Ανταρτοπόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ιστορικά παλαιότερο παράδειγμα ανταρτών ήταν οι [[Καρδούχοι]] (πρόγονοι των Κούρδων) με τους οποίους συγκρούσθηκαν οι Μύριοι του Ξενοφώντος (Κύρου Ανάβαση - Κάθοδος των Μυρίων). Ως "ανταρτοπόλεμος" χαρακτηρίστηκε και η ισπανική αντίσταση κατά του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Μεγάλου Ναπολέοντα]], απ΄ όπου και έλαβε τον διεθνή όρο «''guerilla''», δηλαδή "μικρός πόλεμος". Ένα είδος ανταρτοπόλεμου ήταν αυτός που χρησιμοποίησε ο [[Ιωσήφ Γκαριμπάλντι]] στον πόλεμο για την ένωση της Ιταλίας. Οι [[Μπόερς]] στην Νότια Αφρική μετά την ήττα των τακτικών δυνάμεών τους αποδείχτηκαν ικανότατοι αντάρτες. Αργότερα ο [[Νταίηβιντ Λώρενς]] οργάνωσε τους [[Άραβες]] για διεξαγωγή ανταρτοπόλεμου εναντίον των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]] αλλά και η πρώτη φάση του αγώνα του [[Κεμάλ Ατατούρκ]] κατά των ελληνικών στρατευμάτων στη [[Μικρά Ασία]] ήταν ανταρτοπόλεμος.

 

 

Με την λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, δημιουργήθηκε ένα νέο κύμα ανταρτοπόλεμων. Ένας σημαντικός ανταρτοπόλεμος διεξήχθει κατά τον [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο]], όπου συνεπλάκησαν οι κομμουνιστές με τον τακτικό στρατό. Περισσότερα ήταν τα κινήματα κατά της [[αποικιοκρατία|αποικιοκρατίας]], στις [[Φιλιππίνες]], την [[Ινδονησία]], την [[Βιρμανία]]. Στην [[Κίνα]], μετά τις αρχικές του αποτυχίες, ο κομμουνιστικός ανταρτικός στρατός κατάφερε να καταλάβει το σύνολο της ηπειρωτικής Κίνας νικώντας τον τακτικό εθνικιστικό στρατό του [[Τσανκ Κάι Σεκ]]. Στο [[Βιετνάμ]] ο ανταρτοπόλεμος που διεξήγαγαν οι κομμουνιστές και ο στρατός του Βόρειου Βιετνάμ προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στις δυνάμεις του Νότιου Βιετνάμ και των [[ΗΠΑ]], και ήταν καθοριστικές για το αποτέλεσμα του πολέμου του Βιετνάμ.