Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1610 ο Μπόντλεϊ συνήψε μια συμφωνία με τον Σύνδεσμο Χαρτοβιβλιοπωλών του Λονδίνου: Ο Σύνδεσμος αναλάμβανε να στέλνει ένα αντίτυπο από κάθε βιβλίο που εξέδιδε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο αριθμός των αποκειμένων βιβλίων να αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε σύντομα προέκυψε ανάγκη επέκτασής της. Την περίοδο 1610 - 1612 κατασκευάστηκε η πρώτη επέκταση, την οποία χρηματοδότησε και πάλι ο Μπόντλεϊ, σήμερα γνωστή ως "Arts End". Ο Μπόντλεϊ απεβίωσε το 1613 και την επομένη της νεκρώσιμης ακολουθίας ξεκίνησε η κατασκευή νέας επέκτασης με κτίριο στον μεγάλο χώρο γνωστό ως ''the Schools Quadrangle'', ανατολικά της ήδη υπάρχουσας. Η νέα αυτή επέκταση, σχεδιασμένη από τον Μπόντλεϊ, ο οποίος ήταν και η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτήν, δεν έγινε, βέβαια, δυνατό να χρηματοδοτηθεί από τον ίδιο και οι δαπάνες καλύπτονταν από δάνεια και ιδιωτικές συνδρομές, αν και ο ίδιος είχε αφήσει, με τη διαθήκη του, κάποια χρήματα για να επεκταθούν τα κτίσματα στο ''the Schools Quadrangle'' ώστε να στεγάσουν τα βιβλία που ήδη είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται στην υπάρχουσα Βιβλιοθήκη, κυρίως με την προσθήκη ενός ακόμη ορόφου σε αυτά. Ο τρίτος όροφος, εκτός από αποθετήριο βιβλίων, έγινε δημόσιο μουσείο και πινακοθήκη εικόνων, η πρώτη που δημιουργήθηκε στην Αγγλία.<ref name=ox/> Οι προσθήκες αυτές είχαν ολοκληρωθεί το 1619, αλλά μικροπροσαρμογές στους χώρους συνέχισαν να γίνονται ως το 1624.

 

 

Μετά από όλες αυτές τις επεκτάσεις, η Βιβλιοθήκη ήταν πλέον σε θέση να λαμβάνει και να στεγάζει αποκτήματα από πολλές δωρεές, κυρίως χειρογράφων, όπως έγινε με τη συλλογή του 3ου Κόμητος του Πέμπροουκ (3rd Earl of Pembroke) το 1629, του Σερ Κένελμ Ντίγκμπυ (Sir Kenelm Digby) το 1634, του Ουίλιαμ Λάουντ, Αρχιεπισκόπου του Καντερμπέρι το 1635 και πολλών άλλων. Αυτή η συλλογή χειρογράφων αποτέλεσε τον μεγαλύτερο πόλο έλξης για τους λογίους από ολόκληρη την Ευρώπη, οι οποίοι γίνονταν δεκτοί ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι μέλη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται και σήμερα, αντίθετα από τους απλούς φοιτητές που, μέχρι πρόσφατα, σπάνια γίνονταν δεκτοί στη Βιβλιοθήκη. Μια ακόμη ζηλότυπα φυλασσόμενη παράδοση της Βιβλιοθήκης είναι ότι δεν δανείζει βιβλία στους αναγνώστες: Ακόμη και όταν ο βασιλέας Κάρολος ο Α΄ ζήτησε, το 1645, να δανειστεί κάποιο βιβλίο, αντιμετώπισε την άρνηση της Βιβλιοθήκης.<ref name=ox/>