Αγγλική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τότε που αρχίζουν να διαφαίνονται τα αποτελέσματα της [[Νορμανδοί|νορμανδικής]] κατάκτησης στην αγγλική λογοτεχνία, στις αρχές του 12ου αιώνα, τα κείμενα που γράφτηκαν πριν από τον [[Τζέφρι Τσόσερ|Τσόσερ]] χωρίζονται συμβατικά σε δύο περιόδους με διαχωριστικό όριο το 1100μ.Χ. περίπου: στα κείμενα της αρχαίας αγγλικής (ή αγγλοσαξονικής) λογοτεχνίας και στα κείμενα της πρώιμης μεσαιωνικής αγγλικής λογοτεχνίας.

 

Τα πρώτα αγγλικά έργα, γραμμένα σε Αρχαία Αγγλικά, εμφανίστηκαν στις αρχές του Μεσαίωνα, με τον «Ύμνο» του Κέντμον να αποτελεί το αρχαιότερο. Η προφορική παράδοση ήταν πολύ ισχυρή στην πρώιμη αγγλική κουλτούρα και τα περισσότερα λογοτεχνικά έργα γράφτηκαν για να παρουσιαστούν αργότερα. Συνεπώς, τα επικά ποιήματα ήταν πολύ δημοφιλή και πολλά, συμπεριλαμβανομένου και του Μπέογουλφ, έχουν διασωθεί μέχρι τη σήμερον ημέρα στο διανθισμένο «σώμα» της Αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας που θυμίζει έντονα τη σημερινή Ισλανδική, Νορβηγική, Βόρεια Γερμανική (Φριζική) και Σκωτική (Σκωτς) διάλεκτο των Σύγχρονων Αγγλικών. Η εκτεταμένη χρήση του έμμετρου λόγου στα σωζόμενα χειρόγραφα της Αρχαίας Αγγλικής πιθανώς επηρεάστηκε από τα γερμανικά ποιήματα πολέμου από την ήπειρο που είχαν προηγηθεί. Όταν αυτό το είδος ποίησης έφτασε στην Αγγλία, η ποίηση ακόμη μεταδιδόταν προφορικά από τη μια γενιά στην άλλη, ενώ η συνεχής παρουσία στίχων με παρήχηση ή συνήχηση βοήθησαν τους αγγλόφωνους ανθρώπους να τη θυμούνται. Αυτό το είδος ομοιοκαταληξίας είναι χαρακτηριστικό των Γερμανικών διαλέκτων και αντιτίθεται στη φωνητική ή οξύτονη ομοιοκαταληξία των Ρωμαϊκών γλωσσών. Ωστόσο, το πρώτο δείγμα γραπτής λογοτεχνίας χρονολογείται την εποχή των πρώτων Χριστιανικών μοναστηριών, τα οποία ιδρύθηκαν από τον Αυγουστίνο του Κάντερμπερι και τους διαδόχους του και είναι λογικό να πιστεύουμε ότι με κάποιο τρόπο προσαρμόστηκε ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες των χριστιανών αναγνωστών.