Χάριτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Χάριτες''', αρχαιοελληνικές θεότητες, ήταν προσωποποιήσεις της χάρης και της ομορφιάς. Στον [[Όμηρος|Όμηρο]] η ''Χάρις'' αναφέρεται ως σύζυγος του [[Ήφαιστος|Ηφαίστου]]<ref>[[s:Ιλιάς/Σ|Ιλιάδα [Σ 382]. ]]</ref> και αλλού μνημονεύονται αόριστα χωρίς ιδιότητα και αριθμό, όπως εκείνες που ύφαιναν τον πέπλο της [[Αφροδίτη]]ς. Αναφέρεται επίσης η [[Πασιθέη]], την οποία η Ήρα υποσχέθηκε ως σύζυγο στον [[Ύπνος (μυθολογία)|ΎπνοςΎπνο]] Κατά τον [[Ησίοδος|Ησίοδος]], οι Χάριτες ήταν τρεις: η [[Αγλαΐα (μυθολογία)|Αγλαΐα]] η νεότερη, η [[Ευφροσύνη (μυθολογία)|Ευφροσύνη]] και η [[Θάλεια (χάρις)|Θάλεια]],<ref>[[Ησίοδος]], [[s:Θεογονία|Θεογονία]]«<small>Τρεῖς δέ οἱ Εὐρυνόμη Χάριτας τέκε καλλιπαρῄους, Ὠκεανοῦ κούρη, πολυήρατον εἶδος ἔχουσα, Ἀγλαΐην τε καὶ Εὐφροσύνην Θαλίην τ᾽ ἐρατεινήν·τῶν καὶ ἀπὸ βλεφάρων ἔρος εἴβετο δερκομενάων(910)<small>»</ref> κόρες του [[Δίας|Δία]] από την [[Ευρυνόμη]], κόρη του [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανού]]. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν άλλες θεότητες ή θνητές ως μητέρα τους: την Ήρα, την [[Ευνομία]], τη Λήθη, την Αρμονία, την Αφροδίτη (με τον Διόνυσο ως πατέρα), την Κορωνίδα και τη Αίγλη από τον Ήλιο.

Ιερά και ναοί προς τιμήν τους υπήρχαν σε πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας και των ελληνικών αποικιών. Στη τέχνη απεικονίζονται με μακριά ενδύματα και λυτή ζώνη, ενώ στα έργα της [[Ελληνιστική εποχή|ελληνιστικής εποχής]] παριστάνονταν πλέον τελείως γυμνές. Ναός τους υπήρχε και στη Σπάρτη, ενώ ο [[Παυσανίας]] αναφέρει πως στο ιερό των ΧάριτωνΧαρίτων στην [[Ήλις|Ήλιδα]]<ref>[[Παυσανίας]], [[s:Ελλάδος περιήγησις/Ηλιακών Α|Ελλάδος περιήγησης «Ηλιακών Α»]]</ref> τα [[Ξόανο|ξόανά]] τους είχαν πέτρινα χέρια και πόδια, ήταν στολισμένα με επίχρυσες [[Εσθήτα|εσθήτες]] και κρατούσαν η καθεμάκαθεμιά από ένα σύμβολο στο χέρι: τριαντάφυλλο η μία, αστράγαλο η δεύτερη και ένα κλαδί μυρσίνης μυρτιάς η τρίτη. Ο ποταμός Κηφισός κοντά στους [[Δελφοί|Δελφούς]] ήταν ιερός γι αυτές. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει πως μπροστά στα προπύλαια της [[Ακρόπολη]]ς των Αθηνών υπήρχε άγαλμα των Τριών ΧάριτωνΧαρίτων με μακριές εσθήτες.<ref>[[Παυσανίας]], [[s:Ελλάδος περιήγησις/Αττικά|Αττικά]]</ref> Ντυμένες απεικονίζονταν επίσης οι Χάριτες του [[Βούπαλος|Βουπάλου]] στο ιερό της [[Νέμεση]]ς της [[Σμύρνη]]ς, η Χάρις που εικονίζεται με τον Ερμή σε πλάκα της [[Θάσος|Θάσου]], οι ανάγλυφες Χάριτες στον θρόνο του Δία στην [[Ολυμπία]], εκείνες που κοσμούσαν σταφάνιστεφάνι της Ήρας, έργο του [[Πολύκλειτος|Πολυκλείτου]] στο [[Άργος] και οι Χάριτες του [[Απελλής|Απελλή]]. Σε μερικές παραστάσεις απεικονίζονται να κρατούν η μία την άλλη ή να βαδίζουν πιασμένες χέρι-χέρι με χορευτικό βήμα. Συγγενείς τους θεότητες ήταν οι [[Ώρες (μυθολογία)| Ώρες]], τις οποίες συχνά παρίσταναν μαζί τους ή και τις λάτρευαν μαζί.

:''Επομένως μερικοί υποπτεύονται πως ο [[Όμηρος]] γνώριζε επίσης και γηραιότερες Χάριτες. Ο [[Ησίοδος]] στην [[Θεογονία Ησίοδου|Θεογονία]] (αν και ο συγγραφέας αμφισβητείται, το ποίημα αυτό είναι καλό στοιχείο) λέει πως οι Χάριτες είναι κόρες του Δία και της Ευρυνόμης, δίνοντάς τους τα ονόματα Ευφροσύνη, Αγλαΐα και Θάλεια. Το ποίημα του Ονομάκριτου συμφωνεί με αυτή την αναφορά. Ο Αντίμαχος, ενώ δεν δίνει ούτε τον αριθμό ούτε τα ονόματα των Χαρίτων, λέει πως είναι κόρες της Αίγλης και του Ήλιου. Ο ελεγειακός ποιητής [[Ερμεσιάναξ]] διαφωνεί με τους προκατόχους του, αφού καθιστά και την Πειθώ μια από τις Χάριτες.''}}

Οι Χάριτες απεικονίζονται στους μεταγενέστερους χρόνους από διάσημους ζωγράφους, όπως οοι [[Λούκας Κράναχ]], [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς|Ρούμπενς]], Enrico Tarenghi και γλύπτες, όπως ο [[Αντόνιο Κανόβα]] και o ''Bertel Thorvaldsen''.