Πάπας Λέων Ι΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πάπας Λέων Ι΄''' (κοσμικό όνομαγεννημένος ''Τζοβάννι ντι Λορέντσο ντε’ Μέντιτσι'', [[Ιταλική γλώσσα|ιταλ.]] '''Giovanni di Lorenzo de’ Medici''', * [[Φλωρεντία]], [[11 Δεκεμβρίου]] [[1475]] – [[Ρώμη]], [[1 Δεκεμβρίου]] [[1521]]), ήταν ο 217ος [[Πάπας]] της [[Καθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας]] από το 1513 ως το θάνατό του. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Ελληνολάτρες Πάπες που ήταν πάτρονες των τεχνών.

Ο ΤζοβάννιΤζιοβάννι, πουο οποίος ήταν ο δευτερότοκος γιος του [[Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής|ΛαυρέντιουΛορέντσο των Μεδίκων]] και της Κλαρίσε Ορσίνι, έφερε στην παπική αυλή τη μεγαλοπρέπεια και τη λαμπρότητα της [[Ιταλική Αναγέννηση|αναγεννησιακής κουλτούρας]].

Από την αρχή ο Τζιοβάννι προοριζόταν για εκκλησιαστική καριέρασταδιοδρμία. Ήδη πρινΠροτού γίνει 13 χρονών γίνονταν διαπραγματεύσεις προκειμένου να γίνει [[καρδινάλιος]]. Ο [[Πάπας Ιννοκέντιος Η΄|Ιννοκέντιος Η΄]], που ήταν τότε πάπας, είχε καλές σχέσεις αλλά και κοινά πολιτικά συμφέροντα με τον Λαυρέντιο τον Μεγαλοπρεπή, κικαι έτσιούτως τον ΟκτώβρηΟκτώβριο του 1488 ο ΤζοβάννιΤζιοβάννι ανακηρύσσεταιχρίσθηκε καρδινάλιος με τον όρο ότι δεν θα αναγνωριζόταν δημοσίως ως τέτοιος γιαεπί τρίαμια χρόνιατριετία. Μέσα σε αυτό τοΣτο χρονικό διάστημα, από το 1488 ως το 1491, στέλνεταιστάλθηκε στην [[Πίζα]] για να μελετήσει θεολογία και [[Κανονικό Δίκαιο]],. όπουΕκεί βρισκόταν εκείνη την περίοδο και ο [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|Ροντρίγκο ΒοργίαςΜποργκία]] (ο μελλοντικός πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄). Οι υποχρεώσεις των θεολογικών του σπουδών φαίνεται ότι ήταν λιγότερο ευχάριστες στο νεαρό πρίγκηπαπρίγκιπα απ’ότιαπό ητην ενασχόληση με την λογοτεχνία, την οποία είχε μάθει να αγαπά από τον πατέρα του, και στην οποία είχε κάνει μεγάλη πρόοδο υπό την επίβλεψη του [[Άντζελο Πολιτσιάνο|Πολιτσιάνο]] και του [[Μπιμπιένα]].

Στις 9 Μαρτίου 1492 παίρνειέλαβε το αξίωμα του καρδιναλίου στην εκκλησία Μπαντία Φιεζολάνα και στις 22 Μαρτίου πηγαίνειέφθασε στη Ρώμη, ενώ την επομένηεπόεμνη τονημέρα δέχεταιέγινε δεκτός σε ακρόαση οαπό πάπαςτον πάπα. Γι’αυτήΓια αυτή την περίσταση λαμβάνειέλαβε ένα γράμμα με συμβουλές από τον πατέρα του, το οποίο θεωρείταιθεωρείταιέ ως σήμερα γραπτόαξιόλογο σοφό και αξίαςκείμενο για το είδος του<ref>[http://www.fordham.edu/halsall/source/lorenzomed1.html Medieval Sourcebook: Lorenzo De Medici: Paternal Advice To A Cardinal (C. 1491)]</ref>. Μετά από ένα μήνα επιστρέφειεπέστρεψε στη Φλωρεντία λόγω του θανάτου του πατέρα του, μααλλά λίγες εβδομάδες αργότερα θαγύρισε είναι ξανάπάλι στη Ρώμη για να συμμετάσχει στο [[κονκλάβιο]] μετάπου τοθα επέλεγε τον θάνατοδιάδοχο του Ιννοκέντιου Η΄. Κατ’αυτόνΚαθαυτόν τον τρόπο μέσα σε λίγους μήνες ανατρέπονταιανατράπηκαν όλα τα σχέδια του. Αυτή η διπλή απώλεια έκλεινετερμάτισε στην Ιταλία μια περίοδο ειρήνης που είχε διασφαλίσει η συνετή πολιτική του Λαυρέντιου είχε εξασφαλίσειΛορέντσο, και ξεκινούσεάρχιζε μια εποχή ξένων εισβολών και εσωτερικών αναμετρήσεων. Με το σύντομο κονκλάβιο του 1492 εκλέγεταιεκλέχθηκε πάπας ο Ροντρίγκο ΒοργίαςΜποργκία, με τον οποίο δεν ήταν πολύστενά συνδεδεμένος, κικαι έτσιούτως αποφασίζειαποφάσισε να επιστρέψει στη Φλωρεντία.

