Οι '''Ντανισμεντίδες''' ή '''Δανισμεντίδες''' κυριάρχησαν στην κεντρική και ανατολική [[Μικρά Ασία]] κατά την περίοδο 1071-1178, χωρισμένοι σε δύο μεγάλους κλάδους: της [[Σεβάστεια|Σεβάστειας]] (1071-1174) και της [[Μελιτηνή|Μελιτηνής]] (1142-1178). Ήταν οι πρώτοι που οργάνωσαν μουσουλμανικό κράτος στην Μικρά Ασία με την ονομασία «Ρουμ» (δηλαδή χώρα των Ρωμαίων) και κυριάρχησαν κατά διαστήματα και στις πόλεις [[Καισάρεια]] και [[Κασταμονή]] του [[Εύξεινος Πόντος|Πόντου]]. Ύστερα από πολυετείς συγκρούσεις με το Βυζάντιο και με τους Σελτζούκους του Ικονίου, υποτάχτηκαν το 1178 στον Σελτζούκο σουλτάνο του Ρουμ, [[Κιλίτζ Αρσλάν Β']].
Οι '''Ορτοκίδες''' υπήρξαν τουρκική δυναστεία στηπου βόρειακυβέρνησε [[Μεσοποταμία]]την από τα τέληπεριφέρεια του 11ουΝτιγιαρμπεκίρ αιώναστη ωςνοτιοανατολική τιςΑνατολία αρχέςμέσω τουδύο 15ου,κλάδων: πουτων διαχωρίζοντανΧισν σεΚαϋφά-Αμίτ δύοκαι των κλάδουςΜαρντίν-Μαγιαφαρικίν. Ο πρώτος ηγέτης τους ο Ορτούκ ή Αρτούκ ιμπν Εκσέμπ, αναφέρεται ότι πήρε μέρος σε εκστρατεία του Βυζαντίου κατά των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]]. Λίγα χρόνια αργότερα πολεμούσε για λογαριασμό του Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ και του αδελφού του Τουτούς και για τις υπηρεσίες του πήρε ως αντάλλαγμα την [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] (11861086). ΟιΟ διάδοχοίδιάδοχός του όμως, ύστεραΜουγίν απόαντ-Ντιν τιςΣοκμέν, πιέσειςμετά τωντην Φατιμιδώνκατάκτηση της Παλαιστίνης από του ςΦατιμίδες της Αιγύπτου, γύρισε στο Ντιγιαρμπεκίρ και τωνανέλαβε Σταυροφόρων,τη αναγκάστηκανδιοίκηση νατης υποχωρήσουνεκείθεν στηπεριοχής. βόρειαΣτη μεγαλύτερη ακμή τους οι Ορτοκίδες έφτασαν μέχρι τη [[Μεσοποταμία]], επεκτεινόμενοι βορειοανατολικά κατά μήκος της ανατολικής όχθης του [[Ευφράτης|Ευφράτη]] στην περιοχή της [[Άμιδα|Άμιδας]] (1113). Η ανάμξή τους σε πολέμους με τους Σταυροφόρους και οι βλέψεις του [[Σαλαντίν]] στην περιοχή επέφεραν την παρακμή τους, εγκαθιδρύονταςυποτασσόμενοι δύοστον ξεχωριστέςτελευταίο δυναστείες.και Κατάτους διαδόχους του, Αγιουβίδες τη δεκαετία του 1180. ταΣτη εδάφησυνέχεια, αυτώνοι ορτοκίδες εξακολούθησαν να ηγεμονεύουν στο Ντιγιαρμπεκίρ, ως υποτελείς όμς των δυναστειώνΣελτζούκων καταλήφθηκαντου Ικονίου και των Χβαράζμ σαχ. Το 1232 ο κλάδος των Χισν Καϋφά-Αμίτ διαλύθηκε από τους ΑγιουβίδεςΣελτζούκους ενώ ο κλάδος των Μαρντίν-Μαγιαφαρικίν διατηρήθηκε ως υποτελής στους Μογγόλους έως το 1408, διαδόχουςοπότε τουκαι [[Σαλαδίνος|Σαλαδίνου]]διαλύθηκε τηςαπό Αιγύπτουτην τουρκική ομοσπονδία των Μαυροπροβατάδων.
== Τα τουρκομανικά εμιράτα από τον 13ο ως τον 15ο αιώνα ==
