Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη Γαλλία, στον Ιάκωβο επιτράπηκε να ζήσει στον βασιλικό πύργο (château) του [[Σαιν Ζερμαίν εν ΛαιΛε]].<ref>Miller, 235</ref> Η σύζυγος του Ιακώβου και μερικοί υποστηρικτές του έφυγαν μαζί του, συν τον [[Τζον Ντράμμορντ, 1ος Κόμης του Μέλφορτ|Κόμητα του Μέλφορτ]]· οι περισσότεροι, αλλά όχι όλοι, ήταν Καθολικοί.<ref>Miller, 235–236</ref> Το 1692 γεννήθηκε το τελευταίο παιδί, η [[Λουίζα Μαρία Θηρεσία Στιούαρτ|Λουίζα Μαρία Θηρεσία]].<ref>[http://www.burkes-peerage.net/articles/scotland/page31g.aspx SCOTTISH ROYAL LINEAGE - THE HOUSE OF STUART Part 4 of 6] online at burkes-peerage.net (accessed 9 February 2008)</ref> Μερικοί υποστηρικτές στην Αγγλίας προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τον Ιάκωβο στο θρόνο δολοφονώντας τον Γουλιέλμο Γ΄ το 1696, αλλά η συνωμοσία απέτυχε και η αντίδραση έκανε την υπόθεση του Ιακώβου λιγότερο δημοφιλή.<ref>Miller, 238; Waller, 350</ref> Η προσφορά του Λουδοβίκου ΙΔ΄ να [[Ελεύθερη εκλογή|εκλέξει]] τον Ιάκωβο [[Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία|Βασιλιά της Πολωνίας]] τον ίδιο χρόνο απορρίφθηκε, από φόβο μήπως η αποδοχή από τον Ιάκωβο του Πολωνικού στέμματος ίσως (στο μυαλό των Άγγλων) τον καθιστούσαν ανίκανο να είναι Βασιλιάς της Αγγλίας. Αφού ο Λουδοβίκος κατέληξε σε ειρήνη με τον Γουλιέλμο το 1697, έπαυσε να προσφέρει πολλά προς βοήθεια του Ιακώβου.<ref>Miller, 239</ref>

Κατά τα τελευταία του έτη, ο Ιάκωβος έζησε σε μια αυστηρή [[μετάνοια]].<ref>Miller, 234–236</ref> Έγραψε ένα μνημόνιο για το γιο του συμβουλεύοντας τον να κυβερνήσει την Αγγλία, συγκεκριμενοποιώντας ότι οι Καθολικοί θα έπρεπε να έχουν έναν Υπουργό, έναν Επίτροπο του Θησαυροφυλακίου, τον Υπουργό Πολέμου, με την πλειοψηφία των αξιωματούχων στο στρατό.<ref>Macaulay, 445</ref> Πέθανε από [[εγκεφαλική αιμορραγία]] στις 16 Σεπτεμβρίου 1701 στο [[Σαιν Ζερμαίν εν ΛαιυέΛε]].<ref name=miller240>Miller, 240</ref> Το σώμα του απλώθηκε να αναπαυθεί σε ένα φέρετρο στο Παρεκκλήσι του Αγίου Εδμούνδου στην Εκκλησία των Άγγλων [[Βενεδικτίνοι|Βενεδικτίνων]] στην Rue St. Jacques στο Παρίσι, με επικήδειο λόγο από τον [[Ανρί-Εμμανουέλ ντε Ροκέτ]].<ref name=miller240/> Το 1734, ο [[Αρχιεπίσκοπος του Παρισιού]] άκουσε στοιχεία προς υποστήριξη της αγιοποίηση του Ιακώβου, αλλά δεν βγήκε τίποτα από αυτό.<ref name=miller240/> Κατά την [[Γαλλική Επανάσταση]], ο τάφος του Ιακώβου καταστράφηκε και τα ερείπια του διασκορπίσθηκαν.<ref>Miller, 240; Waller, 401; MacLeod, 349. MacLeod and Waller say all of James's remains were lost. [http://jacobite.ca/gazetteer/France/SaintGermain.htm McFerran] says parts of his bowel sent to the parish church of St. Germain-en-Laye were rediscovered in 1824 and are the only known remains left. The ''[[English Illustrated Magazine]]''s [http://books.google.com/books?id=I4oX7koMPh8C&pg=PA592&lpg=PA592&dq=parish+church+%22saint+germain+en+laye%22&source=web&ots=40cIBlBhmE&sig=h8QKaqjxgMhi2sp2UtW5qEYpwxE article] on St. Germain from September 1901 concurs.</ref> Την εποχή του θανάτου του, ήταν το τελευταίο επιζόν τέκνο του Καρόλου Α' και της Βασίλισσας Ενριέττας Μαρίας.