Σαρλ ντε Γκωλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Ttzavaras μετακίνησε τη σελίδα Σαρλ ντε Γκολ στη Σαρλ ντε Γκωλ πάνω από την ανακατεύθυνση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
[[Αρχείο:De Gaulle-OWI.jpg|thumb|right|Ο Σαρλ ντε Γκωλ την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου]]
 
Ο '''Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ''' (ή '''Κάρολος ντε Γκωλ''', '''Charles de Gaulle''', στη [[Γαλλία]] συνήθως '''Général De Gaulle''', [[Λιλ]] [[22 Νοεμβρίου]] [[1890]] - [[9 Νοεμβρίου]] [[1970]]), ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[στρατηγός]] και πολιτικός. Μεταξύ του [[1944]] και του [[1946]], μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας από τη γερμανική κατοχή, ήταν επικεφαλής της γαλλικής προσωρινής κυβέρνησης. Καλούμενος για να διαμορφώσει κυβέρνηση το [[1958]], εμπνεύστηκε ένα νέο [[Σύνταγμα]] και ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1958 ως το [[1969]]. Η πολιτική ιδεολογία του είναι γνωστή ως ''Γκωλισμός (Gaullisme)'' και έχει σημαντική επιρροή στην γαλλική πολιτική μέχρι και σήμερα.
 
== Στρατιωτική σταδιοδρομία ==
 
Ο Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ γεννήθηκε στη Λιλ (Lille) της Γαλλίας ως δευτερότοκος γιος μιας οικογένειας ρωμαιοκαθολικών της ανώτερης μεσοαστικής τάξης και διαποτίστηκε με τις διδαχές του φιλόσοφου πατέρα του, γεγονός όμως που δεν τον εμποδίζεεμπόδιζε να εκδηλώσει εξ' απαλών ονύχων το ενδιαφέρον του για στρατιωτική σταδιοδρομία.
 
Το [[1913]], γίνεται [[ανθυπολοχαγός]] σε σύνταγμα πεζικού με διοικητή τον [[Συνταγματάρχης|συνταγματάρχη]] [[Φιλίπ Πεταίν]]. Όταν ένα χρόνο αργότερα ξεσπά ο [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Ντε Γκoλ πολεμά στο [[Μάχη του Βερντέν|Βερντέν]] και τραυματίζεται τρεις φορές. Το [[1921]], νυμφεύεται την Υβόν, με την οποία αποκτά τρία παιδιά. Το [[1925]], ο Πεταίν τον τοποθετεί αξιωματικό του επιτελείου του Ανώτερου Πολεμικού Συμβουλίου και για αρκετά χρόνια υπηρετεί στην (εικονικού χαρακτήρα) {{παραπομπή}} στρατιωτική δύναμη κατοχής στη [[Ρηνανία]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]].
Γραμμή 17:
== Πολιτική σταδιοδρομία ==
 
Με το τέλος του πολέμου στη Γαλλία συμμετέχει στις [[26 Αυγούστου]] [[1944]] σε μια πορεία θριάμβου στα [[Ηλύσια Πεδία]] επευφημούμενος ως εθνικός ήρωας. Ο ίδιος αντιτάσσεται στη νεοσύστατη Δ'Δ΄ Γαλλική Δημοκρατία.
 
Το [[1947]], ιδρύει τον Συναγερμό του Γαλλικού Λαού (''Rassemblement du Peuple Français-RPF''), ένα κίνημα που εκφράζει τις γκωλικές απόψεις και το [[1951]] μετασχηματίζεται σε κόμμα. Με την κρίση στην [[Αλγερία]] το [[1958]] έρχεται ο κίνδυνος ενός εμφυλίου πολέμου και ο Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ εκλέγεται πρώτος πρόεδρος της Ε΄ Γαλλικής Δημοκρατίας. Το [[1962]] τελικά αναγνωρίζει το αλγερινό κράτος βλέποντας ότι το μέλλον της Γαλλίας δεν θα ήταν η διατήρηση των αποικιών της, αλλά η νέα ευρωπαϊκή πορεία.
 
