Γκούνια-καλά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ coord |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
{{επιμέλεια|Γλώσσα κειμένου, εσωτερικοί σύνδεσμοι, χωρισμός σε ενότητες}}
{{coord|41|35|55|N|44|00|28|E|type:city(8648)|format=dms|display=title}}
Το '''Γκουνιάκαλα''' ή '''Κάστρο''' ([[ρωσικά]]: Гуниакала) είναι χωριό και ιστορική κωμόπολη της νοτιοκεντρικής [[Γεωργία]]
Βρίσκεται τοποθετημένο γύρω από το κάστρο της Τσάλκας, που μετά έμεινε κάτω στα νερά της
Οι Έλληνες μετανάστες που
Στο χωριό Κάστρο, αφού ήταν το κέντρο της περιοχής, άνοιξε από νωρίς εκκλησιαστικό σχολείο. Αυτό έγινε το 1838, όταν οι νέοι πιστοί με την καθοδήγηση του ιερέα Κωνσταντίνου Ευστάφιεβ για πρώτη φορά άρχισαν να μαθαίνουν τους κανόνες και τη γραφή της μητρικής τους γλώσσας, όπως και τη ζωγραφική, τη γραφή και τις αρχές της ορθόδοξης θρησκείας. Το χωριό Κάστρο είχε πολλά βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου γραμμένα στην [[ελληνική γλώσσα]]. Τα περισσότερα βιβλία εκδόθηκαν στη [[Βενετία]], [[Κωνσταντινούπολη]] και σε άλλες πρωτεύουσες ευρωπαϊκών και ασιατικών χωρών, όπου υπήρχαν κέντρα της Ορθοδοξίας, καθώς και άλλα πολιτιστικά – μορφωτικά ελληνικά κέντρα.
Τα ελληνικά Πατριαρχεία ενδιαφέρονταν για τους Έλληνες της διασποράς στην περιοχή της Τσάλκας. Μερικές φορές η Ρωσική κυβέρνηση και το ρωσικό Πατριαρχείο επέτρεπαν στην Κωνσταντινούπολη, την [[Ιερουσαλήμ]] και την [[Αντιόχεια]] να βοηθούν τους Έλληνες της διασποράς. Στη δεκαετία 1840-50, Έλληνες ιερείς από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] έρχονταν στην περιοχή αυτή για να επισκεφτούν τους Έλληνες. Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, με επικεφαλής το [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείο της
Στο νότο οι Έλληνες συνόρευαν με τους [[αρμένιοι|Αρμενίους]] των περιοχών [[Αχαλτσίχε]] και [[Αχαλκαλάκι]], στη δύση με τους [[
Πολλοί μορφωμένοι Έλληνες της περιοχής Τσάλκας, που τον 19ο αιώνα είχαν επισκεφτεί τα άγρια μέρη στην Ανατολή και τον τάφο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, έφεραν μαζί τους θρησκευτικά βιβλία, εικόνες και διάφορα εκκλησιαστικά είδη. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι ελληνικές εκκλησίες αυτής της περιοχής έγιναν κάτοχοι αυτών των εκκλησιαστικών ειδών. Πολλοί επισκέπτες της Τσάλκας ήταν ιεραπόστολοι, καθώς υπήρχαν ανησυχίες για την αφομοίωση των Ελλήνων. Στο σχολείο του Κάστρου, που λειτουργούσε για πρώτη φορά το 1873, τα μαθήματα γίνονταν στην ελληνική γλώσσα, ενώ τα επίσημα έγγραφα του γράφονταν σε [[ρωσικά|ρωσικό]] πρωτόκολλο.
| |||