Ωδή στη Χαρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ωδή στη Χαρά''' (στα [[γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] ''Ode an die Freude'') είναι [[ωδή]] που γράφτηκε το [[1785]] από τον Γερμανό ποιητή και ιστορικό [[Φρήντριχ Σίλερ]] την οποία και δημοσίευσε το επόμενο έτος. Η ωδή αυτή που περιλαμβάνει 108 στίχους, στη τελική του μορφή, έγινε ευρύτερα γνωστή όταν μελοποιήθηκε από τον [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]] το [[1824]], ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο & τελευταίο μέρος της [[Συμφωνία αρ. 9 του (Μπετόβεν)|Ενάτης συμφωνίας]] του, ως χορωδιακή συμφωνία, για τέσσερις σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα σε ρε μείζονα.

Σημειώνεται ότι η "Ωδή στη Χαρά" αν και συμπεριλαμβάνεται σήμερα στα ρεπερτόρια των μεγαλυτέρων συμφωνιών του κόσμου επίσημα έχει χρησιμοποιηθεί και ως εμβληματικός ύμνος στον [[Β' Π.Π.]] από την [[Ναζιστική Γερμανία]], καθώς και από την Ιαπωνία, στην οποία τον εισήγαγαν (σύμμαχοι τότε) Γερμανοί στρατιώτες στο στρατόπεδο αιχμαλώτων Μπάντο. Έκτοτε χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία ως επετειακός ύμνος πρωτοχρονιάς.<br />

Επίσης ως εθνικός ύμνος με αλλαγή στίχων χρησιμοποιήθηκε από την ρατσιστική δημοκρατία της Ροδεσίας την περίοδο 1974-1979 υπό τον τίτλο "Ανατολή: Η φωνή της Ροδεσίας", καθώς επίσης και ως επιφανής ύμνος των εορτασμών της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Ομοίως ως επετειακός ύμνος χρησιμοποιήθηκε και κατά την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου το 2008, λόγω έλλειψης εθνικού ύμνου.<br />