Αναπτύσσει στενές πολιτικές σχέσεις με τη Δυτική [[Γερμανία]] και η προσωπική φιλία του με τον Γερμανό καγκελάριο [[Κόνραντ Αντενάουερ]] εξελίσσεται στην [[Γερμανο-Γαλλική Φιλία]]. Παράλληλα, ήταν αντιμέτωπος με την επιρροή των [[ΗΠΑ]] στο [[ΝΑΤΟ]] και στην [[Ευρώπη]]. Πέθανε το [[1970]], από καρδιακή προσβολή.
 
Από νωρίς υποστήριξε την προσέγγιση της [[Ελλάδα|Ελλάδος]] στην (τότε) ΕΟΚ, πράγμα που τόνισε και κατά την διάρκεια τις επίσκεψης του [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]] στο [[Παρίσι]]. Επίσης ήταν υπέρ της προστασίας της Ελλάδος από τους επικίνδυνους γείτονές της.<ref> Charles de Gaulle, Mémoires d'Espoir - Le renouveau 1958-1962, Librairie Plon 1970.</ref> Ο ντε Γκωλ δέχτηκε και πρόσκληση από τον [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιά Παύλο]] να επισκεφθεί την Ελλάδα. Η επίσκεψη αυτή πραγματοποιήθηκε το Μάιο του [[1963]].
Γραμμή 27:
== Αποχώρηση και θάνατος ==
 
[[Αρχείο:Nixon and de Gaulle 30-0166a.JPG|thumb|Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, [[Ρίτσαρντ Νίξον]], επισκέπτεται τον πρόεδρο Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ ένα μήνα πριν από την απόσυρση του τελευταίου.]]
 
Ο Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ εγκατέλειψε την προεδρία το μεσημέρι, στις 28 Απριλίου [[1969]],<ref>{{cite web|url=http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/francais/les-decisions/depuis-1958/decisions-par-date/1969/declaration-de-vacance-1969/decision-declaration-de-vacance-1969-du-28-avril-1969.7153.html|title=Déclaration du Conseil constitutionnel suite à la démission du Général de Gaulle, Président de la République|year=1969|publisher=[[Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας]]}}</ref><ref>{{cite web|title=Press Release re Resignation|publisher=Fondation Charles de Gaulle|year=2008|url=http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=532|accessdate=2008-11-02}}</ref> ύστερα από την απόρριψη της προτεινόμενης μεταρρύθμισης του της Γερουσίας και των τοπικών κυβερνήσεων [[Γαλλικό συνταγματικό δημοψήφισμα 1969|σε ένα εθνικό δημοψήφισμα]]. Ο ντε ΓκολΓκωλ είχε υποσχεθεί ότι αν το δημοψήφισμα αποτύγχανε, θα παραιτούνταν από την θέση του. Παρότι ο ντε ΓκολΓκωλ έδωσε μια οκτάλεπτη ομιλία, το δημοψήφισμα απέτυχε και έτσι παραιτήθηκε με συνέπεια, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον [[Ζωρζ Πομπιντού]].<ref>{{cite web| url = http://www.upi.com/Audio/Year_in_Review/Events-of-1969/Charles-DeGaulle-Defeated/12303189849225-8/|title = Charles de Gaulle Defeated|accessdate = 2010-05-20|year = 1969|publisher = UPI.com}}</ref>
 
Ο ντε ΓκολΓκωλ αποσύρθηκε για ακόμα μια φορά στο [[Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ]], όπου πέθανε ξαφνικά στις 9 Νοεμβρίου [[1970]], δύο εβδομάδες πριν από τα ογδοηκοστά του γενέθλια και καταμεσής της συγγραφής των απομνημονευμάτων του. Η υγεία του ήταν πάρα πολύ καλή μέχρι τότε παρότι μια εγχείρηση [[Προστάτης|προστάτη]] μερικά χρόνια πριν. Καθόταν μπροστά από την τηλεόραση ενώ περίμενε την αρχή των ειδήσεων όταν ένιωσε αδιαθεσία και κατέρρευσε. Η γυναίκα του κάλεσε τον γιατρό και τον τοπικό ιερέα, αλλά μέχρι να φθάσουν είχε πεθάνει: η αιτία θανάτου ήταν καρδιακή προσβολή.<ref name="times">{{Cite news|title=World Leaders to Gather in Paris to Honour General de Gaulle|newspaper=The Times|date=11 Νοεμβρίου 1970}}</ref>
 
