Υστεροβυζαντινή περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Υστεροβυζαντινή περίοδος''' ή '''Περίοδος των Παλαιολόγων''' ή '''Παλαιολόγεια Αναγέννηση''' είναι μια ιστορική περίοδος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που ξεκινά το [[1261]], όπουόταν η πρωτεύουσα [[Κωνσταντινούπολη]], που ως τότε βρισκόταν υπό την κατοχή των Φράγκων, ανακαταλαμβάνεται από τοτον [[Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγος|Mιχαήλ H'H΄ Παλαιολόγο]]. εναντίονΗ τωνπερίοδος Φράγκων,λήγει με έως την άλωσήάλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το [[1453]]. Η δυναστεία των Παλαιολόγων παραμένει στο θρόνο της Αυτοκρατορίαςαυτοκρατορίας ολόκληρο αυτό το διάστημα, στο οποίο παρατηρείται μια άνθισηάνθηση και ανανέωση της [[βυζαντινή τέχνη|βυζαντινής τέχνης]] και [[φιλοσοφία]]ς με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την στροφή προς την [[αρχαία Ελλάδα|κλασσικήκλασική αρχαιότητα]].

Κύριοι εκφραστές αυτής της περιόδου είναι οι [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων]], [[Θεόδωρος Μετοχίτης]], [[Μανουήλ Μοσχόπουλος]], [[Μάξιμος Πλανούδης]] κ.αά.