Αγγλοσάξονες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Sutton.hoo.helmet.jpg|thumb|Κράνος. Εύρημα στο [[Sutton Hoo]].]]

[[Αρχείο:Germanen 50 n. Chr.png|thumb|right|350px]]

 

Κατά την άφιξή τους στη Βρεττανία οι αγγλοσαξονικοί λαοί έφεραν μαζί τις παγανιστικές συνήθειές τους εκτοπίζοντας τους εκχριστιανισμένους πληθυσμούς προς την περιοχή της σημερινής Ουαλίας. Ωστόσο, σύντομα η κατάσταση αναστράφηκε και ξεκίνησε η διαδικασία εκχριστιανισμού τους η οποία ακολούθησε δύο διαφορετικές πορείες: Η πρώτη ξεκίνησε από την [[Κελτική Εκκλησία]] η οποία με έδρα την [[Ιρλανδία]] τη [[Σκωτία]] και την [[Ουαλία]] έδρασε ιεραποστολικά από τον 5ο έως τον 7ο μ.Χ αιώνα. Από τη μονή της Αϊόνα που ιδρύθηκε το 563 μ.Χ από τον [[Άγιος Κολούμπα|Άγιο Κολούμπα]], ξεκίνησαν ιεραποστολές για τον προσυλητισμό των ειδωλολατρών Αγγλοσαξόνων με κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Στα πλαίσια των ιεραποστολών αυτών, ο βασιλιάς της Νορθουμβρίας Όσβαλντ ασπάσθηκε το χριστιανισμό. Το δεύτερο κύμα εκχριστιανισμού προήλθε από την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]] και ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση ξεκινώντας από το νότο. Ο πάπας [[Γρηγόριος Α']] έστειλε τον βενεδικτίνο μοναχό Αυγουστίνο στην αυλή του βασιλιά του Κεντ [[Έθελμπερτ]] του οποίου η σύζυγος ήταν χριστιανή, για να προσυλητίσει τους Αγγλοσάξονες. Η πόλη του [[Καντέρμπουρυ]] έγινε έδρα της ρωμαιοκαθολικής ιεραποστολής και έδρα αρχιεπισκοπής με πρώτο αρχιεπίσκοπο τον Αυγουστίνο, ο οποίος έμεινε γνωστός ως [[Αυγουστίνος του Καντέρμπουρυ]]. Ανάμεσα στα δύο ρεύματα εκχριστιανισμού δημιουργήθηκαν αρκετές διαφορές. Η Εκκλησία της Αϊόνα, αφού προσηλύτισε τους Αγγλοσάξονες, διαφοροποιήθηκε από τη [[Ρώμη]] αναπτύσσοντας δικές της θεωρίες, παρόμοιες με τα δόγματα των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Έτσι οι Κέλτες παρέμεναν πιστοί στην αρχική παράδοση για τον εορτασμό του [[Πάσχα]] που είχε αναθεωρήσει η Ρώμη και χρησιμοποιούσαν την ελληνική και όχι τη [[λατινική γλώσσα]] στις τελετουργίες τους. Η κατάσταση ξεκαθάρισε το [[664]] μ.Χ στη [[Σύνοδος του Γουίτμπι|Σύνοδο του Γουίτμπι]], την μεγαλύτερη διαμάχη μεταξύ των αντιπροσώπων της Κελτικής και της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Σε αυτήν τα αγγλοσαξονικά βασίλεια απέρριψαν την Κελτική Εκκλησία και επέλεξαν τη Ρωμαϊκή, με αποτέλεσμα η ρωμαϊκή επιρροή να επεκταθεί βαθμιαία στις κελτικές χώρες: [[Κορνουάλη]], [[Βρετάνη]], [[Νησί Μαν]], Ιρλανδία και Σκωτία.

 

 

{{Link FA|no}}