Ο ντε ΓκολΓκωλ είχε κάνει ετοιμασίες και επέμεινε η κηδεία του να γινόταν στο Κολομπέ, και ότι κανένας πρόεδρος ή υπουργός θα παραστεκόταν - μόνο οι σύντροφοι του της [[Τάξη της Απελευθέρωσης|Τάξης της Απελευθέρωσης]].<ref>{{cite web| title = Testament de Charles de Gaulle, 16 janvier 1952| publisher = Histoire de France et d'ailleurs| url = http://www.histoire-de-france-et-d-ailleurs.com/articles/Testaments/TestamentdeGaulle.htm| accessdate = 2009-02-03}}</ref> Οι αρχηγοί κρατών έπρεπε να ικανοποιηθούν με μια ταυτόχρονη λειτουργία στην [[Παναγία των Παρισίων]]. Μεταφέρθηκε στον τάφο του σε ένα θωρακισμένο όχημα αναγνώρισης, και καθώς καταβιβαζόταν στο έδαφος όλες οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της Γαλλίας κτύπησαν ξεκινώντας από την Νοτρ Νταμ. Τάφηκε στις 12 Νοεμβρίου.<ref>{{cite web| url = http://www.upi.com/Audio/Year_in_Review/Events-of-1970/DeGaulle-and-Nasser-Die/12303235577467-8|title = 1970 – Year in Review. De Gaulle and Nasser die|accessdate = 2010-05-20|publisher = UPI.com}}</ref>
 
Προσδιόρισε ότι η ταφόπλακά του θα έφερε την απλή γραφή του ονόματός τους και τις χρονιές γέννησης και θανάτου. Οπότε, απλά αναφέρεται: "Charles de Gaulle, 1890–1970".<ref>{{cite web|title = Fondation Charles de Gaulle – Retirement|url = http://www.charles-de-gaulle.org/article.php3?id_article=377|accessdate = 2009-01-17}}</ref>
 
[[Αρχείο:TombeauChdG.JPG|thumb|Ο τάφος του Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ στο [[Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ]].]]
 
Όταν αποσύρθηκε, δεν δέχθηκε τις συντάξεις τις οποίες δικαιούταν ως πρόεδρος και ως στρατηγός. Αντ' αυτού, δέχθηκε μόνο μια σύνταξη συνταγματάρχη. Ήταν σχολαστικός με τα χρήματα, φροντίζοντας να διαχωρίσει τις ιδιωτικές δαπάνες τους από αυτές των επίσημων καθηκόντων του. Πλήρωνε για τα δικά του κουρέματα, τα γραμματόσημα για ιδιωτική αλληλογραφία και είχε ένα μετρητή ηλεκτρικού εγκατεστημένο στο ιδιωτικό κατάλυμα της επίσημης κατοικίας του.<ref name="Mahrane">{{Cite journal| title = de Gaulle 1958 – 1970|journal = Le Point (Grand Angle) |date = 2010-06| first = Said|last = Mahrane|issue = 8|accessdate = 2010-06-23}}</ref>
 
Η οικογένειά του έχει μετατρέψει την κατοικία La Boisserie σε ίδρυμα, το Μουσείο Σαρλ ντε ΓκολΓκωλ.
 
== Έργα ==
 
* ''La Discorde Chez l’Ennemi'' (1924)
* ''Histoire des Troupes du Levant'' (1931) Γραμμένο από τον ντε ΓκολΓκωλ και τον Στρατηγό Ιβόν, με τον Επιτελικό Συνταγματάρχη ντε Μιερί συνεργαζόμενο στην προετοιμασία του τελικού κειμένου.
* ''Le Fil de l’Épée'' (1932)
* ''Vers l’Armée de Métier'' (1934)