Μία από τις πρώτες συνέπειες με την κατάρρευση αυτών των εύθραυστων πολιτικών ισορροπιών ήταν η γαλλική εισβολή στην Ιταλία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, την εκδίωξη των Μεδίκων από τη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1494. Η πτώση των [[Μέδικοι|Μεδίκων]] στη Φλωρεντίατους ευνοήθηκε και από τον δομηνικανόΔομινικανό μοναχό [[Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα]], ο οποίος προσεγγίζοντας τον [[Κάρολος Η' της Γαλλίας|Κάρολο Η΄τηςΗ' της Γαλλίας]], κήρυττεκήρυσσε εναντίον του [[Πιέρο ο Ατυχής|Πιέρο των Μεδίκων]], του μεγαλύτερου αδερφού του ΤζοβάννιΤζιοβάννι. Καθώς φαίνεταιΠιθανόν ο νέος ακόμα καρδινάλιος αναγκάστηκε να αφήσει την πόληεγκαταλείψει ινκόγκνιτο μασκαρεμένοςμεταμφιεσμένος ωςσε μοναχόςμοναχό. Στη Φλωρεντία ιδρύεταιεγκαθιδρύθηκε μια Δημοκρατίαδημοκρατία, ενώ ο καρδινάλιος με τον μεγαλύτερο του αδερφό και τον ξάδερφοεξάδερφο τους ΙούλιοΤζούλιο (ο μελλοντικός [[Πάπας Κλήμης Ζ΄]]), βρίσκουνβρήκαν φιλοξενίαάσυλο στην αυλή του [[Ουρμπίνο]]. Έπειτα ο καρδινάλιος βρίσκειβρήκε άσυλο στη [[Μπολόνια]], και στερούμενος πια πολιτικής δύναμης, εκτόςκαι τουδεδομένης ότιτης ήταναντιπάθειας αντιπαθήςεκ στον διάδοχομέρους του Ιννοκέντιου Η΄, [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|ΑλέξανδροΑλέξανδρου ΣΤ΄ Βοργία]], αποφασίζειαποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι με μερικούς του φίλους στην Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία. Εκεί γνωρίζειγνώρισε σημαντικούςσημαντικές ανθρώπους,προσωπικότητες αλλά είχε και κάποια προβλήματα όπως αυτά στη [[Ρουέν]] και στις Κάτω Χώρες όπου συλλαμβάνεταισυνελήφθη και μετά εκδιώχνεταιεκδιώχθηκε. ΕπιστρέφειΕπέστρεψε στην Ιταλία το 1500 και αποφασίζειαποφάσισε να κατοικήσει στο παλάτι του στη Ρώμη:, το διάσημο σημερινό [[Παλάτσο Μαντάμα]], ξεφεύγονταςδιαφεύγοντας όσο το δυνατόν περισσότερο της προσοχής, αφιερώνεταικαι στηαφοσιωμένος στην μελέτη της λογοτεχνίας, προσελκύοντας κοντά του πολλούς ποιητές και λογοτέχνες.

Το 1503 με το θάνατο του αδερφού του Πιέρο, γίνεταιέγινε αρχηγός της οικογένειας των Μεδίκων. Την ίδια περίοδο, μετά το θάνατο του πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄ Βοργία, και μια σύντομη θητείαπερίοδο πουκατά έκανετο οποντιφικάτο του [[Πάπας Πίος Γ΄|Πίου Γ΄]], εκλέχθηκε ως νέος πάπας ο [[Πάπας Ιούλιος Β΄|Ιούλιος Β΄]], άνθρωπος με σημαντικές πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες. Μα και με αυτό τον ποντίφικαΌμως οι σχέσεις του ΤζοβάννιΤζιοβάννι δεν ήταν πολύ φιλικές ούτε με εκείνον. Όταν τον Αύγουστο του 1511 ο Ιούλιος Β΄αρρώστησεαρρώστησε βαριά, ο ΤζοβάννιΤζιοβάννι ήταν απ’τουςαπό τους πρώτους καρδινάλιους που κινήθηκαν προς ένατην πιθανόκατεύθυνση ενός πιθανού κονκλάβιο. Ο Ιούλιος Β΄, μεμετά την ανάρρωσή του τον έστειλε στη Μπολόνια ως απεσταλμένο του τον Οκτώβριο του 1511.

