμφρεϊ, Δούκα του Γκλώστερ (Humfrey, Duke of Gloucester), νεότερο αδελφό του βασιλέα [[Ερρίκος Δ' της Αγγλίας|Ερρίκου Δ΄]] που απαρτιζόταν από τεράστιας αξίας συλλογή περισσότερων από 280 χειρογράφων, μεταξύ των οποίων και χειρόγραφα με κλασικά κείμενα. Η συλλογή αυτή θα προκαλούσε κυριολεκτικά συμφόρηση στον μικρό χώρο τη Βιβλιοθήκης και, το 1444, το Πανεπιστήμιο αποφάσισε την ανέγερση νέου κτιρίου στην περιοχή της Σχολής ''Divinity'',<ref>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 "The Bodleian library", A History of the County of Oxford: Volume 3: The University of Oxford (1954)] Ανακτήθηκε στις 04 Φεβρουαρίου 2013</ref> η οποία είχε αρχίσει να λειτουργεί μόλις 20 χρόνια πριν (1424) σε μια περιοχή του βορεινού άκρου της ''School Street'', η οποία γειτνίαζε με τα τείχη της πόλης. Η έκταση αυτή ανήκε στο Κολέγιο Μπάλιολ (Baliol College).<ref name=bh>[http://www.british-history.ac.uk/report.aspx?compid=63865 British History online: ''The Bodleian Library'']</ref> Λόγω ελλείψεων στη χρηματοδότηση, το νέο κτίριο ολοκληρώθηκε αρκετά αργότερα και η Βιβλιοθήκη άρχισε να μεταφέρεται το 1478, για να αρχίσει τελικά να λειτουργεί δέκα χρόνια αργότερα.<ref name=ox/>
 
Η Βιβλιοθήκη αυτή επέζησε επί περίπου εξήντα χρόνια. Το 1550 ο Ρίτσαρντ Κοξ (Richard Cox), πρωθιερέας της νεοϊδρυθείσας ''Christ Church'' την απογύμνωσε από τα βιβλία της, ακολουθώντας ένα νομοθέτημα του βασιλέα [[Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Δ΄]] με το οποίο σχεδιαζόταν η απάλειψη όλων των ιχνών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από την Αγγλική Εκκλησία. Στο νομοθέτημα περιλαμβάνονταν όλα τα "δεισιδαιμονικά βιβλία και εικόνες". Όπως αναφέρει ο ιστορικός Άντονι Γουντ (Anthony Wood) "μερικά από τα βιβλία που απομακρύνθηκαν από τους Μεταρρυθμιστές κάηκαν, άλλα πωλήθηκαν είτε σε βιβλιοπώλες είτε σε κατασκευαστές γαντιών ως βαρίδια για να συμπιέζουν τα γάντια που κατασκεύαζαν, σε ράπτες ως σταθμά, σε βιβλιοδέτες για να χρησιμοποιήσουν τα δεσίματα σε δικά τους έργα ενώ μερικά τα κράτησαν για ίδια χρήση οι Μεταρρυθμιστές".<ref name=ox/> Την εποχή εκείνη το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν διέθετεείχε σημαντικάσημαντική χρηματοδοτικά κονδύλιαχρηματοδότηση και δεν διέθετε πόρους για να αντικαταστήσει με τυπωμένα βιβλία αυτά που είχαν διαρπαγεί και διασκορπιστεί. Το 1556 τα έδρανα που "στέγαζαν" τα βιβλία πωλήθηκαν και ο χώρος της Βιβλιοθήκης δόθηκε στην Ιατρική Σχολή.
 
Η τελική διάσωση της Βιβλιοθήκης έγινε από τον Σερ [[Τόμας Μπόντλεϊ]] (Sir Thomas Bodley), υφηγητής του Κολεγίου Μέρτον (Merton College). Ο Μπόντλεϊ, διαπιστώνοντας ότι τα βιβλία της αρχικής βιβλιοθήκης είχαν διασκορπιστεί, απέστειλε επιστολή στο Πανεπιστήμιο στις 23 Φεβρουαρίου 1598 με την οποία δήλωνε την πρόθεσή του να αποκαταστήσει τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, αναλαμβάνοντας τις δαπάνες εξοπλισμού της με νέα ράφια, έδρανα και καθίσματα. Πριν τις 19 Μαρτίου του ίδιου έτους ο Μπόντλεϊ μαζί με τον Σερ [[Χένρι Σάβιλ]] (Sir Henry Savile), διευθυντή σπουδών του Μέρτον, κατέστρωσαν ένα γενικό σχέδιο για τη Βιβλιοθήκη: Το Μέρτον είχε ήδη προμηθευτεί την απαραίτητη ξυλεία την οποία επεξεργάζονταν πριονιστές. Σε επιστολή του προς το Πανεπιστήμιο δύο χρόνια αργότερα (24 Δεκεμβρίου 1599) ο Μπόντλεϊ αποκαλύπτει την ανυπομονησία του να "τελειώνει μέσα στο προσεχές δεκαπενθήμερο με τους ξυλουργούς, τους μαραγκούς, τους υαλουργούς και όλον αυτό τον αργόσχολο συρφετό". Ο εξοπλισμός της βιβλιοθήκης με δικτυωτά, αλυσίδες και λοιπά σιδηρικά είχε σχεδόν τελειώσει ως τον Ιούνιο του 1600, αλλά για λόγους που δεν σχετίζονταν με το κτίριο, η Βιβλιοθήκη δεν άρχισε τη λειτουργία της πριν τις 8 Νοεμβρίου 1602,<ref name=bh/> διαθέτοντας περίπου 2.000 τόμους.
Το 1610 ο Μπόντλεϊ συνήψε μια συμφωνία με τον Σύνδεσμο Χαρτοβιβλιοπωλών του Λονδίνου: Ο Σύνδεσμος αναλάμβανε να στέλνει ένα αντίτυπο από κάθε βιβλίο που εξέδιδε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο αριθμός των αποκειμένων βιβλίων να αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε σύντομα προέκυψε ανάγκη επέκτασής της. Την περίοδο 1610 - 1612 κατασκευάστηκε η πρώτη επέκταση και ακολούθησε νέα κατά την περίοδο 1634 - 1637. Όταν ο [[Τζων Σέλντεν]] (John Selden, 1584 – 1654) διαπρεπή νομομαθής και λόγιος της εποχής απεβίωσε, κληροδότησε την πολύτιμη συλλογή του από χειρόγραφα και βιβλία στη Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν.<ref name=sd>[http://www.sacred-destinations.com/england/oxford-bodleian-library Sacred Destinations: ''Bodleian Library, Oxford'']</ref>
<!-- -->