[[Αρχείο:Palazzo vecchio, baccio bandinelli e vincenzo de' rossi, leone X, 01.JPG|thumb|300px|[[Μπάτσο Μπαντινέλλι]], ''Λέων Ι΄'', Σαλόνι των πεντακοσσίων, [[Παλάτσο ΒέκκιοΒέκιο]], Φλωρεντία]]

Στο μεταξύ τα στρατεύματα προετοιμάζονταν για τη σύγκρουση. Ο Ιούλιος Β΄γιαΒ΄ για να αντισταθεί τους Γάλλους του [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΒ΄]] συγκροτείσυγκρότησε την [[Ιερή Λίγκα (1511)|Ιερή Συμμαχία]] στην οποία το 1511 προσχωρούνπροσχώρησαν η [[Αγγλία]], η [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]], η [[Ισπανία]] και η [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Δημοκρατία της Βενετίας]]. ΗΜια μάχη έγινεδιαξάχθηκε στις 11 Απριλίου 1512 στην [[Ραβέννα]], κατά τη διάρκεια της οποίας ο ΤζοβάννιΤζιοβάννι των Μεδίκων, ο οποίος βρισκόταν εκεί, αιχμαλωτίστηκε. Οι Γάλλοι, παρότι είχαν πολλές απώλειες, είχαν καταφέρει έτσιούτως να πάρουν ότι καλύτερο μπορούσαν, και κατευθύνθηκαν προς το Μιλάνο. μα έπειτα,Όμως μαθαίνοντας ότι κατέφθανεπλησίαζε ο αυτοκρατορικός στρατός από την Ελβετία, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Λομβαρδία. Αποφασίστηκε λοιπόν να πάνεμεταφέρουν τον καρδινάλιο ΤζοβάννιΤζιοβάννι των Μεδίκωνως όμηρο στη Γαλλία, μααλλά αυτόςεκείνος κατόρθωσε, ενώ διέσχιζαν τον ποταμό [[Πάδος|Πάδο]] κατάφερε, να δραπετεύσει και να επιστρέψει στη Ραβέννα.

Ο Ιούλιος Β΄ συνειδητοποίησε πως για να διώξειεκδιώξει τους Γάλλους από την Ιταλία έπρεπε να πρώτα να τους στερήσει από έναν από τους συμμάχους τους, δηλαδή τητην Φλωρεντινή Δημοκρατία της Φλωρεντίας. Έτσι αποφάσισε να διευκολύνει την επιστροφή των Μεδίκων στη Φλωρεντία, οι οποίοι είχαν αναγκαστεί να φύγουν από την πόλη μετά το θάνατο του ΛαυρέντιουΛορέντσο του Μεγαλοπρεπούς, δίνοντας κάποια στρατεύματα στον καρδινάλιο ΤζοβάννιΤζιοβάννι υπό την διοίκηση του Καρντόνα. Με την είσοδό τους στην Τοσκάνη, αυτοίεκείνοι πολιορκούνπολιόρκησαν την πόλη του [[Πράτο]]. Την υποχώρηση του Πράτο ακολούθησε άγρια καταστροφή της πόλης γιαεπί 21τρεις ημέρεςεβδομάδες. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1512 ο ΤζοβάννιΤζιοβάννι κατάφερε να επιστρέψει έτσι στη Φλωρεντία χωρίς να χυθεί περαιτέρω αίμααιματοχυσία, αφού η φατρία των Μεδίκων είχε πάρει τον έλεγχο της διακυβέρνησης. Αυτός και ο μικρότερος αδερφός του [[Τζουλιάνο ντε'Μέντιτσιτων Μεδίκων, Δούκας του Νεμούρ|Τζουλιάνο]] προσπάθησαν πολύ προκειμένου να συγκρατήσουνκατευνάσουν τις εντάσεις και τα μίση, και να συμφιλιώσουν τις φατρίες. ΜαΑλλά στην πόλη το δημοκρατικό πνεύμα ήταν ακόμη πολύ έντονο, και ξεσκεπάστηκεαποκαλύφθηκε μια συνωμοσία εναντίον των Μεδίκων ακριβώς τη στιγμή που έφτανε από τη Ρώμη η είδηση του θανάτου του πάπα ΙούλιουΙουλίου Β΄στιςΒ΄ στις 23 Φεβρουαρίου 1513. Ο καρδινάλιος Τζοβάννι μην έχοντας σημαντικούς αντιπάλους πήγε κατευθείαν στη Ρώμη για το κονκλάβιο πουτο οποίο ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου. Ο ικανός του γραμματέας Μπιμπιένα κατάφερε να πείσει πολλούς καρδιναλίους με δικαίωμα ψήφου ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία να έχουν έναν πάπα από την οικογένεια των Μεδίκων. Την 11 Μαρτίου εκλέχτηκε πάπας, όντας όμως απλός διάκονος έπρεπε να χειροτονηθεί πρώτα ιερέας και μετά επίσκοπος (13 Μαρτίου 1513), και. λίγοΛίγο αργότερα, τηνστις 19 Μαρτίου 1519 έγινε η στέψη του, με τον πιοπλεόν επίσημο και μεγαλοπρεπή τρόπο που είχε γίνεισυμβεί ποτέ στη Ρώμη.

== Ως Πάπας ==